• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Neurotic Deathfest 2011 - De Vrijdag

Hoog aantal uitschieters in een op overkill gebaseerd festivalconcept.
29 april 2011, 013 / Midi Theater (Tilburg)

Tekst: Ruud van Esch, Jeroen Gelissen, Thijs Gouwerok en Martÿn ter Haar

Beeld: Oscar Anjewierden en Niels Vinck

Publicatiedatum: 03 mei 2011

Dat Incantation [bovenstaande foto (NV)] het festival opent wekt bij velen bevreemding; de band rond John McEntee is een van de grotere namen in de Amerikaanse death metal. Misschien is het een truc van de organisatie om de bezoekers een reden te geven vroeg te komen, misschien is het te wijten aan de geringe activiteit rond de band de laatste jaren. Dat laatste breekt ze op: Incantation heeft de beschikking over een hele lading klassiekers en bestaat uit prima muzikanten, maar het is duidelijk geen erg ingespeelde band. Bijna vanzelfsprekend is het geluid bij de eerste band van de dag ook nog niet optimaal afgesteld - de bassist staat heel erg zijn best te doen voor niets. De aankondigingen van McEntee zijn typerend voor het roestige optreden van deze klasbakken: hij begint ze telkens half gruntend, maar houdt dat niet vol en schakelt dan maar over naar zijn normale stem.

Als ongetekende band zonder album spelen op één bill met At the Gates en Hail of Bullets: het overkomt het Britse Flayed Disciple [bovenstaande foto (NV)]. Ze fungeren als voorprogramma voor de beloftevolle landgenoten van Cerebral Bore en die tour is ingeschoven in Neurotic Deathfest. Hoewel ze op Stage01 bijna alleen voor eigen aanhang staan te spelen, maakt Flayed Disciple zeker geen slechte indruk. De band combineert simpele, maar effectieve old school death metal met op thrash geënt flitsend dubbel gitaarwerk, dat door de afwezigheid van een bassist goed helder doorkomt. (MtH)

De deathmetalvuurdoop van het Midi theater wordt gestalte gegeven door Aeon [bovenstaande foto (OA)]. De akoestiek van de Midi weet goed raad met het snelle spel van de Zweden en het zaalgeluid is dan ook helderder dan in 013. Maar ook hier kampt het geluid met het meest voorkomende probleem bij metalshows: overstuurde basklanken hangen als een donkere sluier over de muziek, terwijl Aeon juist zo zijn best doet om strak en gecontroleerd te spelen. Het publiek is wel wat gewend en reageert gretig op nummers als 'Spreading Their Disease' en 'Of Fire'. (RvE)

Omdat Necrophagia wordt opgehouden door een tornado, mag Wormed [bovenstaande foto (NV)] een extra set spelen in de grote zaal en dat buitenkansje wordt door de Spanjaarden gretig benut. Vooral grunter Phlegeton, een kleine geweldenaar met haar tot op de enkels, is in zijn element en hij probeert met bezwerende armgebaren en veel gevoel voor theater (tevergeefs) het publiek aan het slammen te krijgen op de (te) complexe cyberdeath. Omdat met name de snaredrum niet door de ultralage geluidsmuur weet heen te prikken, komt het cybergehalte alleen op het conto van de sample-interludes en de op het artwork gebaseerde groene belichting. Zo speelt Wormed live het nieuwe materiaal in de oude stijl in plaats van andersom, en heeft het ook wel erg veel weg van zusterband Human Mincer. Dat is zeker geen straf, want die band is niet voor niets een beproefde Neurotic Deathfestfavoriet. Veel bruter en technischer dan deze Spaanse stoomwals zal het dit weekend dan ook niet worden. (TG)

Nox heeft zich onlangs teruggedoopt tot Centurian [bovenstaande foto (NV)] en speelt in die hoedanigheid zijn reünieshow op Neurotic Deathfest. De set opent wat stroefjes maar omdat er oude klassiekers op het menu staan gaan oude fans vrijwel direct uit hun plaat. Helemaal als na vele luidkeelse verzoeken 'Hail Caligula' wordt ingezet. Op basis van de zeer directe, agressieve grunt van Niels Adams is het optreden een gewonnen wedstrijd. Helaas gooit het magere gitaargeluid wat roet in het eten en komt Centurian pas tegen het einde van de set echt op stoom. (RvE)

