• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Vic Chesnutt | Silver Lake

Eigenzinnige kakofonieën van zelfmedelijden.
CD, New West/Sonic Rendezvous

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 21 december 2003

Kijk, Silver Lake van een paar maanden terug, die was ik nu bijna vergeten te bespreken.

Vic Chesnutt, ons aller favoriete kreupele zanger, hij staat in mijn Top Dertig van Favoriete Concerten van het Afgelopen Jaar op nummertje drie, nét na Daniel Johnston en Richard Buckner, maar wél voor een aantal concerten van R.E.M. en het optreden van Will Oldham in de Rotterdamse Schouwburg. Chapeau!

Silver Lake, dat tot de nok is gevuld met eigenzinnige kakofonieën van zelfmedelijden, is alweer het negende studioalbum van de zingende rolstoeler.

De adembenemende opener, 'I'm Through', placht ons te doen geloven dat Vic Chesnutt levensmoe is als hij zingende een weg baant door de woorden: “And I'm through, through, through living my life for you”. Maar het is geen zelfmoordtirade van Vic Chesnutt. Het gaat hier slechts om een geniale manier om af te rekenen met de geesten van het verleden.

En terwijl Vic met het clausterfobische 'Stay Inside' een paar stappen verder in de ondergrond afdaalt, laat hij met vooral met warrige rocknummers, 'Band Camp' en '2nd Floor', en een paar aandoenlijke songs, 'Girl's Say' en Styrofoam', horen dat hij een oor voor het kleinste detail heeft, eigenlijk nét zo eentje als het rechteroor van strandjongen Brian Wilson. Op Silver Lake probeert men zowat hetzelfde effect op te wekken als The Beach Boys deden op het album Pet Sounds.

In het op één na laatste nummer van Silver Lake, het buitensporig mooie 'Fa-La-La', ontvouwt zich een aangrijpend ziekenhuisdrama, zoals alleen Vic Chesnutt dat kan uitkramen: “But today at dawn / the doctors came and told / I'm a-going home / and a nurse would come and see me everday / and my folks are on their way to see me home / but I don't want to go / no I don't want to go”. Wij stellen onze een weerloze man in een rolstoel voor: “As they are loading me up / into the cab of my daddy's truck / for our long ride home”.

De jury van Idols mag zich rotlachen om de creperende Chesnutt. Hij komt de voorrondes van het tv-programma niet door met het uiterst zielige 'Sultan, So Mighty' of één van de andere wonderschone liedjes op Silver Lake, maar wat een groot talent van zo'n kleine man om bij iedere herbeluistering opnieuw te boeien met zijn zielige liedjes op de meeste abstracte popplaat van 2003.

”But the dying autumn leaves are beautiful, too.”

http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=4840
Meer Vic Chesnutt op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vic-chesnutt