Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is altijd het lot van Travis geweest in droefgeestigheid te bivakkeren. Dat kwam vooral door de bij vlagen wel erg mistroostige vocalen van Fran Healy. Wat mag je dan meer verwachten van Healy's eerste soloplaat, zeker als die ook nog eens de titel Wreckorder draagt? Gewoon, meer van het soort liedjes waar deze zachtmoedige Schot, die zelf prominent de hoes siert met een nadenkend en duidelijk ouder geworden hoofd, bijna het patent op lijkt te hebben.
Laat dat evenwel geen diskwalificatie zijn van deze plaat. Fran Healy schrijft gewoon goede, degelijke nummers. Beschouwelijk, vol melancholie en met een dramatische snik. Ze klinken daarmee dus simpelweg zoals je ze gewend bent van Healy's hoofdbroodwinning.
Wat dan wel weer anders is, is het duet met Neko Case in het relaxed klinkende 'Sing Me to Sleep'. En nog specialer is het dat de zanger niemand minder dan Paul McCartney bereid vond om de baspartij voor zijn rekening te nemen in het nummer 'As It Comes'. Naar verluidt betaalde Healy Macca terug door vegetariër te worden (waarop de voormalige Beatle hem een serie kookboeken van zijn overleden vrouw Linda per post liet bezorgen).
Zo is Wreckorder eigenlijk gewoon een te logisch vervolg op het pad dat Travis bewandelt. Healy zet hoogstens een klein zijstapje op wat verder vooral klinkt als de rustige, ingetogen kant van de band. Maar dat komt natuurlijk ook doordat Healy's uit duizenden herkenbare stem een van de onderscheidende krachten van zijn band is. Een typerende en aangename plaat. Niets meer en vooral ook niets minder.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fran-healy/wreckorder/20806/
Meer Fran Healy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fran-healy
Deel dit artikel: