• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Morrissey

Degelijkheid vs. drammerigheid.
09 maart 2015, De Oosterpoort, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Beeld: Joséphine Kurvers

Publicatiedatum: 11 maart 2015

Echt rustig is het nooit geweest rond Morrissey, maar de Britse relnicht komt de laatste jaren vaak onder de aandacht voor dingen die niet in eerste instantie over muziek of gepeperde uitspraken gaan. Geannuleerde optredens, verscheurde platencontracten en een licht in zijn voordeel lijkende ruststand van een worsteling met ongeneeslijk ziek zijn, dat is waar het tegenwoordig over gaat bij de provocateur en voormalig zanger van The Smiths.

Het schijnt dat His Mozness een paar maanden geleden het vliegtuig miste, waardoor uiteindelijk ook dit optreden uitgesteld werd. En volledig in overeenstemming met de berichtgeving van de afgelopen tijd, werd het optreden in 013 in Tilburg een dag na deze show in De Oosterpoort afgelast, vanwege een zwaar verkouden Morrissey. Ondanks alle tegenslag lijkt hij zijn strijdvaardigheid allerminst kwijt te zijn, want het Britse koningshuis ('United King Dumb') en de bio-industrie moeten er in aan duidelijkheid niets te wensen overlatende beeldprojecties onverminderd aan geloven.

Voordat Morrissey en zijn deels vernieuwde band het podium betreden, kijkt het grotendeels veertigpluspubliek in de goedgevulde maar bij lange na niet uitverkochte zaal verplicht naar geprojecteerde clips van onder andere de Ramones, New York Dolls en Visage. En hoewel het publiek licht begint te morren bij deze overbodige dadendrang, blijft echte onrust zoals bij het getreiter van The Fall tijdens Grauzone, uit. En ofschoon hij in een kekke Stevensonspijkerbroek en een soort matrozenshirt het podium betreedt, lijken de jaren toch vat te krijgen op hem.

Ondanks de ophanden zijnde zware verkoudheid, is Morrissey uitstekend bij stem en windt hij de voorste, op handjes van hun idool uit zijnde en zijn shirt aan stukken scheurende voorste rijen publiek als vanouds om de opvallend geringde vingers. Toch wil het optreden als geheel maar niet van de grond komen. Natuurlijk doet de band zijn best en trekt deze vele registers open. Met bijvoorbeeld Spaanse gitaarsolo's, elektronische percussie, een accordeon of een trompet, maar het letterlijk op veilig spelen overheerst in het holle, galmende en kennelijk op grotere zalen afgestelde geluid.

Merkwaardig genoeg is Morrissey wat betreft het samenstellen van de setlist opmerkelijk mild, want het platencontract van de meest recente plaat World Peace Is None of Your Business is allang nietig verklaard. Hoe dan ook ligt de nadruk op werk van deze plaat en ander relatief rustig werk, met fraaie uitschieters in een gepassioneerd 'Trouble Loves Me' of een mooi zwaar aangezet 'Neal Cassady Drops Dead'. De echte muzikale opwinding komt dan, hoe je het ook wendt of keert, van oude krakers als de dubbelsong van The Smiths 'What She Said/Rubber Ring' of 'Stop Me if You Think That You've Heard This One Before'.

De drammerigheid van Morrissey als hoeder van het dierenwelzijn slaat nogal door in het met gruwelijke beelden van de bio-industrie ondersteunde en overdreven bombastisch gebrachte 'Meat Is Murder'. Het contrast met het daaropvolgende 'Everyday Is Like Sunday' is groot, want een van de beste songs uit zijn solocarrière wordt nogal plichtmatig voor het voetlicht gebracht. Het is een gemiste kans in een degelijk optreden, dat ondanks alles nieuwsgierig maakt naar een nieuwe plaat, die in de maak schijnt te zijn.

http://www.kindamuzik.net/live/morrissey/morrissey-4103/25767/
Meer Morrissey op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/morrissey