• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Alamo Race Track kruipt onder de huid

Unicorn Loves Deer is de kalmste en meest ingetogen plaat van Alamo Race Track tot nu toe. Het door de Nederlandse pers veelgeprezen derde album van de Amsterdammers gooit hoge ogen in de jaarlijstjes van 2011. Frontman Ralph Mulder onthult de geheimen achter het schrijven van 'stille' nummers.

Tekst: Lennart van der Burg

Publicatiedatum: 14 december 2011

"Als ik een ingetogen nummer maak moet ik rust hebben, geen afspraken of verplichtingen. Lange, saaie dagen. De liedjes voor Unicorn Loves Deer heb ik in Hongarije geschreven. Korte momenten, zoals een wandeling of geluiden die je buiten hoort, leveren inspiratie op. Als ik in de tuin een sigaret sta te roken en in de verte de kerkklokken hoor luiden, ren ik het liefst direct naar boven om achter mijn bureau bij het raam een nummertje schrijven. Dan is het als fietsen en kom je vanzelf in het ritme."

Snel verveeld
"Dat Unicorn Loves Deer ingetogen klinkt was niet gepland, maar dit gebeurde gewoon. Hoewel we veel verschillende manieren uitprobeerden, kozen we vaak toch voor een kleinere aanpak. We wilden een introvert gevoel overbrengen, niet iets wat alle kanten op spoot. Voorkomen dat een ingetogen nummer saai wordt, blijft een uitdaging. Ik ben snel verveeld en ik ben van mezelf ook wat onzeker. Als ik een nieuw nummer dan al vijftig keer in mijn eentje gespeeld heb, ben ik soms bang dat de luisteraar het saai zal vinden. Maar in saaiheid kan ook juist de pracht van een nummer schuilen."

Ruimte en vrijheid
"Ik houd van stil en van luid en ik probeer beide dan ook te gebruiken. Maar als ik het klein maak, ontstaat er meer ruimte en vrijheid. Ik kan iets verder uitbouwen of helemaal stil laten vallen. Er komt meer leven in het nummer, je kunt de kraakjes en piepjes horen. Een bepaalde spanning wordt voelbaar, iets onderhuids. Datzelfde effect krijg je niet als je een lied luid begint. In een stilte kan het publiek het gevoel krijgen dat we aanzetten tot iets harders. Dan zie je de melodie doorzingen in de hoofden van de luisteraars. Als je dan weer koel verder gaat waar je gebleven was, wordt die stilte betekenisvoller. Om stilte af te dwingen in de zaal maak ik gebruik van een handige truc. Wanneer ik luid speel neemt het geluid vanuit de zaal vaak toe. Als ik 'Records' in mijn eentje speel, begin ik daarom extra zacht, zodat je bijna niets hoort."

Trance
"Ik heb laatst in een interview gezegd dat het in Nederland soms lijkt alsof je het voorprogramma van een dansavond bent, en mensen alleen maar komen om te kleppen en te lullen. Ik heb spijt van die uitspraak, want vaak zijn het maar vijf tot tien mensen die het voor de rest verpesten. Ik stoor me er pas aan als het babbelende publiek boven de muziek uitkomt. Dan krijg ik het lastig, want ik denk direct: oh nee, ze vinden het helemaal niks. Toen we onlangs in het Paard van Troje speelden was het publiek muisstil. Dat geeft ons de gelegenheid om meer in het optreden op te gaan. En iedereen krijgt zo de kans om in een trance te komen en zich extra bewust te worden van kleine details, zoals gitaar- of zanglijnen. Je wordt er nog sneller ingezogen."

Geen enkel houvast
"Ik heb geen idee of het volgende album van Alamo Race Track weer zo ingetogen klinkt. Werken met beats, blazers of een heel orkest lijkt mij best interessant, maar alleen als het nummer zo'n aanpak vereist. Eigenlijk heb ik als liedjesschrijver geen enkel houvast en verheug ik me op het moment dat nieuwe inspiratie zich aandient."

http://www.kindamuzik.net/interview/alamo-race-track/alamo-race-track-kruipt-onder-de-huid/22360/
Meer Alamo Race Track op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alamo-race-track