Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nederlandse bandjes kunnen soms zo leuk zijn. Zo degelijk. Zo beleefd. Dat kán voor de muzikanten zelf haast geen compliment zijn. Want zeg nou zelf, wie wil er nou leuk, degelijk of beleefd zijn? Ik bedoel, pasgeboren olifantjes in de dierentuin zijn leuk. Oude Volkswagens zijn degelijk. Padvinders die oude vrouwtjes de straat over helpen steken zijn beleefd. Maar rocksterren toch niet?! Die moeten zuipen, neuken en helemaal naar de tering gaan. Toch heeft Alamo Race Track dit imago wel een beetje aan zichzelf te danken. Dat bewezen ze onlangs nog op Lowlands. Al pratend tegen het publiek. "Dank je wel Lowlands. Dat wilde ik nou altijd al eens zeggen. Dank je wel Lowlands!", zei zanger Ralph. Even later: "Die lange jongen daar in het publiek, dat is Gijs. Een goede vriend van me. Hé. Er roepen mensen boe. Dat is niet goed hè." En toen: "Mag ik het nog éé keer vragen? Hebben jullie het naar je zin? Je mag liegen! Ik hoorde weer boe. Wie?" Hopelijk maken ze zichzelf niet zo druk om dit imago, want er zit één heel groot voordeel aan het zijn van leuk, degelijk en beleefd. Vaak ontstaan daaruit de mooiste albums. En dat hebben de mannen van Alamo Race Track ook voor elkaar gekregen. Een typische gitaarplaat, zoals we ze van het Excelsior label (o.a. Spinvis, Johan, Caesar) gewend zijn. Ik begin bijna te geloven dat álles wat van dat label komt goed is. Soms klinkt het als Weezer, maar dan zonder overstuurd punk geluid. Dan is het weer lekkere rouwe blues uit Oost-Groningen. En dan die rustige nummers! Alamo Race Track bewijst met dit album dat je niet altijd zo moeilijk hoeft te doen om iets schitterends op te nemen. Ontroering door eenvoud. Dank je wel Alamo Race Track!
http://www.kindamuzik.net/recensie/alamo-race-track/birds-at-home/3914/
Meer Alamo Race Track op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alamo-race-track
Deel dit artikel: