• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

PJ Harvey

Engelse past 20 jaar na eerste grungesingle nog altijd in de tijdgeest.
31 mei 2011, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Eyal van der Reep

Beeld: Robert Jung

Publicatiedatum: 02 juni 2011

PJ Harvey zorgde met Let England Shake voor een compleet hernieuwde aandacht. Niet dat ze vergeten was - met White Chalk en A Woman a Man Walked By maakte ze al stappen; zowel stappen als liedjesschrijver als (kleinere) stappen weg van de rauwe gitaarrock waar ze in de jaren negentig populair mee werd. Waar het er bij beide voorgangers vaak net iets te dik bovenop lag, is Let England Shake een subtiel, gelaagd en diepgravend album zonder zwaktebod.

Vanaf het gelijknamige openingsnummer is duidelijk dat de Engelse daar live niet van af wil wijken. Ze speelt met haar band het hele album, met tussendoor enkele best of-nummers, als één geheel. Ze overstemmen elkaar nooit, ook niet bij solo's. De sound is warm en goed verzorgd. Complimenten voor de drie begeleiders, met multi-instrumentalisten Mick Harvey (geen verwantschap) en John Parish, en vindingrijke drummer Jean-Marc Butty. Elke noot is raak. De warme stem van Mick Harvey past prachtig bij de hoge noten van PJ, die duidelijk aan haar zangkwaliteiten heeft gewerkt.

Nog iets nieuws: PJ Harvey speelt driekwart van de set met een elektrische autoharp. De vier halen überhaupt heel wat instrumenten van stal. De stijl (dromerige jarenzestigrock met verwijzingen naar en samples van Engelse en oosterse folk) en de teksten (PJ Harvey vertolkt de Eerste Wereldoorlog) passen perfect in de tijdgeest; dreampop en folk zijn in trek en de afgelopen tien jaar ondervond Engeland opkomend nationalisme en oorlogen in het Midden-Oosten.

De eerste vijf nummers heeft het kwartet het nog moeilijk, daarna wordt het constant beter. Halverwege de set (na onder meer 'The Devil' en 'The Sky Lit Up' van ouder werk) valt alles op zijn plek. Veel betere uitvoeringen van 'The Glorious Land' en veel spannendere uitvoeringen van 'On Battleship Hill' zullen er niet komen. Is afsluiter 'The Colour of the Earth' op het album nog een van de mindere liedjes, nu zingt het duo zo oprecht dat het moeilijk is het nummer niet te omarmen.

Zoals verwacht doet de groep een toegift met oudere nummers zoals het stevig rockende Sonic Youthesque 'Big Exit' en het soberdere 'Silence'. Het dolenthousiaste publiek wil meer, en krijgt zelfs een tweede toegift - lang nadat de roadies begonnen zijn de boel af te breken.

Het optreden is niet magisch, wel steengoed. Let England Shake is onloochenbaar Harveys beste werk. Een album waar je ontzettend van gaat houden. Door deze nieuwe bries in de carrière van PJ Harvey klinken zelfs haar oude nummers beter. Moge ze nog veel vaker terugkeren met zulke albums en zulke optredens.

http://www.kindamuzik.net/live/pj-harvey/pj-harvey-overleeft-de-muzikale-tand-des-tijds/21680/
Meer PJ Harvey op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pj-harvey