• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Einsturzende Neubauten

Schoonheid in schroot.
01 april 2004, Paradiso, Amsterdam (NL)

Tekst: Hans van Lissum

Beeld: Cor Jabaaij

Publicatiedatum: 11 april 2004

Alweer een ruime twintig jaar in hun carrière valt het een en ander aan veranderingen op bij het vooruitstrevende Duitse industrialcollectief Einsturzende Neubauten. Metamorfose 1 is zanger/schrille pieper Blixa Bargeld: vroeger slordig getoupeerd en rafelig gekleed, nu strak in driedelig pak met bijbehorend gladgestreken haar. Het past bij metamorfose 2: de muzikale ontwikkeling van Neubauten. Waar manisch metaalgeschuur, ijzerzagen en door merg en been gaande boren in de begindagen het fundament van de nummers vormden, is de rauwe, compromisloze industrial nu naar de achtergrond geschoven, in ruil voor meer poëzie en verstilling. Nu mocht Neubauten zich altijd al wel tot de avant-garde scharen, maar vanavond bewijzen ze nogmaals op het gebied van muzikale vernieuwing nog steeds ver voorop te lopen.
En muzikale vernieuwing is wat een uitverkocht Paradiso dan ook kreeg: terwijl buiten een paar zielepieten nog staan te bedelen om kaartjes, komt binnen in een dikke tweeëneenhalf uur vrijwel alles langs van jongste plaat Perpetuum Mobile, vergezeld van wat oud werk en gek genoeg weinig van aankomende plaat Berlin Babylon. Maar goed, het is dan ook de Perpetuum Mobile-tour en de ultrahoge kwaliteit van die plaat komt op het podium door het glashelder afgestelde geluid verbazingwekkend goed over, als het niet beter is. Opvallend, want de band heeft niet bepaald de meest makkelijke standaard rockbanduitrusting op het podium meegenomen: olievaten, PVC-pijpen, ijzeren buizen van elk formaat, luchtkompressors, blikken, een hoop los metaal en een eigenaardig, zelfgeconstrueerd object van schroot dat onafgebroken ronddraait (de eigenlijke Perpetuum Mobile, zo luidde de aha-erlebnis) sieren het podium. Het lijkt op het eerste gezicht een rariteitenkabinet, maar vanaf het moment dat plaatopener 'Ich Gehe Jetzt' wordt ingezet wordt alles logisch en valt op hoe alles elkaar complementeert: de poëtische praatzang van Blixa, de ijle synthesizerlijntjes en het metaalgeklingel zijn op het ene moment in volle harmonie, om vervolgens onaangekondigd uit te barsten in schurend, maar adembenemend mooi geweld met Blixa als schril gillende keukenmeid. Die gecontroleerde chaos komt nog het best tot uiting op het hoogtepunt van vanavond: het langgerekte, motorische titelnummer is een briljante wisselwerking tussen alle hier genoemde elementen en doet het publiek roerloos richting Blixa en co. staren.
Na twee uitgebreide toegiften is het over. Zwakke plekken in het concert zijn er niet geweest: van begin tot einde is Einsturzende Neubauten live een duizelingwekkende tour-de-force zoals ik het niet vaak zag. Vierentwintig jaar aan podiumervaring heeft de band niet doen vervallen in verveelde maniertjes, sleur of wat voor tekenen van vermoeidheid dan ook: hier staat een band/collectief dat zich niets aantrekt van huidige conventies, hypes of trends, maar zichzelf wel steeds op subtiele wijze vernieuwt in een door henzelf uitgevonden, volstrekt originele muzikaal genre. Voor mij staat het vast: slalommen langs de Amsterdamse bouwputten zal na vanavond nooit meer hetzelfde zijn.

http://www.kindamuzik.net/live/einst-rzende-neubauten/einsturzende-neubauten/5645/
Meer Einstürzende Neubauten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/einst-rzende-neubauten