• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rats On Rafts | Tape Hiss

De postpunkvuilnisbak gaat helemaal open.
LP, Kurious/Subroutine

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 02 april 2015

Wie de schatgravers van de Nederwave, het Rotterdamse Rats on Rafts, live zag, zal zich drie gitaristen herinneren die met gebogen hoofd volledig opgaan in de muziek. De venijnige en uitgesponnen gitaartrance die de band dan veroorzaakt is andere koek dan wat er op plaat staat, waar meer sprake is van nummers met een kop en een staart. Met Tape Hiss willen de heren het livegevoel op plaat vastleggen. Ze trekken hiervoor de vuilnisbak van de postpunk volledig open en slagen glansrijk.

Het eigenwijze viertal vindt dat het overstuurde podiumgeluid het beste overkomt wanneer het analoog op band komt. Zo geschiedde, en zet je het geluidsvolume van de plaat flink hoger, dan bevind je je op de voorste rij van een zinderend optreden. Badend in galm neemt David Fagan het als een vocale Don Quichot op tegen blikkerige gitaarterreur, zoals in de nietsontziend energieke treiterpunksongs 'Powder Monkey' en 'Rat Poison Face'. En nu het toch over vuilnisbakken en treiteren gaat: ook The Fall komt voorbij, in het met tergende drumroffels en sloganeske zang opgesierde 'Composition'.

Kant B van de lp begint rustig maar vervolgens is er in de laatste drie nummers, die in één take opgenomen schijnen te zijn, opnieuw geen houden aan met zwaar dreinend en tegen gitaarpsychedelica aan schurkend werk. En 'Zebradelic' is daarbij het topstuk: het begint met dromerig zwervende zang, waarna hamerdrums van Joris Frowein ongenadig toeslaan. De bastonen van Florian Veenhuis rollen uit je boxen, terwijl de gitaarslagen de onweerstaanbare ritmische klasse van het nummer slechts versterken. Tel daarbij een ijzersterk refrein op en je vraagt je af: hoe goed moet dit live wel niet zijn? Oh nee, deze plaat legt dat livegevoel juist vast, of hoe zat het ook alweer?

De twee afsluitende songs staan bol van de dynamiek en er komt zelfs een lichte hang naar oosterse mystiek aan de oppervlakte. Het enige minpuntje van Tape Hiss is dat je je best moet doen om uit te vinden wat onder die gruizige en schelle oppervlakte allemaal voor moois te ontdekken valt. Maar wie zich die moeite getroost, zal deze compromisloze plaat volledig omarmen. Het is aan jou.

http://www.kindamuzik.net/recensie/rats-on-rafts/tape-hiss/25844/
Meer Rats On Rafts op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rats-on-rafts