Onze laatste liverecensie.
Meindert Talma in De Amer.
Onze laatste albumrecensie.
M.I.A. weet wat ze wil.
Ons laatste interview.
Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.
Onze laatste video.
Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.
ANNIE | ANNIEMAL 679 Wat Annie anders maakt dan de meeste pure popartiesten is dat haar album niet bestaat uit een wereldhit, twee opvolgers en wat vulsel, nee, Anniemal is een overdonderende caleidoscoop, het label 'Superpop' waardig - pop als concept, pop als emotiemachine. Haar evenknieën zijn Fennesz, Junior Boys, Joy Zipper, de schemerwandelaars van 2004.
SOCIAL DISTORTION | SEX, LOVE AND ROCK 'N' ROLL Kung Fu Acht jaar na White Light, White Heat, White Trash maakt opluchting plaats voor euforie. Sex, Love and Rock ‘n’ Roll is een meer dan waardige opvolger. De met rootsrock en country doorspekte punkrock steekt, mede door het unieke en haast melodramatische stemgeluid van Ness, meteen boven het maaiveld uit en is bovendien goudeerlijk.
SUNN O))) | WHITE2 Southern Lord/Konkurrent Sunn O))) neemt uitgebreid de tijd om je van binnenuit, molecuul voor molecuul, cel voor cel te ontleden. Heel pijnlijk ja. En vervolgens villen ze je. En jij? Jij smeekt om meer, terwijl je tegelijkertijd je moeder wil roepen. Maar die durft natuurlijk helemaal niet af te dalen naar deze krochten. Geef haar eens ongelijk?
RAY LAMONTAGNE | TROUBLE Echo/PIAS Trouble is een plaat die je absoluut moet horen, als je een sucker bent voor countrysoul. Ray LaMontagne is een vocaal supertalent zoals dat maar eens in de zoveel jaren langs komt. Voeg daarbij zijn liedjes die voor het leeuwendeel in de categorie Dann Penn/Spooner Oldham vallen en het formidabele productiewerk van Ethan Johns en je hebt een bloedheet schijfje in handen.
THE SHINS | CHUTES TOO NARROW Sub Pop/Konkurrent Hemelse koortjes, sluimerende toetsenpartijen en melancholieke strijkers. Aanstekelijke sixtiespop, Beach Boys? In de buurt! Verder willen we geen woorden meer aan deze band of plaat vuil maken. Het enige dat rest is naar ze luisteren, luisteren en blijven luisteren.
KANYE WEST | THE COLLEGE DROPOUT Roc-a-fella Ladies and gentlemen, a new star is born. Zijn naam is Kanye West en hij belooft aan een hoog tempo albums uit te brengen. Na The College Dropout, het hiphopdebuut van het jaar en de bijna perfecte mengeling van Common's Electric Circus en Jay-Z's The Blueprint, kunnen wij alvast niet wachten.
DILLINGER ESCAPE PLAN | MISS MACHINE Relapse/Suburban Miss Machine lost alle verwachtingen ruimschoots in. Sterker nog, het is een fantastische plaat geworden die het door Dillinger Escape Plan zelf gedefinieerde mathcore-genre verdiept en verbreedt. De experimenten met industrial, rock en ambient zijn doorgezet en uitgebreid, waardoor dit verreweg de meest dynamische en gevarieerde plaat van de band tot nu toe is.
PAN*AMERICAN | QUIET CITY Kranky/Konkurrent Mark Nelson blijft in dezelfde dromerige doch spanningrijke geluidsvelden hangen als moederschip Labradford, en doet dat vrijwel even mooi. Zacht kabbelende slaap-postrockliedjes die constant richting ambient lijken te drijven maar daar nooit aankomen, want onderweg is onder die sterrenhemel of in het door de hitte vertroebelde vergezicht net te veel te ontdekken.
KEVN KINNEY | SUN TANGLED ANGEL REVIVAL Compadre/Sonic Rendezvous Kevn Kinney is de zoveelste landrot die even vals door zijn neus zingt als Bob Dylan. Daarbij brengen de vaste americana-ingrediënten (pedal-steel, banjo´s en liefdesleed) weinig nieuws onder de zon. Maar we kunnen we er maar geen genoeg van krijgen. Kinney speelt met ongehoord veel passie, en dat maakt van Sun Tangled Angel Revival simpelweg de meest passionele americanaplaat van de afgelopen tien jaar.
TV ON THE RADIO | DESPERATE YOUTH, BLOODTHIRSTY BABES 4AD/V2 TV On The Radio bewijst dat "uniek" nog niet uitgestorven is in de wereld van arty indierock. Ze geven vertrouwen terug aan het steeds eenvormiger wordende indielandschap en bezitten alle capaciteiten om ons geheel nieuwe muzikale terreinen te laten verkennen.
ALEX ATTIAS PRESENTS MUSTANG | BACK HOME Compost/Lowlands Back Home is een tot in de puntjes afgewerkte plaat die nu eens echt alles weergeeft wat ooit zo hoopgevend aan het genre was: het vertalen van de hitsigheid van Zuid-Amerikaanse genres in een nieuwe digitale body language; Future jazz maar dan voor één keer zónder overdrijven. Een essentiëlere nu-jazzplaat ga je dit jaar niet vinden.
NEUROSIS | THE EYE OF EVERY STORM Relapse/Suburban Na het horen van deze acht nummers besef je weer dat deze wereld één doffe ellende is. Maar wat kan de soundtrack van al deze ellende toch prachtig zijn. Elke gitaaraanslag, drumklap of uithaal van Scott Kelly en Steve von Till komt aan als een mokerslag. Deze symfonie zorgt ervoor dat al het positieve langzaam uit je wordt weggezogen.
ANIMAL COLLECTIVE | SUNG TONGS Fat Cat/PIAS Stel je voor: een Afrikaans strand, aan de rand van de dichte jungle. Een groepje inboorlingen staat dreigend te kijken naar twee mafkezen met een gitaar. Ze fluisteren, ze schreeuwen, ze dansen en ze lachen. Bij de inboorlingen slaat spanning om in bevrijding. Ze voelen the vibe, Animal Collective speelt er op in door hen met sjamanistische mantra's te hypnotiseren.
JOANNA NEWSOM | THE MILK EYED MENDER Drag City/Munich Nog niet bekomen van Rejoicing in the Hands van haar andere toermaatje Devendra Banhart, de zusjes CocoRosie en het werk van de productieve Sufjan Stevens, is dit alweer het zoveelste pareltje van de nieuwe folkbeweging. "I go where trees go", zingt Newsom en wij zullen haar volgen. Tot in de eeuwigheid.
THE LIBERTINES | THE LIBERTINES Rough Trade/Konkurrent Wie dacht dat The Libertines afgeschreven konden worden nadat Doherty steeds verder de weg kwijtraakte had het mooi mis. Met veertien rammelende prachtliedjes bewijzen ze dat ze nog steeds relevant zijn. Ondanks alles back on top: The Libertines.
http://www.kindamuzik.net/features/article.shtml?id=8169Meer De Eenentwintig op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/de-eenentwintig
Deel dit artikel: