http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Travis | Where You Stand

Travis' typerende vale herfstzon.
CD, Red Telephone Box/PIAS

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 07 september 2013

Voor veel mensen zal Travis vandaag de dag een band zijn uit de categorie 'bestaan die ook nog?' Het antwoord mag blijken uit het verschijnen van deze recensie. Anno 2013 brengen de Schotten wederom nieuw plaatwerk uit, al moet daarbij vermeld worden dat dit wel het eerste teken van leven is sinds Ode to J. Smith van vijf jaar geleden (de soloplaat van Fran Healy uiteraard niet meegerekend). Na een reeks hits in de periode van The Man Who en The Invisible Band - met uiteraard het bijna anthemachtige treurlied 'Why Does It Always Rain on Me?' als hoogtepunt - schoot de band meer en meer de relatieve anonimiteit in.

Toch is er meteen bij de eerste tonen van Where You Stand weer de herkenbaarheid. Bij het horen van de stem van Healy in opener 'Mother' voel je bij wijze van spreken de vale herfstzon door de tuindeuren naar binnen schijnen. De melancholie en de snik zitten samen met de ragfijne gitaren nou eenmaal ingebakken in het DNA van dit ensemble. Net als de ingetogen bedachtzaamheid.

Verrassend of verfrissend klinken de liedjes dan misschien allerminst, toch bevat dit album enkele vlagen die je doen beseffen waarom je Travis ook weer zo leuk vond. Harmonieus, lieflijk en prettig, zoals in een lekker herkenbaar nummer als 'Moving' (met de typische uithalen van Healy) of in het bovengenoemde 'Mother'. Tegelijkertijd komt de band in sommige liedjes - zoals het titelnummer - enigszins belegen en eigenlijk gewoon te saai en te braaf uit de hoek. Op hun best zijn de Schotten waar de vrolijkheid gekoppeld wordt aan om de hoek loerende melancholie. Je weet waarschijnlijk exact wat je hebt aan deze band. Een buil kan je niet vallen aan de meeste popliedjes van Travis, maar toch verdwijnt Where You Stand al snel weer in de slagschaduw van de succesplaten in de platenkast.