Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wye Oak. Shriek. Scherpe woorden. Klinkt als: prikkeldraad. Blik op de hoes: een jongen die zich lijkt te willen ontdoen van het gezicht. De messen zijn geslepen. De luisteraar is klaar (strak hoofd, rechte rug) voor een bittere confrontatie met weer zo'n recht-voor-z'n-raap-gitarenplaat.
Met The Knot liet Wye Oak horen heel aardig met de geschiedenis van de gruizige jaren negentig om te kunnen gaan. Met Civilian - 2011 - trekt het duo de lijn nog wat verder door, om zich vervolgens voor de keus te stellen: doorgaan op dezelfde weg (stevige drums, harde gitaren) óf de hele zwik inruilen voor (jawel): de synthesizer.
Niet meer dan vijf seconden heeft Shriek nodig om daar antwoord op te geven: ballonronde, steriele elektronische geluiden leiden 'Before' in. Er volgt een sfeervol, mistig nummer met zacht ronkende orgels en een drumcomputer die half haperend het nummer vooruittrekt. En zangeres Jess Wasner. Comfortabel en slaperig slingert ze haar zeer aangename stem door het nummer. Geen gitaren meer. Wel muziek waar ze waarschijnlijk zelf mee opgroeide. Het resultaat: tien nummers lang nostalgie van het aangename, warme soort. Herkenbare geluiden.
Shriek. Gil, of krijs. Beide zaken zijn in geen velden of wegen te bekennen op deze plaat. Geen messenset of prikkeldraad. Ook geen jongetjes die hun eigen gezicht eraf werken. Wel: veertig minuten behaaglijk ronddrijven op een nostalgische wolk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/wye-oak/shriek/25078/
Meer Wye Oak op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wye-oak
Deel dit artikel: