• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

De Eenentwintig 2013

Of het een echt goed jaar was kunnen we eigenlijk pas in 2020 zeggen, maar vooralsnog ziet het er goed uit voor 2013. Dit zijn de eenentwintig beste albums! En, inmiddels een traditie: met alternatieve covers voor de top zeven door onze illustratoren.

Tekst: Redactie KindaMuzik

Publicatiedatum: 15 december 2013

Nick Cave and the Bad Seeds | Push the Sky Away

Rock » Mute/PIAS

Na het vertrek van gitarist Mick Harvey is de rol van rechterhand in The Bad Seeds naar Grindermancollega Warren Ellis gegaan. In zekere zin is de plaat daarmee een voortzetting van dat project. Waar de Grindermanplaten echter vrij stevige, gitaargeoriënteerde platen waren, daar is Push the Sky Away juist een erg rustige plaat met een kleine rol voor de gitaar. Wat dat betreft ligt het album meer in het verlengde van The Boatman’s Call. Waar Cave nog weleens neigt naar inwisselbare pianoballads, lukt het hem hier altijd weer een frisse draai aan de nummers te geven. Het is de beste Nick Cave & The Bad Seedsplaat geworden sinds Murder Ballads uit 1996, hoewel je het eigenlijk ook een rustige Grindermanplaat zou kunnen noemen. De beste Grindermanplaat dan bovendien.

» Direct luisteren: het album op Spotify

Illustratie door Josse Blase

James Holden | The Inheritors

Beats » Border Community

De Brit James Holden is in het elektronicawereldje geen kleintje. Zijn mixalbums en remixen zijn befaamd, maar ook solodebuut The Idiots Are Winning kreeg juichende kritieken. Aangezien dat alweer uit 2006 stamt, kwam de plotseling aangekondigde opvolger, The Inheritors, als een verrassing. Een heel mooie verrassing, want Holden doet niet alleen zijn naam gestand: hoogstwaarschijnlijk wordt hij door zijn nieuwste alleen maar geliefder. Het is namelijk simpelweg een erg goed album. Het regent goed gevonden melodieën, terwijl onder meer krautrock, trance, techno en jazz passeren.

» Direct luisteren: het album op Spotify

Illustratie door Peter Korsman | Attak

KURT VILE | WAKIN ON A PRETTY DAZE

Rock » Matador/Beggars Group

Kurt Vile concentreert zich nog steeds op vibe, feel en groove en maakt zich om de lengte van een nummer nog altijd nauwelijks druk. Om vocale variatie maalt deze 'mister monotoon' ook niet trouwens. Zo blijkt wel uit de negen en een halve minuut lange opener, het prijsnummer 'Wakin on a Pretty Day'. 'Yeah, yeah, yeayeah.' De rust en de verfijning van Viles handelsmerk maken dit tot de tot nu toe mooiste en meest tijdloze plaat en trip uit zijn in korte tijd opgebouwde, maar uiterst imposante oeuvre.

» Direct luisteren: het album op Spotify

Illustratie door Nozzman

Daft Punk | Random Access Memories

Beats » Columbia/SonyBMG

De lat lag hoog: Daft Punk creëerde een dikke hype en kwam met de nodige hooggewaardeerde gasten aanzetten. Dat schept verwachtingen, maar die werden waargemaakt. Random Access Memories is Daft Punks ode aan disco, softpop en -rock en fusion. De 'punk' in de bandnaam waaronder Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo werken was daarmee nog nooit minder op zijn plaats. Het is allemaal mijlenver verwijderd van wat cool is en het wordt zonder enige ironie gebracht. Toch is het ook zeker geen pastiche of retro, want keer op keer geeft Daft Punk een originele of vaak zelfs vervreemdende draai aan bekende elementen. Daft Punk loopt voorop en dan is er vaak wat weerstand die gebroken moet worden. Helemaal nu het duo buiten de muzikale comfort zone van velen treedt.

» Direct luisteren: het album op Spotify

Illustratie door Yvonne Keesman

DEERHUNTER | MONOMANIA

Rock » Kranky/Konkurrent

Deerhunter geeft zichzelf een opdonder die het kan gebruiken, want hoe goed en succesvol hun reeds gemaakte indieklasbakken ook zijn, op Monomania voorkomt de band een herhaling van zetten en is deze daardoor spannend en heerlijk ongrijpbaar. Bradford Cox en Lockett 'Lotus Plaza' Pundt grijpen terug naar het experiment van Weird Era Cont. (2008), ofwel die 'lastige' plaat die was weggemoffeld in de hoes van Microcastle. Daarnaast gaan ze verder met de door de jaren heen opgedane ervaring, want de nummers op Monomania staan bol van de - zoals ze het zelf noemen - avant-garde rock-'n-roll, waarbij zowel Bo Diddley, Steve Reich en de Ramones als inspiratie dienden.

» Direct luisteren: het album op Spotify

Illustratie door Katja Frederiks

BILL CALLAHAN | DREAM RIVER

Twang » Drag City/Munich

Een plaat die je als laatste draait voor je gaat slapen. Dat moest Dream River worden. Bij Bill Callahan hoef je dan niet bang te zijn dat deze de werking van een kopje kamillethee gaat krijgen. Als de goddelijk lage stem van Callahan je al niet wakker houdt, dan is het wel zijn rake observaties vol tragische dan wel ironische details. Zo smaakvol gearrangeerd als Sometimes I Wish We Were An Eagle - waar hij in 2009 ook al de opperregionen van de Eenentwintig mee haalde - is Dream River niet. Maar wederom weet een van de sterkste singer-songwriters van deze tijd onder de huid van de luisteraar te kruipen. Meteen al, in de eenzame opener 'The Sing', met de nu al legendarische tekst: "Well the only words I said today are 'beer' and 'thank you'." Dank jou, Bill.

» Bill Callahan - The Sing

Illustratie door Drawin2life

Unkown Mortal Orchestra | II

Rock » Jagjaguwar/Konkurrent

Het eerste album van lofi-band Unknown Mortal Orchestra deed het in de Lage Landen wellicht wat minder, nu valt men massaal voor wat de openingszin van II samenvat: "Isolation can put a gun in your hand." Het zijn de perfecte woorden om een plaat over eenzaamheid, melancholie en verlangens in te luiden. Waar het eerste album vol stond met rauwe lofi-songs, kiest de groep op II voor meer variatie tussen uptempo-rocksongs à la Jimi Hendrix en The Black Keys en dromerige pop. Unknown Mortal Orchestra is met II niet langer een anonieme naam in muziekland en dat is meer dan terecht.

» Direct luisteren: het album op Spotify

Illustratie door Maarten Streefland

Arcade Fire | Reflektor

Rock » Merge/Onbekend
De fans werden twee maanden in spanning gehouden voordat Reflektor uiteindelijk kon worden beluisterd. Het kostte daarna nog een ruimschoots aantal draaibeurten voordat duidelijk werd wat een briljante plaat de Canadezen hadden gemaakt. Het album kent een duizelingwekkende gelaagdheid, die in sommige nummers wordt begeleid door de tropische ritmes die voortvloeiden uit de Haïtiaanse achtergrond van zangeres Régine Chassagne.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Queens of the Stone Age | ...Like Clockwork

Rock » Matador/ V2
Hoe is het mogelijk dat een ouderwets studioalbum zonder hits tot de beste platen van 2013 behoort? Gewoon stevig rockende en van psychedelica doordrenkte muziek maken. Queens of the Stone Age weet er wel raad mee. Ze lanceerden midden in de zomer hun beste plaat sinds Rated R. …Like Clockwork sleept je langzaam mee naar duistere diepten. Payback time zal Josh Homme hebben gedacht.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Earl Sweatshirt | Doris

Beats » Odd Future/RED
De lome beats en het monotone stemgeluid van Earl Sweatshirt zijn sfeerbepalend op Doris. De hiphopper rijmt en rijgt een vloeiende woordenstroom die in een lage versnelling bezit van je neemt. Wat een opvallend volwassen album van een negentienjarige die zich zo bloot durft te geven in zijn constante en mooie verses vol binnenrijm en alliteratie en zonder vervelende refreinen.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Parquet Courts | Light Up Gold

Rock » What’s Your Rupture?/ Pias
Light Up Gold is dan misschien een potentiële eendagsvlieg maar dan wel eentje die in ieder geval 2013 een stuk lichter en draaglijker heeft gemaakt. Het album van Parquet Courts biedt bedrieglijk eenvoudige liedjes die als oorwurmen je dag inkleuren. Deze slimme New Yorkers herkauwen een paar decennia gitaarmuziek en trekken zich van niemand iets aan. Zoals aangekondigd zien we ze bij dezen terug in de lijstjes.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Phosphorescent | Muchacho

Twang » Dead Oceans/Konkurrent
'Phossie' noemen ze Matthew Houck aka Phosphorescent liefdevol bij zijn distributeur. 'Phossie' verdient wel weer wat liefde, want op Muchacho wordt wederom het nodige relatieleed bezongen in wat wij bij KindaMuzik 'huilebalkjesmuziek' noemen. Ook lief bedoeld. Maar er wordt niet bij de pakken neergezeten, southern rockend wordt het single bestaan gevierd in een song die even prikkelend is als de plaathoes ('Ride On/Right On'). Een nieuw albumconcept dus eigenlijk: de beyond-the-breakup-plaat. Daarbij worden op Muchacho nieuwe elementen als blazers en drumcomputers niet geschuwd en is Phosphorescent voorloper in de welkome modernisering van americana. Hulde voor Houck / een pluim voor 'Phossie'.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Ghost | Infestissumam

Rock » Loma Vista/Universal
Een opvallender debuut dan Ghosts Opus Anonymous is er de laatste jaren niet geweest. Extreem catchy softrock met expliciet satanistische teksten, uitgevoerd door anonieme Zweden met een zombie-bisschop als frontman. Daarbij vergeleken is Lady Gaga maar gewoontjes. Wie Ghost een gimmick vond, moet na het grandioze Infestissumam toch echt een toontje lager zingen. Ironisch genoeg snoert het sextet daarbij de critici de mond niet door het theater te beperken, maar door er nog een flink aantal scheppen bovenop te doen.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Carcass | Surgical Steel

Loud » Nuclear Blast/PIAS
Het uit 1993 stammende Heartwork is een van de platen die de basis legden voor de nu nog razend populaire melodieuze death metal. Zo baanbrekend als Heartwork kan het natuurlijk niet meer worden, maar het heropgerichte Carcass weet dat meer dan genoeg te compenseren met pure songschrijfklasse. Met Surgical Steel maken ze na dertien jaar gewoon weer een van de beste metalalbums van de laatste jaren.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Yo La Tengo | Fade

Rock » Matador/Beggars
Fade is studioplaat numero zoveel en tevens het meest recente bewijs dat Yo La Tengo de gitaren nog lang niet in de wilgen hoeft te hangen. Qua vernieuwing is de groep al jaren lang en breed uitgepraat; Yo La Tengo is steeds meer gespecialiseerd geraakt in de details en wat de bandleden met hun vakmanschap doen, is en blijft ontzettend mooi. In de nummers zit een subtiele pracht verborgen, pareltjes zijn het, stuk voor stuk. Het palet van de altijd gruizige jarennegentiggitaren wordt met speelse, maar warme orgels, wat subtiele elektronica en sfeervolle strijkers kleurrijk. Ira, Georgia en James zijn met Fade helemaal terug. Gelukkig maar, want oude vrienden zijn immers als goud.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Suuns | Images du Futur

Rock » Secretly Canadian/Konkurrent
De electrokrautprog van Suuns nodigt niet alleen uit tot dansen, je kunt je er net zo goed al spacend in verliezen. Images du Futur is zeer doordacht, zonder direct de makkelijke weg te kiezen. Zo'n band is Suuns niet. Het album is rijk, vol, beheerst en uitstekend geproduceerd, waardoor het een genot is om naar te luisteren. Ja, Suuns komt er wel.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Vampire Weekend | Modern Vampires of the City

Rock » XL Recordings
De langverwachte derde plaat kent meer diepgang en variatie dan zijn voorganger uit 2010, Contra. De afwisseling tussen serieuze ondertoon en gezellige gitaarrifjes is de ultieme combinatie. Geen jeugdpuistjes en studentikoos alter ego meer. Met Modern Vampires of the City slaat de band de spijker op de kop. Driemaal is absoluut scheepsrecht.
» Direct luisteren: het album op Spotify

James Blake | Overgrown

Beats » Atlas/Polydor
Toen Blake in 2011 zijn gelijknamige debuutplaat uitbracht werd het met veel lof ontvangen: verrassende, experimentele elektronic. Tegelijkertijd was dat ook de kritiek die de Brit kreeg: te experimenteel, te kijk-mij-eens-hip-bezig-zijn. Zijn opvolger Overgrown borduurt daarop voort, maar is een stuk warmer, spannender en wordt na elke luisterbeurt een stuk intrigerender.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Warm Soda | Someone For You

Loud » Castle Face
Een 27-minuten durende debuutplaat die het schopt tot onze albums van het jaar. En het is dan ook moeilijk om antwoord te geven waarom Someone For You zo goed is. Het schuilt hem in de ongecompliceerde, aanstekelijke garagerock die doet verlangen naar de jaren '80. Een no-nonsense band die onder het mom van 'less is more' een verdomd catchy plaatje heeft gemaakt en dat is in tijden van gecompliceerde muziek een verademing.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Föllakzoid | II

Mars » Sacred Bones/Konkurrent
De meest opvallende naam in deze lijst is die van Föllakzoid. Aangezien de band zelfs geen Wikipedia-pagina heeft introduceren we ze nogmaals: Chileense krautrockband. Met vijf nummers in zo'n drie kwartier nemen de Zuid-Amerikanen alle tijd voor hun lang uitgesponnen jams. Vervelen doen ze echter geen seconde. Föllakzoid mag dan een soort van krautrelikwie zijn, ze zijn er niks minder spannend of verfrissend om.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Deafheaven | Sunbather

Loud » Deathwish/Suburban
Met de woorden "Black Metal For Dummies" doen we Deafheaven te kort, maar toch komt die beschrijving dicht in de buurt van Sunbather. Het grote pluspunt aan dit album is de diversiteit: van treurende postrock naar krijsende metal en van hoopvolle shoegaze naar melancholische indierock. Dat klinkt als verwarrend en irritant, maar het is Deafheaven gelukt om er een prachtig geheel van te maken.
» Direct luisteren: het album op Spotify

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/de-eenentwintig/de-eenentwintig-2013/24555/
Meer De Eenentwintig op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/de-eenentwintig