• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Wye Oak

Een band om in de gaten te houden.
07 juni 2011, paradiso, Amsterdam

Tekst: Jeannine Brand

Publicatiedatum: 10 juni 2011

Zo'n grote zaal hadden ze niet verwacht. "Is het wel de goede zaal, moeten wij niet in die kleine daarboven?", had Jenn Wasner van indiefolkduo Wye Oak aan de manager van Paradiso gevraagd. Nee, het was toch echt die grote. Fantastisch natuurlijk, prachtige zaal immers, maar zouden er wel genoeg mensen komen? Wye Oak is duidelijk een bescheiden band.

Gelukkig voor Wye Oak is de zaal van Paradiso goed gevuld. Het duo opent sterk en opvallend is dat de nummers veel ruiger klinken dan op hun onlangs uitgebrachte derde album Civilian. Wasner en kompaan Andy Stack ogen in het begin een beetje gespannen, maar gaandeweg het concert praat Wasner steeds meer met het publiek. Hun muziek kan het best worden beschreven als dissonant. Hun liedjes zijn als een trein die kalmpjes door een sfeervol muzikaal folklandschap rijdt en van het ene op het andere moment opeens in volle vaart door een explosief gitaarlandschap dendert en dan ontspoort en ontspoort. In nummers als 'Civilian', maar ook in oudgedienden als 'I Hope You Die' worden ritmes afgebroken en weer opgebouwd, wat bijna een beetje aandoet als Sonic Youth. En juist dit verraderlijke karakter maakt de muziek van Wye Oak spannend.

Het duo zet zo'n vol geluid neer dat het soms lijkt alsof er een hele band op het podium staat in plaats van slechts twee personen. En niet alleen met haar lange blonde haren en kortgeknipte pony doet Wasner denken aan Nico van Velvet Underground, haar lage altstem heeft ook hetzelfde androgene karakter als die van Nico. Alleen maakt de lijzigheid van Nico bij Wasner plaats voor een krachtig soulgeluid. Behalve een erg goede zangeres is Wasner ook een verdomd goede gitaarspeler, die een sfeervolle folksound neerzet en vervolgens moeiteloos overschakelt op complexe en heftige gitaarritmes waarbij ze speelt alsof haar leven ervan afhangt. En Stack ziet er misschien wat nerdy uit, achter dat uiterlijk schuilt een sterke multi-instrumentalist. Met zijn linkerhand bedient hij het keyboard en met zijn rechterhand en voet de drum, zonder ook maar één beat te missen, alsof het niets is.

'Civilian' is een van de allerbeste liedjes van 2011. Misschien dat de set daarom daarna iets inzakt. De overige nummers zijn ook goed, maar halen net niet het niveau van 'Civilian'. Maar Wye Oak is een band om in de gaten te houden, zoveel is zeker na dit concert.

Foto's uit Kindamuzik Archrief van 2009 door Niels Vinck

http://www.kindamuzik.net/live/wye-oak/wye-oak/21710/
Meer Wye Oak op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wye-oak