Blood Red Throne [bovenstaande foto (OA)] treedt gehandicapt aan, want een van de gitaristen is geblesseerd achtergebleven in Noorwegen. Zo'n beetje de enige deathmetalband van naam uit het blackmetalland bij uitstek vecht dan ook nog het hele optreden met het geluid en de eigen ambities. Wat meer nadruk op solide onderbouwing en wat minder op het technische aspect zou Blood Red Throne een stuk overtuigender maken. Wat niet wegneemt dat het interessant is om te zien hoe Erlend Caspersen slappend basspel weet in te passen in een deathmetalband zonder dat het als een gimmick overkomt. (MtH)

Wie de juiste route volgt kan op deze eerste dag in één ruk de gehele geschiedenis van de Amerikaanse deathgrind doorlopen: Master, Misery Index, Magrudergrind en om te beginnen oudgedienden Exhumed [bovenstaande foto (NV)] in de grote zaal. Evenals genoemde collega's laaft het Californische kwartet zich nog altijd gretig aan de onuitputtelijke energiebron van hardcore punk. Zeker in een livesetting blijkt dan ook dat messcherp, en met een fikse dosis rock-'n-rollgevoel uitgevoerde deaththrashpolka's veel opwindender zijn dan het leeuwendeel van het brute blastbeatgeweld.

Niet gehinderd door de van het plaatwerk bekende splatter-ongein rost Exhumed live gewoon keihard en met veel enthousiasme door, en met oude knallers als 'Necromaniac', 'Excreting Innards' en 'Casketkrusher' vliegen de drie kwartier om. Zelfs de drumsolo in 'Vacant Grave' is alleen maar dik verdiend te noemen na zo'n overrompelende set extreme punk metal. Met 'As Hammer to Anvil' wordt ook vast een voorproefje gegeven van het later dit jaar te verschijnen All Guts, No Glory, het eerste volwaardige Exhumed-album sinds 2003.

Tout Tilburg heeft zich even later in de Bat Cave verzameld voor de lokale culthelden van Antropomorphia [bovenstaande foto (NV)]. Terwijl er aan de bar druk wordt doorgekeuveld en de Nederdeathcollega's van Centurian zich uitgebreid laten fêteren voor hun sterke optreden van even daarvoor, wil de vlam op en voor het podium maar niet in de pan slaan. De semi-oldschool death metal wordt competent maar niet al te furieus uitgevoerd. Wat halfslachtig vuistgezwaai bij stokoude nummers als 'Chunks of Meat' daargelaten, blijkt de show van Antropomorphia tussen de grote namen op het festival toch eerder een verplicht 'ons-kent-ons'-nummertje dan een glorieuze terugkeer. (TG)

Na Exhumed laat ook Master [bovenstaande foto (OA)] horen dat als je een goede show wilt zien, Amerikaanse dinosaurusbands vaak de beste keuze zijn. Het Amerikaanse is in dit geval overigens relatief, want zanger/bassist Paul Speckmann laat zich tegenwoordig bijstaan door twee Tsjechen: de gekkebekkentrekkende drummer Zdenek Pradlovsky en de geweldige gitarist Alex '93' Nejezchleba. Maar Speckmanns grijze Gandalfbaard compenseert dat in het dinogedeelte. In zijn aankondigingen maakt hij er ook grapjes over: "Deze song is van ongeveer honderd jaar geleden, toen jullie nog allemaal in de luiers lagen." Met een no-nonsense uitstraling worden de tussen thrash en death metal laverende en met een flinke dosis Motörhead verrijkte stampers in de Midi foutloos de zaal in geslingerd. Wars van alle kapsones zet Master zo een van de beste optredens van de eerste festivaldag neer. (MtH)

Als er één band is die na jarenlang keihard werken de overstap naar het grote podium verdiend heeft, dan is dat Misery Index [bovenstaande foto (NV)]. Met gemak neemt de band bezit van de grote zaal, aangedreven door het verwoestende spel van drummer Adam Jarvis. Sinds Jason Netherton afstand heeft gedaan van de frontmanpositie, is zijn basspel nog intenser geworden. En zelfs zonder de uitstraling van de vertrokken gitarist Sparky overdondert de band met een ongeëvenaarde daadkracht. De goudeerlijke sound verstopt zich niet achter een overdosis laag of triggers maar geeft juist een band bloot die na jaren toeren in absolute topvorm is. Misery Index weet hardcore-invloeden, normaal gesproken een doodzonde in death metal, met succes in zijn geluid te verweven en laat zelfs bij degenen die de band al tien keer eerder zagen een diepe indruk achter. (RvE)

Dat de dj-muziek na het eerste nummer van Septycal Gorge [bovenstaande foto (OA)] nog doodleuk aan blijkt te staan is enigszins typerend. Het Turijnse vijftal behoort tot het veilige midden op Neurotic Deathfest: een jonge, dertien-in-een-dozijn brutal techslamband die ieder nummer inzet met vier keiharde tikken op de snaredrum. De technische vaardigheden zijn zoals gebruikelijk indrukwekkend, en de zanger weet de kleine zaal ook al vrij snel in beweging te 'chop-choppen', maar verder is het allemaal volstrekt inwisselbaar. Tijdens de eerste uren van het festival gaat dergelijk bruut werk er echter nog prima in bij het publiek, zeker als na enige tijd ook het Misery Index-volk vanuit de grote zaal toestroomt om het vuurtje nog wat extra op te stoken.

Atheist [bovenstaande foto (NV)] verrichtte ruim twintig jaar geleden pionierswerk op het gebied van fusion-/techdeathmetal. Anno 2011 blijkt de band, die zijn debuutplaat al met vooruitziende blik Piece of Time doopte, volstrekt te zijn ingehaald door de tijd. Een uniek geluid kan de band niet worden ontzegd, maar met een slappende bassist en een zanger die eigenlijk in een hairmetalband thuishoort ("Are you feelin' alriiiiight!"), komt Atheist nu vooral over als een onbedoeld amusante ontbrekende schakel tussen Faith No More en The Dillinger Escape Plan. Het is toch wel een fikse tegenvaller dat de agressie van Jupiter, Atheists sterke comebackalbum van vorig jaar, op het podium geen haalbare kaart blijkt te zijn. Als het geluid dan ook nog helemaal 'Dynamo Open Air 1992' is (veel galm, weinig definitie in het gitaarwerk) en de presentatie niet bijster enthousiast, zijn de kansen in de grote zaal snel verkeken voor het legendarische vijftal uit Florida. (TG)

SouthWicked [bovenstaande foto (NV)] is de nieuwe band van Allen West, de gitarist die uit Obituary gezet is wegens zijn drankprobleem. Als je uit Obituary gezet wordt omdat je te veel drinkt, dan zit je toch wel in de Shane MacGowanregionen. Het probleem is ook niet opgelost, want West drinkt tijdens het optreden nog gewoon bier. Dat weerhoudt hem en zijn voor een flink deel uit Belgen bestaande band er niet van een partij uiterst solide groovende old school death metal neer te zetten, die niet verbazingwekkend nogal wat raakvlakken heeft met Obituary, maar dan zonder de trage doompassages. Speciale vermelding verdient nog Rock Rollain, die in dit toch al met een hoog white trailer trash-gehalte gezegende gezelschap er zowel qua uiterlijk als performance nog duidelijk uitspringt in de categorie 'mens of mutant?'(MtH)

Eén gitarist, een zanger met een vlassig snorretje en een drummer die niet had misstaan als figurant in de film Boogie Nights. Meer heeft Magrudergrind [bovenstaande foto (NV)] niet nodig om hun effectieve crust- en grindcore te produceren. "What's up ya'll? Who's drunk already?", geeft het startsein voor het drietal om al hun intrinsieke energie te ontladen, een massieve muur van gitaargeluid op te trekken en in krap een half uur speeltijd alle frustraties eruit te persen. In no-time is de zaal volgelopen en ontstaat vooraan bij het podium een gezellige moshpit. (JG)

Simone Pluimers, die naar het schijnt via Youtube-audities terechtkwam in het Schotse Cerebral Bore, is als enige vrouw op het podium een opvallende verschijning op Neurotic Deathfest. Helemaal als ze, volgend op lief klinkende aankondigen tussen de nummers door, haar indrukwekkend lage, lange grunts opzet. En dat is niet het enige waarmee de band imponeert. Het spel is krachtig en strak en het mag dan ook geen verrassing heten dat het deathcoregezelschap is ingelijfd door Earache om het debuut Maniacal Miscreation uit te brengen. (RvE)

"We zullen maar Nederlands doen, hè?" zegt Hail of Bullets-frontman Martin van Drunen [bovenstaande foto (NV)] op de van hem bekende droogkomische manier, na een half mislukte poging om het publiek in het Engels op de jutten. Veel moeite hoeft hij daar verder niet voor te doen, want het gaat vanavond allemaal als vanzelf in het Midi theater, waar de koningen van Nederdeath hun internationale topstatus nog maar eens dubbel en dwars bevestigen. Binnen de kortste keren staat werkelijk de hele zaal te slammen, te headbangen en mee te schreeuwen met de nieuwe-oude death metal van de vijf veteranen. Van Drunen ziet het pandemonium goedkeurend aan met de trotse blik van een veldmaarschalk.

Er komen opvallend veel nummers voorbij van debuutplaat ...Of Frost and War, terwijl potentiële livekrakers als 'Guadalcanal' en 'Strategy of Attrition' van het laatste album en Nederdeathklassieker-in-de-dop On Divine Winds niet worden gespeeld. 'Ordered Eastward' is de inmiddels vertrouwde afsluiter, en waar voor veel deathmetalbands een half uur al mooi genoeg is, heeft Hail of Bullets, en vooral het publiek, bij lange na niet genoeg aan een kleine drie kwartier. Zelfs niet tijdens de totale overkill van Neurotic Deathfest. (TG)

De headliners van beide dagen Neurotic Deathfest zijn dit jaar reünies. Er is echter wel een belangrijk verschil tussen At the Gates [bovenstaande foto (NV)] en Autopsy: laatstgenoemden komen binnenkort met een nieuw album. De leden van At the Gates hebben dat hoofdstuk afgesloten; ze komen louter om het publiek te vermaken met een set klassiekers. Dat legt uiteraard wel extra gewicht op de kwaliteit van de uitvoering; als het ook maar een beetje op de automatische piloot lijkt te gaan, zullen de beschuldigingen van cash grab niet van de lucht zijn.

Nu is Tomas Lindberg altijd een van de beste metalfrontmannen geweest en ook in de 013 rent hij als een idioot over het podium en schreeuwt hij de longen uit zijn lijf. Maar zelfs de berucht lethargische Björler-tweeling heeft er zin in; de gitaarspelende helft Anders staat zelfs even in klassieke metalhouding met het voetje op de monitor te spelen. Hij is in vergelijking met zijn broer trouwens ook afgevallen, zodat nu niet alleen aan wie de bas en wie de gitaar om zijn nek heeft te zien is wie Jonas en wie Anders is.

At the Gates doet in een minder zwaar dan verwacht op meesterwerk Slaughter of the Soul leunende set waarvoor het ingehuurd is: laten horen dat ze de originele en de beste melodieuze deathmetalband ter wereld zijn en dat geen enkele van die eindeloze stroom imitatoren ook maar in de buurt kan komen. (MtH)

Dat het programma ook ruimte biedt voor jubilarissen, bewijst het optreden van Beheaded [bovenstaande foto (NV)]. De band uit Malta viert dit jaar namelijk zijn twintigjarig bestaan en waar kan dat beter dan op Neurotic Deathfest, met een special anniversary set? Wat dat precies inhoudt, weet waarschijnlijk niemand, want eg productief is de band al die tijd niet geweest. Toch kunnen de Maltezers rekenen op veel bijval. Als het stof na het strakke optreden van headliner At the Gates nog door de gangen dwarrelt, is de kleine zaal tot het laatste gaatje gevuld. Schieten en doorladen is het devies en zelfs met een gitarist minder komt de ietwat clichématige Amerikaans aandoende tech/death metal van de krachtpatsers prima tot zijn recht. (JG)

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/neurotic-deathfest/neurotic-deathfest-2011-de-vrijdag/21537/
Meer Neurotic Deathfest op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/neurotic-deathfest