• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Wye Oak is trots op eerste volwassen album

Indiefolkduo Wye Oak bestaat uit zangeres en gitariste Jenn Wasner en drummer en toetsenist Andy Stack. Onlangs kwam hun derde album Civilian uit. KindaMuzik sprak hen over de nieuwe plaat, over hun voortdurende vrolijke oorlog en over de kunst van het loslaten.

Tekst: Jeannine Brand

Publicatiedatum: 16 augustus 2011

Soms laat een liedje je niet meer los. Het blijft maar door je hoofd spelen en eigenlijk wil je ook helemaal niet dat het verdwijnt. Zo'n liedje is 'Civilian' van indiefolkduo Wye Oak. Misschien door de androgyne zangstem, misschien door de onvoorspelbare gitaarlijnen, maar waarschijnlijk omdat het gewoon een ontzettend goed nummer is. Het geluid is zo vol dat je bijna zou vergeten dat Wye Oak maar uit twee personen bestaat: multi-instrumentalist Andy Stack en gitariste en zangeres Jenn Wasner.

Op het podium speelt Wasner gitaar alsof ze compleet waanzinnig is geworden en haar teksten hebben vrolijke titels als 'I Hope You Die' en 'Two Small Deaths'. Achter de coulissen blijkt Wasner echter een innemende persoonlijkheid, wier woorden dan weer enthousiast over elkaar buitelen en dan weer bedachtzaam uit haar mond komen. Stack bespeelt op het podium maar liefst twee instrumenten: met zijn rechterhand de drum en met zijn linkerhand het keyboard. Dat hij nu alleen maar praten kan, maakt hem zichtbaar onrustig. Hij schuifelt heen en weer op de bank, springt dan op om water te pakken en is voortdurend in beweging.

Vrolijke oorlog
Stack en Wasner leerden elkaar kennen op de middelbare school in Baltimore. "Het klikte meteen", vertelt Wasner. "Al snel speelden we in dezelfde band. En dat zijn we blijven doen, alleen sinds 2006 als duo." Baltimore heeft volgens Wasner een levendige muziekscene. "Er wonen allemaal creatieve en artistieke mensen die volop experimenteren met nieuwe muziek op kleine podia. Dat werkt stimulerend. Ondanks dat we eigenlijk niets anders doen dan toeren, hebben we nog veel contact met de bands uit deze scene. We spelen op platen van anderen en doen voorprogramma's voor anderen en zij voor ons."

Hoe houden ze het uit om zo lang en zo intensief met elkaar samen te werken? "We hebben een soort van voortdurende vrolijke oorlog", lacht Wasner. "Conflicten spreken we meteen uit en dat gaat lang niet altijd even zachtzinnig. Dat is verbaal bommen gooien, maar dan zijn ze wel uit de lucht. Onderhuidse spanningen kennen we helemaal niet en daarom gaat het goed en blijft het ook goed gaan. En we zijn natuurlijk met elkaar opgegroeid, toeren al tien jaar samen en kennen elkaar door en door."

Melktanden
Civilian is naar eigen zeggen hun meest volwassen album tot nu toe. "We waren voortdurend op zoek naar een eigen geluid en een eigen vorm", vertelt Stack. "Onze eerdere albums waren toch meer experimenten, ik heb het gevoel dat Civilian ons eerste echte volwassen album is." Wasner zingt in 'Civilian' dat ze nog steeds haar melktanden bewaart in een juweeldoosje. "Haha", lacht ze. "Dat klopt. Tijdens het schrijven van de nummers voor Civilian heb ik het verleden losgelaten. Dat moest van mezelf, ik wilde niet de rest van mijn leven emotioneel of op een andere manier afhankelijk zijn van anderen. En dat was ik op dat moment wel. Dus dwong ik mezelf af te rekenen met het verleden, maar dat vond ik zo moeilijk. Ik was bang. Voor het alleen zijn, maar ook voor verandering en verlies. Maar alles in één keer loslaten is zoveel tegelijk, dus mocht ik van mezelf een relikwie uit mijn verleden bewaren. En dat waren mijn melktanden. Het hielp ook echt om er liedjes over te schrijven. Daarmee is Civilian een bijna therapeutisch en voor mij heel dierbaar album geworden."

Stack speelt al een tijdje met zijn mobiele telefoon. Of dat voor hem ook geldt? "Zij is het gevoelsmens", lacht hij. "Ik ben de rare nerd die melodietjes bij haar teksten verzint terwijl ze de krochten van haar diepste zelf verkent." "Well, fuck you, je neemt mij nooit serieus!", zegt Wasner terwijl ze hem een duw geeft. "Maar het is waar dat Andy de stuwende kracht is achter onze liedjes", geeft ze toe. "Ik speel al mijn hele leven muziek, maar hij heeft er een opleiding voor gevolgd. Eigenlijk is hij beter op welk instrument dan ook, dat is wel eens frustrerend. Op het podium speel ik meestal gitaar, maar op Civilian heeft hij alle gitaarpartijen ingespeeld."

Civilian is het eerste album dat het duo niet zelf produceerde. Hoe was dat? "Spannend", geeft Wasner toe. "Je geeft toch een beetje je kindje uit handen, zonder te weten wat ermee gaat gebeuren." Stack: "Wij zijn echter muzikanten, geen producers. Onze producer, John Congleton, wist aan de meeste liedjes steeds een net iets andere draai te geven, waardoor ze nog beter tot hun recht komen. Uiteindelijk is het een album geworden waar wij heel trots op zijn."

Foto's uit Kindamuzik archrief door Niels Vinck

http://www.kindamuzik.net/interview/wye-oak/wye-oak-is-trots-op-eerste-volwassen-album/21964/
Meer Wye Oak op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wye-oak