• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tom Waits

Intens schurende Tom Waits heer en meester.
22 juli 2008, Congrescentrum KZP, Praag

Tekst: Redactie KindaMuzik

Publicatiedatum: 03 augustus 2008

Nederland zat er niet bij, dit keer. Maar na legendarische concerten in het Haags Congrescentrum (1999) en Carré (2004) heeft ons land op Tom Waitsgebied weinig te klagen. Zeker wanneer je je bedenkt dat beide tours maar langs vier Europese steden voerden. Maar na zijn langdurige afwezigheid in de jaren tachting en negentig, lijkt Tom Waits het toeren weer te hebben omarmd: de Glitter and Doom-tour gaat, met optredens in zeven Europese steden, voor Waits' doen zelfs de boeken in als uitgebreid.

Al zullen sommige dingen nooit veranderen: de 58-jarige Californiër houdt zijn concerten nog altijd bij voorkeur exclusief, met spaarzame shows in relatief kleine theaters, en prijzige kaarten. Die, om de zwarthandel buitenspel te zetten, voor deze tour zelfs exclusief op naam gesteld worden: zonder je ID-bewijs aan de poort te laten zien, kom je het Praags Congrescentrum, waar Waits zijn eerste twee concerten ooit in Oost-Europa speelt, simpelweg niet binnen. Maar de 3000 fans per avond, onder wie ex-president Vaclav Havel, hebben de extra moeite en kronen (ticketprijzen lopen tot 135 euro) er maar wat graag voor over: wat Waits in Praag laat zien, is van absolute wereldklasse.

Met een stemgeluid, maar bovenal een intensiteit om eng van te worden, gromt, gruist en spuwt hij zich twee uur lang door de meest recente helft van zijn indrukwekkende oeuvre. En heeft het publiek daarbij vanaf de eerste seconde in zijn achterzak. Waits hoeft zijn armen maar in de lucht te steken of hij dirigeert een oorverdovende ovatie. Die zwengelt alleen nog maar aan op de momenten dat hij zijn vaste plek, een verhoging op de achterste podiumhelft, verlaat en met theatrale tred richting publiek rent. Het zijn naar Brecht knipogende scènes van Verfremdung van een magistraal performer, die de zaal heer en meester is, en zich daarvan zelf tot op het bot bewust is.

Vanachter de centrale microfoon mag Waits dan de intens schurende bandleider zijn, de echte magie ontstaat pas echt wanneer hij die theatrale machtspositie (en zijn, in vergelijking met vorige tours, niet altijd vlijmscherpe begeleidingsband) even achter zich laat. Wanneer hij vanachter de piano met bloedmooie versies van 'A Little Rain' en 'Innocent When You Dream' dwars door je heen snijdt. Wanneer hij zich met ziel en zaligheid door 'Get behind the Mule' stuwt. Wanneer hij tijdens de bijtende finale 'Make it Rain' wordt overgoten door glitters. Of wanneer hij je via toegift 'Come on up to the House' zodanig bij de kladden grijpt, dat het een godswonder is dat je er geen kneuzingen aan overhoudt.

Wanneer de wondermooie slotakkoorden van 'Hold On' zijn afgestorven en Waits zich nog eenmaal publieksmennend richting voorste rijen begeeft, kun je niet anders dan ademloos toekijken. En diep respect betonen voor een nog altijd majestueus performer.

Tekst: Peter Bijl
Beeld: Nozzman

http://www.kindamuzik.net/live/tom-waits/tom-waits-3681/17261/
Meer Tom Waits op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tom-waits