Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In bijna een kwarteeuw heeft de Noorse rockkameleon Motorpsycho aardig wat muzikale gedaantes aangenomen, met jarenzeventigspacerock als meest recente variant. Op de laatste plaat trekt de groep deze lijn door zodat het een herhaling van zetten wordt, hoewel het uitstekend gedaan is. Wellicht een reden voor de trouwe psychonauts om eens een optreden over te slaan. Waar bij voorgaande concerten vaak 'uitverkocht' op de deur kon, is dat dit keer bij de drie Nederlandse shows niet het geval.
Toch is Vera goedgevuld voor de band die dit podium al meer dan tien keer aandeed. En het grotendeels dertigpluspubliek krijgt waar het voor komt: een bijna drie uur durende geluidstrip van meestermuzikanten, die Reine Fiske van Dungen niet alleen op plaat als extra gitarist laten meedoen, maar ook live. Zijn spel is in het soms logge en licht overstuurde geluid niet altijd makkelijk te onderscheiden en ook het oogcontact met tweede gitarist Snah had vaker gemogen.
In het melodieuze 'Barleycorn' vinden de twee elkaar voor het eerst en dan is het meteen hogeschoolgitaarkunst. Ze wisselen voortdurend op indrukwekkend vloeiende wijze stuivertje als aanjager en volger en laten elkaar niet meer los in prachtige gitaarweefsels. De duidelijkste rol eist Fiske op achter zijn mellotron door met nostalgische zweeftonen het toch wat zware geluid een lichtere, psychedelische meerwaarde te geven. Dit leidt in 'The Bomb-Proof Roll and Beyond' tot een subliem intermezzo van gitaar- en toetsendrones.
Onder het licht van tandartslampen klinkt Motorpsycho af en toe vervaarlijk massief, zoals in topzware versies van 'In the Family' en 'Kill Devil Hills'. Werk van het heruitgebrachte hoogtepunt Blissard uit 1996 geeft wat lucht, maar klinkt ietwat wrakkig omdat de geluidsafstelling niet berekend is op prachtig stuiterende popdeunen. In een song die het beste van beide stijlen combineert, 'The Alchemyst', komt alles dan toch magistraal samen.
In dit elastieken nummer stijgt Motorpsycho tot enorme hoogte: drummer Kenneth Kapstadt lijkt met vier stokken op zijn stadiondrumkit te meppen, Snah zorgt voor een onontkoombare groove, terwijl Fiske het al gruizend en gierend afmaakt. Het zou de band sieren om het haar weer eens wat korter te knippen en het qua sound de komende platen over deze boeg te gooien. Het geeft de muziek haar unieke frisheid, waarmee Motorpsycho het dichtst een eigen geluid nadert. Met wellicht nieuwe, maar vooral jonge fans als gevolg.
Foto's door Simone van der Heijden
http://www.kindamuzik.net/live/motorpsycho/motorpsycho-7778/24000/
Meer Motorpsycho op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motorpsycho
Deel dit artikel: