• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tom Waits | Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards

30 nieuwe tracks en 24 oude zetten adembenemend alle facetten van Tom Waits op een rij.
3 CD, ANTI-/Epitaph

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 16 november 2006

“Wat is Orphans?”, vraagt Waits in de begeleidende tekst. “Een jongetje uit de achterbuurten dat een doodskist voortduwt, met een lassersbril op zijn hoofd, een vies onderhemdje aan en een aangestoken voetzoeker in zijn oor”, besluit hij. Een barrage aan beelden, zoals we van Waits gewoon zijn.

Waits en zijn vrouw Kathleen Brennan hadden een hoop ongebruikt materiaal liggen en besloten om dat te combineren met oude opnames en obscure tracks. Het resultaat moest klinken “alsof ze hun broekzakken leegmaken na een avondje gokken, inbreken en cow tipping”. De songs zijn volgens thema gerangschikt en gekneusd achterop een oude truck gesmeten.

Brawlers omvat de bluesy kant van Waits, die in een bar boven zijn bier zit te fulmineren of ruzie maakt met de jukebox. Alle klassieke genres passeren de revue. ‘Lie to Me’ is een verrassend stijlvaste rockabilly stomper. Leadbelly’s ‘Ain’t Going down to the Well’ wordt hijgerig gereanimeerd en het gospelgegrol van ‘Lord I’ve Been Changed’ is ronduit perfect. Verder boogiet hij zich te pletter in de Ramonescover ‘The Return of Jackie and Judy’ en hapt hij naar adem in een heerlijk ‘Sea of Love’.

‘Road to Peace’ is een rustige bluesrocker waarin de tekst primeert. Droog somt Waits op wat er misgaat tussen de Israëli’s en de Palestijnen. Soms gaat hij de laconieke toer op, maar globaal laat hij de situatie gewoon voor zich spreken. Eén van de sterkste politieke songs van de voorbije jaren.

Op Bawlers staan de tedere liefdesliedjes. Samen met zuchtende blazers, een snikkende piano en achtergrondgeruis croont en steunt hij zich met breekbare stem doorheen het meest rechtstreeks de hartsnaren betokkelend materiaal dat hij in lange tijd heeft uitgebracht. Ook hier passeren zijn helden Leadbelly (het melodramatische ‘Goodnight Irene’) en de Ramones (een ingetogen ‘Danny Says’).

Bastards begint met Brecht en Weills hotsende ‘What Keeps Mankind Alive'. Met een flinke dosis Waitsexperimenten en -verhaaltjes slaan we ons er wel door. Het sarcastische ‘Children’s Story’ en de ronduit nare Disneycover ‘Heigh Ho’ zijn leuk, maar de wild beatboxende nummers ‘Spidey’s Wild Ride’ en ‘King Kong’, een Daniel Johnstoncover, zijn intenser. In ‘Poor Little Lamb’ en ‘Dog Door’ verkent Waits onontgonnen gebieden van zijn stemgeluid. En als uitsmijter vertelt hij een zeer flauwe mop.

De flow van Orphans zit perfect en je kunt een paar uur lang ronddwalen in Tom Waits’ wereldje; heen en weer geslingerd tussen verlangen, verdriet en voldoening. Er is waarschijnlijk geen uitgang, maar dat is niet erg.

http://www.kindamuzik.net/recensie/tom-waits/orphans-brawlers-bawlers-bastards/14414/
Meer Tom Waits op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tom-waits