http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roadburn 2011 - de terugblik
Het stof is gesetteld, de bezoekers zijn huiswaarts gekeerd en de bands hebben hun weg naar eeuwige roem vervolgd. Poppodium 013 is opgeruimd en stoomt zich klaar voor alweer het volgende evenement. Tijd voor een terugblik op nu al een van de meest spraakmakende evenementen van het jaar: Roadburn. KindaMuzik doet dat samen met organisatoren Jurgen van den Brand en Walter Hoeijmakers.
Tekst: Jeroen Gelissen
Publicatiedatum: 29 mei 2011
"Dat is ook wat wij met Roadburn willen bewaren, dat is wat het allerbelangrijkste is. Dat die passie door alles en iedereen gedeeld kan worden: de bands, de bezoekers en de mensen van 013. Die gezamenlijke passie is de leidraad van het festival. Daardoor kan het ook niet groter worden, want dan wordt het een van de zovele festivals", benadrukt Hoeijmakers nog een keer aan het einde van het gesprek.
Een bijna bovenmenselijke ervaring
Die passie kenmerkt ook het verloop van het interview en het onuitputtelijke enthousiasme waarmee gesproken wordt over het festival dat zich nog maar zo kort geleden heeft voltrokken. "We kunnen inderdaad spreken van een geslaagd festival, denk ik", reageert Van den Brand als eerste. "Zowel productioneel, als artistiek is goed uit de verf gekomen wat we bedacht hadden. Productioneel heb je niet altijd zelf in de hand. Artistiek denk ik dat alle bands, zonder uitzondering, misschien wel het beste concert hebben gegeven dat ze ooit hebben gedaan. Als organisatoren kun je niet meer wensen."
Hoeijmakers spreekt zelfs van een bijna bovenmenselijke ervaring. "Ik denk dat de overal vibe van het festival mooier was dan ooit. Artistiek was het festival inderdaad een aaneenschakeling van hoogtepunten, maar ik denk dat de bijna tastbare, magische sfeer die er tussen bands, het publiek en 013 hing, het belangrijkste was. Er waren geen enkele grenzen meer en dat is volgens mij het succes van Roadburn 2011."
Verbroedering
Hoeijmakers blijft in hogere sferen wanneer hij het gevoel omschrijft dat na afloop van het festival bij hem overheerste. "Een gevoel van onbegrip. Dat ik niet helemaal kon bevatten wat er precies gebeurd was. Dit jaar leek het wel of mensen zo iets hadden van: we zijn er met zijn allen, er is geen vulkaan, iedereen die een ticket heeft is er en er ontstond een magische sfeer. Hetzelfde gold voor de bands. Alle bands die op donderdagochtend op de line-up stonden aangekondigd zijn geweest. We hebben ook heel veel bands gehad die spontaan besloten om langer te blijven. Weer andere bands hadden hun tourschema zo ingedeeld dat ze tijdens Roadburn vakantie hadden. Die sfeer van verbroedering was nog nooit zo speciaal en zo tastbaar als dit jaar en dat heeft mij als mens gewoon heel diep in mijn hart geraakt."
Van den Brand benadrukt dat het vooral de vermoeidheid was die bij hem om voorrang streed met het gevoel van trots. "Je slaapt een paar uur per nacht. Je bent constant aan het werk. Je spreekt een paar honderd mensen tijdens zo'n weekend. Het eerste gevoel was dus wel vermoeidheid, dat zal iedere festivalorganisator herkennen. Maar zeker ook een gevoel van trots."
Niet alleen het uitblijven van grote natuurrampen is dus van invloed geweest op het festival. Ook de eerder opgedane ervaring en de sterke, professionele, ondersteuning vanuit 013. Daardoor was er ook tijd om van het festival te genieten. Van den Brand: "Je staat op een festival als organisator. Je ziet altijd wel kleine foutjes, kleine dingetjes. Je staat op een ander niveau als een bezoeker. Als organisator kun je niet op eenzelfde manier op het festival staan als de bezoeker. Dat is wel jammer. Aan de andere kant heb ik dit jaar van de bands die ik had willen zien toch wel een kwartiertje kunnen meepikken."
"Ik kreeg dit jaar heel veel mee", vervolgt Hoeijmakers. "Waar ik vorig jaar vooral achter de schermen bijna drie dagen op het productiekantoor heb gezeten om vervangende bands te vinden en te dealen met alle problemen rond de vulkaanuitbarsting. Daar had ik dit jaar meer tijd om rond te lopen en van bands te genieten. Ik heb met mensen, bands, liefhebbers en journalisten gepraat. Daardoor heb ik vooral het gevoel waar Roadburn voor staat, letterlijk ervaren. Ik heb ervaren wat de impact is van Roadburn op de bezoekers en de artiest en dat was echt fenomenaal mooi."
