http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roadburn Festival 2004
Een geslaagde negende editie doet uitzien naar het jubileum.
17 juni 2004, Effenaar, Eindhoven (NL)
Tekst: Tijs Heesterbeek
Beeld: Rachel Rijsdijk
Publicatiedatum: 27 juni 2004
Vooraf kreeg ik van xander77 (zie de feature over Roadburn) een sms'je: We sold out dude! Al een mooi begin voor de negende edite van Roadburn. Natuurlijk kon het eigenlijk ook niet misgaan met zo'n line-up. Witchcraft, Grand Magus en Orange Goblin stonden al lang vast voordat de Roadburn crew te horen kreeg dat Monster Magnet misschien beschikbaar zou zijn. De band werd binnengehaald met het gevaar dat de andere bands een veredeld voorprogramma zouden worden. Dat zou jammer zijn, want elke band heeft zijn eigen waarde. Dat lijkt dan ook een van de hoofdmotieven van de Roadburn-avonden: het publiek een dwarsdoorsnede van het stonerrockspectrum voor te leggen. Spacerock, hardrock, bluesrock en doomrock, het kwam deze avond allemaal voorbij. Hierdoor konden de andere bands moeilijk gezien worden als 'slechts' een opwarmertje voor Monster Magnet.
Witchcraft (foto rechtsboven) moest de avond al vroeg openen en kon dus nog niet rekenen op geweldig veel bijval. Maar de aanwezigen genoten wel van de Zweedse mengeling van bluesrock, hardrock en folk. Een mengsel dat er op papier interessanter uitziet dan dat het op het podium was door een nogal matte presentatie. Dat neemt niet weg dat het eerste pilsje er onder deze klanken goed inging, en de videoshow van Roadburn was een uitstekende meerwaarde.
De videoshow was bij de tweede band Grand Magus ook het 'vierde bandlid'. De beelden van ridders en veldslagen werkten erg goed onder de doommetal van de tweede Zweedse band van vandaag. Niet dat de band de beelden écht nodig had, want de bij vlagen aan Cathedral en (de wat rustigere nummers van) Soundgarden refererende muziek stond op zichzelf al als een huis; log en zwaar, maar toch ook weer toegankelijk. Waar zanger JB mij een dik jaar geleden live met Spiritual Beggars niet helemaal kon overtuigen, had hij zich nu compleet gerevancheerd. De rauwe scheepstoeter van de kleine Zweed blies iedereen omver.
Over eenzelfde strot beschikt Ben Ward van Orange Goblin (foto links). Alleen doet de muziek van de Engelsmannen iets traditioneler aan. Onvervalste hardrock is het devies, met Ward als het Grote Vriendelijke Middelpunt. Orange Goblin heeft na een aantal subtiele koerswijzigingen zichzelf gevonden in het spelen van aanstekelijke hardrock/heavy metal en daardoor is het publiek de uiteindelijke winnaar. Helaas heeft de lichtman de Roadburn-slideshow niet in de gaten en vallen de projecties weg door felle verblindende gele en rode lichten. Maar de band weet ook de jongetjes die nét van tevoren Monolithic Baby! gekocht hadden te plezieren.
De komst van Monster Magnet (foto rechtsonder) had het publiek in twee kampen gesplitst. De oude rockers die Spine of God, Superjudge of Dopes to Infinity nog regelmatig op de draaitafel legden, of de jonge fans die zijn aangetrokken door de glitter en glamour van 'Powertrip', 'Heads Explode' en 'Unbroken (Hotel Baby)'. De mededeling van xander77 dat Dave Wyndorf en co. deze avond een strakke en korte set zouden spelen, terwijl ze de dag ervoor in de Tivoli in Utrecht zich geconcentreerd hadden op de psychedelische kant van hun muziek (» recensie elders op deze pagina) stemde mij niet hoopvol. De greatest hits show die de band onlangs op Paaspop gaf kwam erg gemakzuchtig over.
Monster Magnet had in ieder geval weer alle trucjes uit de kast gehaald. De twee verhogingen vooraan het podium en de ventilator voor de neus van Dave bevestigde de protserige houding die de band ten tijde van Powertrip had aangemeten. Maar het bevestigde ook het beeld van een band die met zijn laatste twee albums nog maar nauwelijks kon boeien. Het deed je vol nostalgie denken aan de tijd dat Monster Magnet voor het laatst op het plankier van de Effenaar stond (ten tijde van de release van Dopes to Infinity) toen de band nog écht hongerig en gretig was, en aan een Wyndorf die zonder hulp van een roadie zijn gitaar aan het vlammen kreeg.
Maar hoever ik er naast kon zitten merkte ik gaandeweg het optreden. De tweede revanche-actie van deze avond was een feit. Monster Magnet werkte zich door een set heen waarbij alle inkoppertjes handig werden vermeden. Hier stond een band die wilde aantonen dat ze ook zonder de geijkte hits een uitverkochte zaal kon laten kolken. En het lukte ze van de eerste tot de laatste noot. Met materiaal van vooral Superjudge, Dopes to Infinity en Powertrip stemden ze vooral het eerste kamp tevreden. Roadburn had zich geen betere set kunnen wensen. En als toetje mochten de Roadburn VJ's, samen met de videoman van Monster Magnet, de slideshow doen. 's Middags was er in allerijl nog een show in elkaar geknutseld. Het zal weinigen zijn opgevallen, want Monster Magnet was op dreef en eiste alle aandacht.
En dat was ook terecht. Monster Magnet heeft met één optreden alle twijfel weggevaagd en heeft aangetoond nog net zo relevant te zijn als tien jaar geleden. En daardoor verdienen ze die verhogingen en die ventilator!
» Lees de feature over roadburn
» Bezoek de Roadburn website
http://www.kindamuzik.net/live/roadburn/roadburn-festival-6440/6440/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: