• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Best Kept Secret: de zaterdag

Spannend, gedurfd en gevarieerd.
22 juni 2013, Beekse Bergen, Hilvarenbeek

Tekst: Timo Koren

Beeld: Bart van den Hoogenhoff

Publicatiedatum: 25 juni 2013

Afzeggende headliners en regenachtige weervoorspellingen ten spijt: de eerste editie van het Best Kept Secret Festival is uitverkocht. De locatie is idyllisch (aan een meer gelegen, daarachter een bos, zwanen in het water), de line-up is ondanks de afzeggers sterk. KindaMuzik doet verslag in drie delen. Deel 2: Zaterdag.

Het sprankje zon in de ochtend blijkt ijdele hoop, hoewel het mensen er niet van weerhoudt de dag aan te vangen met een duik in het meer. Onderweg van camping naar festivalterrein lopen hier en daar enkele bibberende mensen in handdoek. In de grote tent vliegt French Films [Foto hierboven] uit de startblokken en de band speelt het slaperige publiek wakker door rücksichtslos de ene na de andere indierockstamper het publiek in te slingeren. De Finnen brengen hun muziek met veel vuur en een aangename no-nonsensehouding, terwijl in het publiek steeds meer hoofden gaan knikken en zich aan de eerste danspasjes waagt. De band brengt Britpop die aanstekelijker is dan wat soortgelijke Britse bands heden ten dage laten horen.

Dan is het tijd voor een Deens kwartiertje. Kashmir stond al French Films geprogrammeerd, terwijl daarna achtereenvolgens Indians, Efterklang en Agnes Obel op verschillende podia aantreden. Indians gebruikt een breed elektronicapalet om zijn melancholieke nummers aan te kleden, maar hoewel de klankkleur beslist aantrekkelijk is, ontberen de liedjes structuur. Agnes Obel [Foto hierboven] heeft het publiek tegen: haar fragiele stem reikt niet tot de pratende mensen achter in de zaal, zodat ze wordt overstemd. Het is zonde: de Deense speelt drie nieuwe nummers en alles wat al bekend is wordt in een alternatieve uitvoering ten gehore gebracht. De kwaliteit heeft ze ontegenzeggelijk, maar de setting is verre van ideaal.

De beste der Denen is Efterklang [Foto hieronder], dat het publiek vooraan bij Stage One onderdeel maakt van hun ruilproject. Gisteren hebben mensen uit Leipzig van alles in een kartonnen doos gedaan (een meloen, bijvoorbeeld), je mag daar wat uitpakken, als je er maar iets nieuws indoet voor het publiek in Keulen de volgende dag. Zo verenigt Efterklang zijn fans. Ondanks de vrij intieme muziek laat het ensemble zien een groot podium aan te kunnen. De in zalmroze pak gestoken zanger met strik maakt voortdurend oogcontact met het publiek en verkleint zo de afstand. De theatrale, rijke muziek doet de rest. Wanneer na veel materiaal van het vorig jaar verschenen Piramida ‘Modern Drift’ wordt ingezet zorgt dat samen met selectief meezingend publiek voor het eerste hoogtepunt van de dag.

De recent uitgebrachte ep In Kind//Amends van Braids [Foto hieronder] klinkt veelbelovend en de optredens van Raphaelle Standell-Prestons andere band, Blue Hawaii, werden in het clubcircuit goed ontvangen, maar toch: op Best Kept Secret is het een van de weinige fletse optredens. De ritmiek, de zuivere zang, de minimale en lang uitgesponnen nummers: het klopt allemaal, maar elke vorm van magie ontbreekt. Dat geldt niet voor Allah-Las [Onderste foto]: onder het grijze wolkendek zorgen zij voor het meest zomerse moment van het festival. Hun popnummers refereren volop aan de jaren zestig en klinken loom en laid-back. De lage drums en bas dragen bij aan de warmte die hun muziek uitstraalt en de festivalcamera - die dansende mensen en een fles whisky op het podium registreert - ook. De band is ideaal geprogrammeerd, zo aan het begin van de avond.

Zoals het enthousiasme gisteren bij het hoofdpodium was, zo is dat er vandaag weer bij Two Door Cinema Club. Hier en daar wordt gecrowdsurft, meisjes zitten op de schouders en de Britten spelen een elegante Britrockset. Ze hebben een aantal hits op zak en verdelen die keurig over de set. Echt prikkelen doet het niet, daarvoor gaat het op den duur wat te eenvormig klinken. Hoe anders is dat bij Alt-J. De mix tussen spitsvondige beats en folkmelodieën roept een magische sfeer op. De kreten uit 'Breezeblocks' en het refrein van 'Mathilda': de eigenzinnige prijsnummers van het debuut zijn meezingers geworden. Een kleine verrassing is er ook: een stuk a capella gezongen 'A Real Hero' van College en 'Electric Youth', bekend uit de film Drive.

Spannend en gedurfd programmeren: Best Kept Secret doet het dit weekend en het is opvallend hoe weinig missers er zijn. Een mooi voorbeeld is Koreless, die in de grote Stage Two om kwart over elf de nacht mag inluiden. De veelzijdige Schot maakt muziek die euforisch en overweldigend klinkt, waarbij hij lagen synthesizerlijnen over elkaar plakt om zo een organisch klankenpalet te construeren. Dan weer refereert hij aan een beatloos Border Community-geluid, dan weer hint het naar een variatie op de populaire UK-scene - maar hij is eigengereid genoeg om nergens als een pastiche te klinken. Tijdens het eerste halfuur klinkt hier en daar een bas, maar dansbaar is het zelden. In plaats van ongeduldig te worden, laat het publiek zich overrompelen door de klankenstorm die alle zintuigen bespeelt. Pas in het laatste kwartier wordt de set dansbaar, dan completeert Koreless de euforie met een lange versie van 'Lost in Tokyo'.

Hoewel Pantha du Prince op de wat hardere technofestivals als Awakenings staat, is hij nooit te beroerd zijn set in te luiden met een stuk ambient. Als hij langzaam de eerste beats erin laat lopen, krijgt hij de tent in zijn greep. Alle voor de Duitser kenmerkende elementen verstopt hij in zijn set: de belletjes, de dromerige melodielijnen en de warme, knisperende beats. Hij serveert uitgekiende climaxen, op maat gemaakt voor een grote tent, zonder zijn eigen subtiele geluid te verliezen. Zo zorgt hij voor een collectieve ervaring waarbij alle handjes op hetzelfde moment omhoog gaan en elke tempoversnelling met gejuich ontvangen, iets wat Space Dimension Controller een dag eerder niet lukte.

Op Stage Three draait Letherette als dagafsluiter een wat wisselvallige set, met toegankelijke nummers als Armand van Heldens 'Funk Phenomena', wat bonkige house en een misplaatst aandoend stukje Burial. Het is het enige feestje dat nog gaande is en het kent een curieus einde: Letherette gaat iets over de curfew heen en wordt door de beveiliging gemaand te stoppen. Hij draait de plaat uit, bedankt het publiek niet en gaat naar binnen. Op het campingterrein wordt hier en daar nog een poging gewaagd een klein feestje te organiseren, maar echt slagen wil dat niet. Aan de andere kant: toen Letherette zijn laatste plaat draaide, stond Stage Three nog bomvol. Hoewel het fijn is dat het zo duidelijk een dagfestival is (en er geen sprake is van een dag- en nachtpubliek, zoals bij Lowlands), zou het toch fijn als er nog ergens een kleine dj-stage open was. Al was het maar voor degenen die op de camping niet in hun nachtrust gestoord willen worden.

http://www.kindamuzik.net/live/best-kept-secret-festival/best-kept-secret-de-zaterdag/24098/
Meer Best Kept Secret Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/best-kept-secret-festival