Hoogtepunten
Het opnoemen van persoonlijke hoogtepunten kost beiden dan ook geen enkele moeite en zowel Hoeijmakers als Van den Brand komen superlatieven te kort over de acts die ze gezien hebben. Toch steekt er bij elk één band bovenuit. "Woven Hand! Dat David Eugene Edwards een hele heavy set heeft gespeeld, inclusief zijn nukkigheid op het podium en richting het publiek, dat zorgde voor zo'n mooie spanningsboog. Dat je ontzettend heftig en intens kunt zijn, zonder tien Marshallversterkers."
"Maar wat ik eigenlijk wel het allergrootste hoogtepunt vond, was dat ik ook heel veel muzikanten heel gelukkig heb gezien. Dat muzikanten elkaar inspireerden tot het geven van hele goede concerten. Ik denk dat dat misschien wel hetgeen is dat Roadburn dit jaar het meest speciaal heeft gemaakt." Waarop Van de Brand aanvult, "Greg Anderson heeft ook gezegd: dit hoort tot de beste vijf Sunn O))) optredens ooit!"
Voor Van den Brand was het optreden van Swans echter het meest speciaal. Een jongensdroom die uitkwam zelfs. "Ik volg Michael Gira met de Swans als sinds '86. Dat is altijd mijn bandje geweest. De trots die ik voelde toen ze zaterdag avond op mijn festival stonden, dat is onbeschrijfelijk. Michael Gira die als een soort James Brown zijn inwendige geest opzweept tot ongekende hoogtes is toch echt geweldig om te zien."
Vooruitblikken
Volgend jaar kunnen we dus wellicht weer zo'n uiteenlopend programma verwachten en zal ook de opzet van het festival vrijwel gelijk blijven. Van den Brand: "Ik denk dat we een perfecte mix van de diverse stijlen, die wij interessant vinden, hebben gevonden en die op een goede manier bij elkaar hebben gezet. Ook de zondag was speciaal. Zo'n acht à negenhonderd bezoekers, die de vorige dagen niet hadden meegemaakt, konden komen kijken wat Roadburn eigenlijk is. Je hebt dan toch nog een dag voor mensen die niet naar het hoofdfestival willen - omdat het misschien te zwaar is, of misschien minder interessant - maar op die manier toch een beetje kunnen meebeleven van Roadburn."
Ook Hoeijmakers benadrukt dat het festival in grote lijnen staat en dat het nu nog een kwestie is van fine-tunen. "Het enige wat je kunt zeggen is, hadden we niet een aantal bandjes om moeten draaien? In het Midi Theater in plaats van in de kleine zaal bijvoorbeeld. Ik denk dan ook dat we bijna, wat ons betreft, het perfecte festival hebben bereikt. Tegelijkertijd hoop ik natuurlijk niet dat dit betekent dat het vanaf volgend jaar achteruitgaat."
Toch blijft er weldegelijk nog ruimte voor ontwikkeling en groei. Hoewel dat laatste niet steekt in het toenemen van het aantal bezoekers. Hoeimakers: "Ik zie voornamelijk mogelijkheden in bepaalde muziekgenres. Nu blijkt dat de d-beat, hardcore van Trap Them en dubstep en breakcore van Scorn ook werken, kunnen we bijvoorbeeld ook Venetian Snares programmeren. Als er maar een duister randje aan zit en een duidelijke link naar Roadburn heeft. Ik heb echt een eye-opener gehad. Dergelijke buitenbeentjes hebben eigenlijk dit jaar de spannendste concerten gegeven en dat we daardoor qua artistieke groei de grens dus nog niet bereikt hebben."
"Het speciale van Roadburn blijft toch wel dat het de gecombineerde smaak is van Walter en mij samen. Dat kun je dus nog steeds kan verwachten. Artistiek zal het dus weer net zo'n hoogstaand festival worden als dit jaar."
Op de website staan de data van de komende editie al weer aangekondigd. Over wat we volgend jaar mogen verwachten hullen beiden zich in nevelen en zwijgen in alle toonaarden. "Nee!", reageert Hoeijmakers dan ook resoluut op de vraag of hij ook niet een tipje van de sluier kan oplichten. "Er staat niets vast."
"Dat zou het festival zelfs in gevaar kunnen brengen", meent Van den Brand. "Wat nu hoofdzakelijk speelt, is het Midi Theater. Het is onzeker of dit nog gebruikt kan worden volgend jaar. Door de huidige politieke situatie in Tilburg is het onduidelijk wie het gaat exploiteren en of die partij vervolgens interesse heeft in Roadburn. Verder zal het vooral weer een hele uitdaging worden om het artistiek net zo goed in te kleden."
"We zijn wel aan het praten met een aantal spannende acts", neemt Hoeijmakers het gesprek weer over, "maar dat zit allemaal nog in verkennende stadia. Ook zijn er interessante samenwerkingsprojecten waar we eens naar willen kijken en zijn we op zoek naar een goede curator, die misschien ietwat afwijkt van het gangbare."
http://www.kindamuzik.net/interview/roadburn/roadburn-2011-de-terugblik/21664/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: