• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Best Kept Secret 2013: alle verslagen

Best Kept Secret is voorbij, leve Best Kept Secret. Lees al onze verslagen van het driedaagse festival er nog eens rustig op na. Dit was Best Kept Secret 2013, in woorden en beelden.

Tekst: Timo Koren

Beeld: Bart van den Hoogenhoff

Publicatiedatum: 18 juni 2013

WAT WE EERDER SCHREVEN: DE VOORBESCHOUWING

Swim Deep (vrijdag, Stage Two, 17u35)
De opvolger van Arctic Monkeys heeft zich nog niet aangediend, maar dat betekent niet - zoals hier en daar wordt gesuggereerd - dat het slecht gaat met Britse pop. De massale meezingers ontbreken wellicht nog bij bands als Palma Violets, maar goede liedjes hebben ze voldoende. Met ook nog Savages, Alt-J en Everything Everything op het affiche is op Best Kept Secret de nieuwe generatie goed vertegenwoordigd. Veelbelovend klinken Birmingham boys Swim Deep. Aan de eerste singles klopt alles: de zorgeloosheid, de levensvreugde, de videoclips, de jarennegentigoutfits van de band.

Space Dimension Controller (vrijdag, Stage Two, 23u45)
's Nachts gaat BKS niet voor toegankelijkheid: geen Balkanbeats of jarennegentighits, maar de crème de la crème van de hedendaagse clubscene. Zo ook Jack Hamill alias Space Dimension Controller, die - hoewel begin twintig - al een reeks futuristische spacefunkhousealbums heeft uitgebracht. Uitgaande van op zijn minst curieuze zelfverzonnen sciencefictionverhalen, combineert SDC het futurisme van jarenzeventigfunk met houseritmes, aangevuld met stemvervormers en uitgekiende synthesizermelodieën, maar zonder echt bombastisch te gaan klinken. Filmisch, maar dan zonder strijkers.

French Films (zaterdag, Stage Two, 13u45)
In een land dat als voornaamste muzikale exportproduct metal heeft, is de in Britse melancholie gedrenkte indierock van French Films een frisse naam. Langzaamaan verovert het vijftal de kleinere poppodia van Europa met een Finse bescheidenheid: een timide presentatie, uitgaand van de kracht van hun muziek. De Finnen hebben in elk geval de kwaliteit om nummers te schrijven die door de puntige gitaren en nonchalante samenzang voldoende aanstekelijkheid bevatten, en door de soms sombere ondertoon niet identiteitsloos aanvoelen. 'Where We Come From' en 'Special Shades' van het nieuwe album White Orchid zijn festivalanthems in de dop.

Braids (zaterdag, Stage Three, 17u15)
De beats op Braids' nieuwste ep In Kind//Amends voelen als speldenprikjes: subtiel, maar toch onontkoombaar. Het geeft zangeres Raphaelle Standell-Preston de gelegenheid om haar stem centraal te zetten: ze echoot, ze hapert, ze fluistert - niet als een zangeres die te koop wil lopen met haar vocale registers, want er schuilt een bepaalde nonchalance, een bepaalde ingetogenheid in haar stem. Muzikaal is er met name ritmisch veel veranderd sinds debuutplaat Native Speakers, maar aan de manier waarop Standell-Preston haar stem inzet is niks veranderd.

Koreless (zaterdag, Stage Two, 23u15)
Zijn livesets zijn doorgaans wat grillig, wat ook wel past bij de jonge Schot, die zich per track een andere stijl aanmeet. Soms is dat nachtelijk en dromerig zoals in het onuitgebrachte '50 Mil to the Woman Who Makes Me Feel Alive Again', soms ingetogen en vervreemdend zoals het in 2012 verschenen 'Lost in Tokyo' en dan weer euforisch en uitbundig zoals in 'Sun', dat dit jaar verscheen op de ep Yugen. Het laatstgenoemde werk is het sterkste van de Schot tot nu toe. Hij is er op zoek naar de voor dance kenmerkende euforie maar op een volstrekt eigenzinnige manier, waarbij de climax niet het invallen van een beat is maar juist een laag voor laag opgebouwde melodie. Muziek om met de ogen dicht bij weg te dromen.

Autre Ne Veut (zondag, Stage Three, 15u00)
Dat r&b tegenwoordig ook een indie-credible variant heeft mag niks nieuws heten: de huidige generatie indiemuzikanten groeide met r&b op en weet met dat jeugdsentiment het genre een nieuwe impuls te geven. Het is hopeloos ouderwets om r&b te zien als platte, plastische en overgeproduceerde muziek. Kernwoorden zijn eerder intiem en broeierig. Autre Ne Veut laat dat mooi zien: hij laat zijn leed verdrinken in een zee van kunstzinnige, schurende beats. Zoals Jamie Lidell zijn soulstem vond na een reeks techno-ep's, zo heeft Autre Ne Veut na wat ambientexperimenten de r&b-zanger in zichzelf gevonden. Met de plaat Anxiety als bewijs.

Cashmere Cat (zondag, Stage Three, 19u)
Lieflijke deuntjes en harde beats: het lijkt wellicht onnatuurlijk, maar de combinatie komt inmiddels zo vaak voor dat die kwalificatie niet meer opgaat. Cashmere Cat oogt met zijn egale gezicht en lange blonde haar eerder als je favoriete buurjongen dan als iemand met een voorliefde voor hiphopbeats. Door kattengeluiden en badeendjes te gebruiken krijgen zijn sets iets aandoenlijks, door artiesten als Miguel en Lana del Rey te remixen krijgt het wat zwoels en doordat zijn geluid geworteld is in zware bassen wordt het nooit slap of melig.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/best-kept-secret/de-zeven-must-see-s-voor-best-kept-secret/24071/
Meer Best Kept Secret op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/best-kept-secret