• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rats on Rafts / The Homesick

Dreinende klasse.
09 april 2015, Simplon, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 11 april 2015

Het duurde vier jaar voordat de tweede plaat van het Rotterdamse postpunkgezelschap Rats on Rafts uitkwam. Eigenzinnig als de vier bandleden zijn, wilden ze pas een plaat uitbrengen als ze de muziek zelf echt goed vonden. Op het voortreffelijke Tape Hiss trekken ze de vuilnisbak van de postpunk helemaal open om het livegevoel op plaat vast te leggen, waarin ze glansrijk slagen. En de band vindt de plaat niet alleen zelf goed, want recensenten struikelen over elkaar heen om het album te bewieroken. Op een ontluikende voorjaarsavond staat het kwartet in het voormalige Groninger punkbolwerk Simplon.

Het al even eigenwijze The Homesick [bovenste foto] uit Dokkum is het voorprogramma. Waartoe het in staat is, bewees het trio op de fraaie cassette-ep vol gruizig twinkelende college radio hits, Twst Yr Wrsts. Vanaf de eerste livetonen geeft The Homesick meteen vol gas met vindingrijke en richting noisepop verschuivende nummers. Het knappe is dat een melancholieke ondertoon nooit ver weg is, met fraai golvende gitaargeluiden in de lijn van Beach Fossils en The Chills. Hoogtepunt is een versnelde en harde uitvoering van culthit in spe Cut Your Hair. Een nieuwe, stevigere plaat is in de maak en met dit interessante halfuurtje vol dynamiek neemt The Homesick hier alvast een fraai voorschot op.

Het kost wat moeite om te ontdekken wat Rats on Rafts [overige foto's] onder de analoge en gruizige oppervlakte van Tape Hiss allemaal voor moois hebben verborgen. Op het podium van een aardig gevulde bovenzaal van Simplon ontdek je dit een stuk makkelijker. Natuurlijk is het geluid vuig en hard afgesteld, maar het is ook kraakhelder en gelaagd. De groep laat niets aan het toeval over en de eigen geluidstechnicus verlaat zelfs zijn mengpaneel om voorin de zaal zelf te ondervinden of alles goed staat afgesteld.

Het gaat om de details en die krijgen volop kans om op de voorgrond te treden. Wanneer zanger en gitarist David Fagan - het haar voor zijn ogen - en de twee andere gitaristen met gebogen hoofd volledig opgaan in dreinende gitaarklasse en drummer Joris Frowein bovendien een ritmische trance veroorzaakt, is muzikale magie niet ver weg. Zoals in het licht psychedelische maar uitermate stuwende 'Zebradelic'. Dat de band geen muzikale oogkleppen op heeft blijkt als Afrikaanse en oosterse muzikale invloeden sterker dan op plaat komen bovendrijven in bijna verzengende, zeer dynamische uitvoeringen van de laatste twee nummers op Tape Hiss, 'Last Day on Earth' en '(Machine) 1-6-8'.

Het optreden in Simplon is een van de eerste uit de tour. En hoewel Rats on Rafts allerminst onwennig op het podium staan, blijven ze binnen de lijnen van de nummers. Hoewel het in de met garagerocktonen opgeleukte afsluiter 'Jazz' wel die kant op lijkt te gaan, ontbreekt de hang naar improvisatie en gitaarjams die voorgaande optredens van een muzikale meerwaarde voorzagen. Na ruim drie kwartier is het dan ook alweer voorbij. De formatie lijkt nog enigszins zoekende hoe het livegevoel dat op plaat zo uitstekend vastgelegd is ook daadwerkelijk met iets extra's op een podium voor het voetlicht gebracht kan worden. Maar de band een beetje kennende lijkt het slechts een kwestie van livemeters maken voordat de heren het nieuwe songmateriaal ook met eigenzinnige speelsheid zullen brengen.

Foto's door Simplon - huisfotograaf Joey Feikens.

http://www.kindamuzik.net/live/rats-on-rafts/rats-on-rafts-the-homesick/25868/
Meer Rats On Rafts op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rats-on-rafts