• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Motel Mozaïque 2015: zaterdag

Jonge deernen, oude veteranen.
11 april 2015, Verschillende locaties, Rotterdam

Tekst: Roelof Schipper

Publicatiedatum: 21 april 2015

The Staves. Drie schone zusters met lang haar uit een Engels gat genaamd Watford. Als ze samen zingen ontstaat er spontaan goud. Justin Vernon produceerde het onlangs verschenen If I Was; de gedroomde doorbraakplaat. Niet zonder verwachting heeft zich een bescheiden massa in de grote zaal van de Rotterdamse schouwburg verzameld. En die wordt niet teleurgesteld. Opener 'Blood I Bled' bloeit open als een kleine gouden roos. Een pastelgetinte zonsondergang verschijnt in de zaal. Kleine bergriviertjes tekenen zich. Leutige bindteksten worden getolereerd. Muzikaal staat het allemaal als een huis, met een geduldig uitgevoerd 'Damn It All' als hoogtepunt. De hype orgelt vrolijk door.

Cognitieve dissonantie bij Rats on Rafts in de Kornuit, waar de heren een enorm vuige bak venijn in het immens toegestroomd publiek stampen. Rats on Rafts, dat is toch muziek voor kleine, benauwde kelders waar het zweet en bloed van de vorige avond nog aan de muren kleeft? Een volledige tent kan dus evengoed tegen de vlakte, zo blijkt tijdens het optreden. Gedurende een witheet uur trekt het kwartet een onzindelijk, galmend en dreinend spoor door de tent. De vuige energie brengt een stel van middelbare leeftijd er, opmerkelijk genoeg, toe om elkaar vol op de mond te nemen. Hoofd beweegt op hoofd, stoïcijnse motoriek.

Slecht nieuws voor degene die in de foyer hoopte op Sea Change, volgens het boekje een Noorse klankverwante van Lykke Li. In ruil daarvoor trakteert het Belgische Tubelight het heen en weer struinende publiek op een bloedeloze bak gitaarherrie. Dat de tweede gitarist met dichtgeknepen lippen de gitaar omgespt, voorspelt al weinig jeu, en dat is precies wat het foyerpubliek krijgt. Weinig jeu. Klinkt als? Noel Gallagher's High Flying Birds die zich door de hits van Oasis ploegen. In een brandend autowrak. Een omgevallen blik motorolie. Eenvoudig om uit de buurt te blijven, vooral wanneer men toch al op doortocht was naar het toilet. Of naar The Notwist. Beide uitstekende alternatieven.

Uitstekend alternatief, wat heet. Vanavond trekt The Notwist voor een propvolle grote zaal De Grote Krakers van stal. 'Pick Up the Phone', 'This Room' en een tot epische proporties uiteengerafeld 'Cons' (techno!) worden stuk voor stuk tot ver voorbij hun oorspronkelijke glorie gespeeld. Het geluid staat monstrueus hard, beats en knisperritmes pompen, knisperen, ratelen, elektronische snippers worden in een oorverdovende orkaan van licht en geluid door de zaal gejaagd.

Je zou haast vergeten dat er een Duits veteranenkoor op het podium staat. Songmateriaal van nota bene veertien jaar oud wordt evenwel gespeeld alsof het ter plekke ontstaat. Het publiek gooit dankbaar de handjes de lucht in en sleept zich na afloop doof, blind en lam naar het volgende optreden. Een onvergetelijke ervaring rijker.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/motel-mozaique/motel-moza-que-2015-zaterdag/25897/
Meer Motel Mozaique op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motel-mozaique