• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ghost | Infestissumam

Ghost gooit er met duivels genoegen een paar scheppen bovenop.
CD, Loma Vista/Universal

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 11 april 2013

Een opvallender debuut dan Ghosts Opus Anonymous is er de laatste jaren niet geweest. Extreem catchy softrock met expliciet satanistische teksten, uitgevoerd door anonieme Zweden met een zombie-bisschop als frontman. Daarbij vergeleken is Lady Gaga maar gewoontjes. Vanwege de duivelsverering en het over-the-top-imago werd Ghost aanvankelijk vooral opgepikt door metalliefhebbers. De backlash begon daar ook, want een deel van het metalpubliek heeft een afkeer van alles wat naar pop en hitgevoeligheid riekt. Ook de ironische manier waarop de band speelt met genreconventies werd niet door iedereen begrepen en gewaardeerd. De combinatie van hype, controverse en radiovriendelijke - op de teksten na - meezingers zorgde er wel voor dat Ghost een vet voorschot kreeg van Universal. De duivel zorgt goed voor zijn discipelen.

Ghost heeft ervoor gekozen niet simpelweg een tweede deel van Opus Eponymous te maken. Infestissumam is een gevarieerder album geworden, met vooral veel meer progrockinvloeden. Was het label metal eerder al twijfelachtig, nu gaat het zeker niet meer op.

Ghost coverde al 'Here Comes the Sun' van The Beatles en ABBA's 'I'm a Marionette'. Dat zijn duidelijke invloeden, maar Ghost gooit ook Alice Cooper, Blue Öyster Cult, David Bowie, Goblin, Roky Erickson en Genesis in de mix. De combinatie van sinistere orgeltonen, melancholiek maar helder gitaarspel en gedragen zanglijnen op Infestissumam roept echter vooral associaties op met het vroege werk van Marillion. Vervang de tekst van Marillions 'She Chameleon' door iets over de grootsheid van satan en je hebt een Ghostsong.

Infestissumam is zo een plaat geworden die wat minder direct aanspreekt dan Opus Eponymous. Toch zijn er nog genoeg kandidaten om hit 'Ritual' op te volgen, want ook bij 'Jigolo Har Megiddo', 'Year Zero' en 'Monstrance Clock' heeft Lucifer Ghost weer inspiratie gegeven voor gigantische hooks in het refrein. Wat daarbij helpt is dat Papa Emiritus nog een stuk beter is gaan zingen. Evangelische groepen kunnen flink aan de bak bij de ingang van festivalterreinen, want het publiek staat ongetwijfeld "Come together, together as one / Come together, together for Lucifer's son" massaal mee te galmen als Ghost optreedt.

Dan zijn er nog de tracks waarin Ghost echt alle remmen losgooit. De ijshockey-orgelwals van 'Secular Haze' is bij de eerste paar luisterbeurten wat monotoon, maar zet zich langzaam vast in je hoofd. 'Idolatrine' koppelt een stuwend QotSA-ritme aan suikerzoet gezongen, vileine koortjes. Onbetwist hoogtepunt is toch 'Guleh / Zombie Queen', een zevende minuten durende mindfuck die begint als een zalvende ballad en eindigt als een epische rocker. Dit is Ghosts 'Halo of Flies'.

Wie Ghost een gimmick vond, moet na het grandioze Infestissumam toch echt een toontje lager zingen. Ironisch genoeg snoert het sextet daarbij de critici de mond niet door het theater te beperken, maar door er nog een flink aantal scheppen bovenop te doen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/ghost/infestissumam/23910/
Meer Ghost op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ghost