http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roadburn: de vrijdag
Rituelen en psychedelica.
15 april 2016, Verschillende locaties, Tilburg
Tekst: Hans van der Linden
Beeld: Niels Vinck
Publicatiedatum: 18 april 2016
Diamanda Galás [bovenste foto] bijt het spits af op Rituals for the Blind Dead, het door Lee Dorrian gecureerde programma dat als een rode draad door de vrijdag en zaterdag van de achttiende editie van het Roadburn-festival heen loopt. Galás' show, Death Will Come and Have Your Eyes genaamd, is overweldigend en innemend, ook al treedt ze aan op het vroege namiddaguur. Gezeten aan een Steinbach-piano bladert Galás door haar massieve partituren en brengt het ene betoverende nummer na het andere. Verschillende bronnen, waaronder het Franse chanson, Amerikaanse blues en Bach, zet ze naar haar hand en zo nu en dan vervalt de godin van de nacht in abstract gekrijs. Het concert is doordrongen van een duistere frivoliteit die aan het magische grenst. Zelden viel een hoogtepunt zo vroeg.
De massale aanwezigheid - de hele editie is uitverkocht - zorgt voor lange wachtrijen bij de zalen buiten de 013. Dit is jammer want daardoor is het onmogelijk om even een stuk van een concert mee te pikken. Een goede planning is dus gewenst. Hierdoor loopt KindaMuzik helaas de soloconcerten van de Neurosis-heren Steve Von Till en Scott Kelley mis. Gelukkig maakt het optreden van Alkerdeel & Gnaw Their Tongues in de Cul De Sac dit goed. Na een technisch basdefect, brengt Alkerdeel een brok strakke black metal die, nadat gast Maurice zich bij de band vervoegt, met extra stem en elektronica een flinke injectie doom krijgt.
With the Dead [foto hierboven], de nieuwe band van Lee Dorrian, brengt een klassieke vorm van doommetal die trouw blijft aan de vigerende vooroordelen zoals monotone riffs, occasionele solo's en gruizige visuals op basis van zich herhalende seventies-beelden. Live werkt het wonderwel. Dorrians stem weerklinkt als een mantra door de monumentale geluidsmassa die door de herhaling iets minimalistisch heeft en na elk nummer doemt het logo van de band op. Het siert Dorrian ook dat hij tijdens de laatste song na zijn zangpartij het podium verlaat terwijl de band de set afwerkt. Cult, cliché of klasse?
Vervolgens nemen de psychedelische rockers van Hills de Green Room over. De muziek van dit Zweeds gezelschap is gedrenkt in zonnige psychedelica, zoals de visuals doen vermoeden. In de geest van landgenoten Träd, Gräs och Stenar werkt de band aan de hand van twee gitaren, keyboard, maracas en dubbele zang meeslepende riffs uit. Tijdens het uur dat Hills toebedeeld krijgt, is er slechts tijd voor vier nummers, terwijl de band er zes gepland had, maar de uitvoerige versies die klinken zijn aangenaam en geven aan dat de band gevarieerd kan jammen. Het is enkel jammer dat de gastvocalist tijdens het openingsnummer de sfeer wat doorbreekt.
Dark Buddha Rising is geen onbekende op Roadburn. Het harige Finse vijftal combineert doom en drone en smeedt nummers met riffs. Tussen het doodshoofd voor op het podium en de rituele projectie achteraan danst het opperhoofd. De show heeft iets van een ritueel. Het is een trage immersie in een abstracte wereld die door licht en ritme gedomineerd wordt. Aan het einde werkt de band naar een episch hoogtepunt, het kon haast niet anders.
Foto Diamanda Galás van Rich Jones uit december 2010 (CC BY 2.0)
http://www.kindamuzik.net/live/roadburn/roadburn-de-vrijdag/26662/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: