http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Ray LaMontagne | Trouble

Niet van deze wereld zo mooi.
CD, Echo/PIAS

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 07 oktober 2004

Trouble is een plaat die je absoluut moet horen, als je een sucker bent voor countrysoul. Ray LaMontagne is een vocaal supertalent zoals dat maar eens in de zoveel jaren langs komt. Voeg daarbij zijn liedjes die voor het leeuwendeel in de categorie Dann Penn/Spooner Oldham vallen en het formidabele productiewerk van Ethan Johns en je hebt een bloedheet schijfje in handen. Doe je zelf niet tekort, graaf het ding uit de bakken van de dichtstbijzijnde platenwinkel en gooi de voordeur achter je in het nachtslot.

In twee weken tijd namen Ray LaMontagne en Ethan Johns met zijn tweeën alle tracks op. Laatstgenoemde is hier vooral bekend van zijn werk met Ryan Adams. Liefhebbers van Adams kunnen Trouble blind aanschaffen, want eerlijk is eerlijk, Adams heeft het vuurtje al flink opgestookt. LaMontagne zet de boel echter helemaal in lichterlaaie. Thematisch, vocaal en instrumentaal is Trouble ook enigszins vergelijkbaar met Astral Weeks waarop Van Morrison op een onrustig doorkloppende puls de warmste blanke soul zong die je ooit hoorde.

Tot aan 'Burn', het vijfde liedje dat niet van deze wereld is, zo mooi, snak je voortdurend naar adem. Waar komt dit vandaan? En waar gaat dit heen? Dan volgt het up-tempo 'Forever My Friend', dat het waanzinnige niveau van de voorgangers niet haalt. Waarschijnlijk dachten Johns en LaMontagne dat er ook een beetje gevarieerd moest worden. Fout! LaMontagne moet alleen maar zuigende countrysoulballads zingen. Ook 'How Come' dat wederom helemaal niet onverdienstelijk is, legt het met zijn Steve Milller rockgitaar af tegen de sublieme soul van LaMontagnes sterkste songs. Dit kleine onderbrekinkje wordt rechtgezet met 'Jolene'. Nee, niet van Dolly Parton, er zijn meer hondjes die Fikkie heten. Het vuurtje dat even was gaan smeulen, wordt in dit negende nummer van Trouble opnieuw leven ingeblazen. Ten slotte is er nog 'All the Wild Horses', dat bewijst hoe weinig middelen LaMontagne nodig heeft om je van de wijs te brengen.

WMA: 'Trouble'
WMA: 'Shelter'
WMA: 'Jolene'