• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Joanna Newsom | The Milk Eyed Mender

Verbluffend debuut van een uniek talent.
CD, Drag City/Munich

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 18 juni 2004

De harp is het instrument van God. Niet zelden worden engelen afgebeeld afdalend naar de aarde om verloren zielen te troosten met een harp. En was het niet David die talloze psalmen schreef met een harp in zijn handen? Zoals diezelfde kleine David de reus Goliath doodde met niets meer dan een slinger en steen, zo brengt de tere Joanne Newsom ons de knock-out toe met niets meer dan een harp en een stem. En ook al ontwaak je weer uit haar genadeslag, je mond zal open blijven vallen van zoveel schoonheid. Want dat brengt Newsom op haar debuut. Een intrigerende en unieke mix van folk en bluegrass waarbij de Californische haar persoonlijke ontboezemingen gepassioneerd over ons uitstort. Zó persoonlijk dat het soms niet te volgen is. Maar daar tegenover staan prachtige alliteraties, een onnavolgbare ritmiek en beelden die er voor zorgen dat muziek de hoogste kunstvorm is. Of zoals Newsom het zelf brengt op 'This Side of the Blue': "And the signifieds butt heads with the signifiers, and we all fall down slack-jawed to marval at words!"

Na een tijdje haar muziek verspreid te hebben op mp3 and CD-R's, kwam ene William Oldham in aanraking met haar werk. Deze nodigde haar direct uit om zijn voorprogramma te verzorgen en zodoende vond Newsom ook onderdak bij Drag City. En wat mogen we dankbaar zijn dat Oldham nog net niet zo wereldvreemd is dat hij geen talent meer kan ontwaren. De betovering die hij heeft ondergaan, vindt ook bij ons gelijk plaats als het eerste nummer 'Bridges and Balloons' wordt gespeeld. Dromerig getokkel op de harp en een zang waar geen rem op zit. Waar Newsom het nodig acht haalt zij uit, fluistert, sust of verschoont met een stem die het in het midden houdt tussen Björk en Joni Mitchell. Hoor de eenvoudige, maar schitterende interactie tussen Newsoms stem en harp met de bastonen van de akoestische gitaar van haar producer Noah Georgeson op 'The Book of Right-on'. Of hoe de piano voor een feeststemming zorgt op 'Inflammatory Writ.' Maar luister vooral naar hoe Newswom ontroert op 'Sadie' en 'En Gallop'. Zodra haar stem op 'Peach, Plum, Pear' wordt gedubd lijkt het alsof er een koor van engelen is op gestaan en dan weet je zeker dat je de hemel hebt bereikt. Temeer als zij je daarna rustig in haar armen sluit en in slaap zingt met 'Clam, Crab, Cockle, Cowrie'.

Nog niet bekomen van Rejoicing in the Hands van haar andere toermaatje Devendra Banhart, de zusjes CocoRosie en het werk van de productieve Sufjan Stevens, is dit The Milk Eyed Mender alweer het zoveelste pareltje van de nieuwe folkbeweging, want zo mogen we deze lichting toch wel benoemen. Schijnbaar is het de tijdgeest die vraagt om muziek die weer opzoek is naar het pure, het eerlijke, het goede, het verlossende. Naar het hogere. "I go where trees go", zingt Newsom en wij zullen haar volgen. Tot in de eeuwigheid.

 MP3: 'Clam, Crab, Cockle, Cowrie'

http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=6341
Meer Joanna Newsom op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joanna-newsom