• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Neurotic Deathfest 2013 - Zaterdag

Verpletterend hoog niveau vanaf Wormed tot en met Carcass.
04 mei 2013, 013, Tilburg

Tekst: Thijs Gouwerok en Martÿn ter Haar

Beeld: Oscar Anjewierden en William van der Voort

Publicatiedatum: 11 mei 2013

Als lokale helden Antropomorphia [foto hieronder] de zaterdag openen, is de grote zaal van 013 al behoorlijk goed gevuld. De Tilburgers zetten een lekker zwaar geluid neer, maar zowel muziek als podiumpresentatie zijn nogal statisch. Een felle, met bloed besmeurde gastzanger verhelpt het laatste punt wel tijdelijk. (MtH)

Toen Enemy Reign [foto hieronder] drie jaar geleden op Neurotic Deathfest speelde, was dat nog met voormalig Skinlessboegbeeld Sherwood Webber. Inmiddels neemt ene Stevie Boiser de vocalen voor zijn rekening, een hyperactief rondstuiterende bonenstaak met dreads die op komische wijze contrasteert met de drie geblokte sportschoolkaalkoppen om hem heen. Ook de muziek is een combinatie van chaotisch en snoeihard, die het aanvankelijk wat bedeesde publiek halverwege de show toch dwingt tot bewegen. De energie en het enthousiasme spatten er dan ook vanaf bij het kwartet uit Denver, iets wat bij de meeste Amerikanen ook dit weekend wel weer snor zit. Dat laatste kan overigens van veel Europese bands niet worden gezegd.

Lachen geblazen is het met de hoempa-goregrind van het Spaanse cultfenomeen Haemorrhage [foto hieronder]. Het hoofdpodium is misschien wat te veel van het goede voor de campy toneelstukjes en verkleedpartijtjes, en aanvankelijk is het 'hebben jullie ook zo'n zin in Carcass?'-gehalte wel erg hoog, evenals bij Enemy Reign. Maar na verloop van tijd beginnen de Coffins-achtige midtempo-polka's en razende blastbeats toch hun werk te doen, om nog maar te zwijgen van het hilarische moddervette accent van zanger Lugubrious. (TG)

Hammercult uit Israël zorgt voor de broodnodige afwisseling tussen alle zware death metal en thrash met punkattitude. Die attitude komt vooral op het conto van frontman Yakir Shochat, een klein driftkikkertje met armen zo dik als de dijbenen van een rugbyer. Hij jongleert continu met zijn draadloze microfoon, neemt de meest foute patserposes aan, springt continu de zaal in en blijft het publiek opjutten om mee te schreeuwen en flink te moshen. Shochat beschikt dan ook nog eens over een fijn hysterische thrashfalset. De rest van de band zorgt voor strakke begeleiding, maar zonder de charismatische Shochat zou de re-thrash uit de Kreatorschool niet buitengewoon opvallen. (MtH)

Met Pig Destroyer [foto hieronder] begint het avondprogramma van de zaterdag, dat vooraf het onvermijdelijke hoogtepunt van het festival belooft te gaan worden met bijna louter back-to-back topnamen. Het hoogstzelden in Europa optredende kwartet rond gitarist Scott Hull stelt echter danig teleur, wat voor een heel groot deel te wijten valt aan het bijzonder matige geluid. Hulls gitaar lijkt zeker in het begin van de set wel alleen uit de backline te komen en dan blijft er in een bezetting met verder alleen drums, zang en elektronica bar weinig over. J.R. Hayes, veelgeroemd vanwege zijn (semi)literaire teksten, blijkt geen tot de verbeelding sprekende frontman en de sample-intermezzo's halen de vaart er ook behoorlijk uit, voor zover die er al in zit. Drumbeest Adam Jarvis is het enige lichtpuntje, maar Pig Destroyer spreidt eigenlijk geen moment echt de vlijmscherpe, intense en moderne death grind ten toon die van platen als Terrifyer en Phantom Limb absolute mijlpalen maakte in de extreme metal.

De teleurstelling kan in de kleine zaal direct resoluut worden weggespoeld bij de fenomenale show van Wormed. De Spaanse cyberdeathavant-gardisten stonden twee jaar terug ook al op Neurotic, maar hebben nu net hun langverwachte tweede album, Exodromos, uitgebracht, en zijn tot de tanden gewapend. Het tentoongespreide machinale machtsvertoon kent zijn gelijke niet of nauwelijks en het is ook zeker geen lichte kost, maar voor wie zich kan overgeven aan de wervelende maalstroom van rotorblasts, breakdowns, tempowisselingen, pruttelgrunts en futuristische samples valt er het gehele weekend weinig mooiers te genieten. (TG)

Halverwege je set twee minuten stilte inlassen: het zal Immolation [foto hieronder] niet vaak zijn overkomen, maar de band is op deze vier mei geprogrammeerd rond acht uur. Veel teksten van de New Yorkse veteranen gaan over de angst voor de veiligheidsstaat, dus wat dat betreft is het niet eens zo vreemd. Het grootste deel van het publiek is respectvol, maar juist in zo'n stille grote zaal vallen die paar dronken schreeuwers extra op.

Rondom die twee minuten speelt Immolation een set met veel materiaal van het binnenkort uit te komen Kingdom of Conspiracy. Meteen te herkennen als Immolation, want er zijn weinig gitaristen in metal die zo'n herkenbare eigen stijl hebben als Robert Vigna, zowel qua componeren en geluid als qua gitaarspel.Technisch is het allemaal misschien wel net zo knap als Wormed, maar het gaat Immolation toch vooral om de duistere sfeer, niet om de zo groot mogelijke moshpit. Dit is death metal als luistermuziek.

Een andere gitarist met een zeer herkenbare eigen stijl is Gregor Mackintosh van Paradise Lost. Nu is die band wat te veel richting de mainstream geschoven om nog op Neurotic Deathfest te kunnen spelen, maar Mackintosh grijpt met zijn nieuwe project Vallenfyre terug op donkerdere sound waarmee Paradise Lost ooit begon. Live laat hij het gitaarspelen over aan zijn bandleden, zodat hij zich kan richten op zijn rol als frontman. Die vervult hij op typisch Engelse wijze: sarcastisch en semi-ongeïnteresseerd. Dat valt niet bij iedereen even goed, wat leidt tot stekeligheden van het type 'dat zei je moeder gisteravond ook' tussen Mackintosh en mensen in het publiek. Mackintosh wint uiteindelijk die strijd met gemak, omdat Vallenfyre na Wormed en Immolation de volgende band is die een geweldige set neerzet. De ultrasmerig groovende doomdeath doet de hoogtijdagen van Entombed herleven en klinkt stukken vitaler en energieker dan een gemiddeld Paradise Lostoptreden. (MtH)

Daarmee is het feest nog niet over. Vier jaar geleden moest Repulsion [foto hieronder] nog op het laatste moment verstek laten gaan, maar de peetvaders van de grindcore én old school death metal staan nu dan toch eindelijk echt op het grote podium van 013. De in powertriobezetting aantredende oude bazen laten er geen gras over groeien en razen als een extrememetalvariant op Motörhead door hun enige album, Horrified, heen; een veredelde demo die eind jaren tachtig aan de vergetelheid werd ontrukt door nota bene de headliner van vanavond, Carcass. Het voortdurend volgehouden ziedende tempo doet de cruciale, swingende groove van de originelen wat tekort, maar verder overstijgt Repulsion anno 2013 eigenlijk alle verwachtingen. Aangevuld met covers van collega-pioniers Slaughter en Venom krijgen Scott Carson en zijn kompanen de drie kwartier nog maar nauwelijks vol, maar voor metalheads met enig historisch besef is de show niets minder dan een geschenk uit de hemel. (TG)

Headliner Carcass [bovenste foto] mag het dan afmaken. Met een nieuwe en tamelijke onbekende gitarist en drummer ligt het nog niet zo voor de hand dat de band die zich ontwikkelde van grindcoreband tot melodieuze deathmetalact dat ook gaat lukken. Dat blijkt echter geen enkel probleem. Carcass zet een strakke, no-nonsense greatest hits-set neer, met de nadruk op de klassieke albums Necrotism en Heartwork en zonder materiaal van het binnenkort uit te komen Surgical Steel. Zanger/bassist Jeff Walker staat er met een voetje op de monitor ontspannen bij, maar zijn voordracht heeft nog niets van zijn vitriool verloren, terwijl nieuwe gitarist Ben Ash al prima blijkt te zijn ingespeeld met oudgediende Bill Steer.

Hoewel Pig Destroyer de hooggespannen verwachtingen niet kon waarmaken, is deze tweede dag van Neurotic Deathfest zo vanaf Wormed tot en met Carcass van een verpletterend hoog niveau. Daar komt dit jaar geen festival meer overheen. (MtH)

Foto's Immolation, Repulsion en Carcass door Oscar Anjewierden

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/neurotic-deathfest/neurotic-deathfest-2013-zaterdag/23982/
Meer Neurotic Deathfest op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/neurotic-deathfest