Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rats on Rafts
Beter dan het compromisloze Tape Hiss van Rats on Rafts zullen ze dit jaar in Nederland niet gemaakt worden. De schatgravers van de Nederwave, die afkomstig zijn uit Rotterdam, trekken de vuilnisbak van de postpunk volledig open om zo het livegevoel op plaat vast te leggen. Het kost wat moeite om te ontdekken wat Rats on Rafts onder de analoge en gruizige oppervlakte van die plaat allemaal voor moois heeft verborgen. Tijdens optredens van het eigenwijze viertal gaat dat een stuk makkelijker. Bereid je voor op een uitgesponnen en venijnige gitaartrance zonder weerga.
Alamo Race Track
Het heeft even geduurd, maar Alamo Race Track uit Amsterdam is terug met een plaat van grote klasse. De pastoraal-melancholieke geest komt op Hawks volledig uit de fles, waardoor Alamo Race Track opschuift richting andere schemergroepen als Papercuts en Wye Oak. In twaalf wonderschone nummers gaat het van orkestrale folk naar onstuimige rock, met als belangrijkste troeven samenzang, pedalsteel, diverse toetsinstrumenten, vibrafoon en tussen americana en postrock laverende gitaren. Tijdens de wat steviger aangezette optredensvan de flink multitaskende bandleden benutten ze nog meer muzikale invalshoeken. Ook binnen een song weet je dan niet welke kant het op gaat en juist dat maakt Alamo Race Track een van de beste en meest interessante Nederlandse livebands van het moment.
Hauschka
Hauschka is het pseudoniem van Volker Bertelsmann, een Duitse componist, songschrijver en experimentele muzikant. In een grijs verleden maakte hij ooit nog deel uit van een hiphopformatie, maar tegenwoordig houdt hij zich met heel andere dingen bezig, zo is te horen op Abandoned City, een plaat gevuld met negen stemmige, maar vooral beeldende pianogeleide stukken met als gemene deler verlaten steden. Door het sterk ritmische karakter van de composities is de muziek van Hauschka te omschrijven als minimalistische house met klassieke instrumenten. Zo krijgt de piano net niet de overhand en ontstaat door de vele geluidseffecten een organisch en toch opmonterend geheel. Reden genoeg om op de laatste festivaldag vroeg op te staan voor een bijzonder optreden.
The Ex & Fendika
Vorig jaar vierde The Ex het 35-jarig bestaan met een eigen festival, waarop bevriende bands en muzikanten optraden. Een hoogtepunt was Fendika uit Addis Abeba, dat met traditionele kleding, dans en muziek uit Ethiopië de show stal. Het onderstreepte de unieke positie van The Ex in de internationale (underground)muziek, waarin de DIY-ethiek nog steeds hoogtij viert en muzikale gasten uit allerlei muziekstijlen eerder regel dan uitzondering zijn. Dit voorjaar traden ze wederom samen op. Muzikale integratie van westerse en Afrikaanse muziek ligt dan vaak binnen handbereik. Reden genoeg om dit optreden niet te missen.
Meridian Brothers
Geestverruimende middelen zijn helemaal niet nodig bij Meridian Brothers uit Colombia. De basis is latinmuziek. Maar daar is alles mee gezegd, want met behulp van vele instrumenten, effecten en vooral dissonanten zetten ze je continu op het verkeerde been. Muzikale muren worden geslecht tijdens de natural high van tropische psychedelica. De ritmes zijn dansbaar, totdat ze je weer op het verkeerde been zetten met een nieuwe muzikale afslag. Boeiend en ontregelend, dat gaat het worden.
Weval
Op Welcome to the Village zijn house en elektronische muziek geen genres om de loze uurtjes mee te vullen, maar serieuze onderdelen van het festival. Tijdens het hele weekend staan acts geprogrammeerd die zeer de moeite waard zijn. Weval uit Amsterdam is hiervan een fraai voorbeeld. Harm Coolen en Merijn Scholte Albers maken niet per se dansbare klanken, maar werken de kunst van het weglaten tot in de puntjes uit met dromerige, subtiele, maar vooral zwoele composities. Dit blijft niet beperkt tot hun zolderkamers, want ze zijn inmiddels ondergebracht bij het niet-kinderachtige Duitse label Kompakt en vormden stiekem hoogtepunten op Noorderslag en Best Kept Secret. Nu Welcome to the Village nog.
The Homesick
Het was een hoogtepunt op de afgelopen editie van Eurosonic: The Homesick uit Dokkum. Met licht galmende wavegitaarlijnen gaat het trio een duel aan met noiserock en lofirammelrock in de lijn van Pavement. Gecombineerd met lijzige zang levert dit uitstekende, maar vooral eigenzinnige nummers op. Net als met die andere band waar twee van de drie droogkloterige Friezen tevens in spelen, Yuko Yuko, bulkt The Homesick van het talent om fraaie melodielijnen te verwerken in quasinonchalante songs. En vergeet de humor niet. Zo zijn de teksten op de cassette-ep Twst Yr Wrsts en ook op hun Facebookpagina onderhevig aan absurde verwijzingen. De zelfrelativerende houding maakt de band op het podium ongrijpbaar. Kijken en luisteren dus!
http://www.kindamuzik.net/festival/709/zeven-tips-voor-welcome-to-the-village-3667/26108/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: