• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Einstürzende Neubauten

Knarsende hoogmis van de melancholie.
19 november 2010, AB, Brussel

Tekst: Piet Notteboom

Publicatiedatum: 21 november 2010

Sinds het verschijnen van debuutplaat Kollaps in 1981 zijn al zo'n dertig jaar Neubauten gepasseerd. In die tijd hebben Blixa en de zijnen op basis van albums en concerten een schare fans bijeengebracht die weten dat de band garant staat voor originele geluiden, passie, visie, schoonheid, lelijkheid, creatie en vernieling. Om dat jubileum niet onopgemerkt voorbij te laten gaan wordt de Ancienne Belgique twee avonden op rij getrakteerd: een eerste concertavond bestaat vooral uit improvisaties, een tweede geeft een overzicht van dertig jaar knarsen en kraken.

In wat volgt krijgt de zaal een set over zich die van start gaat met 'The Garden' en deels bestaat uit songs die uitmunten in subtiliteit en minimalisme. Zo is er het fantastisch bedwelmende 'Nagorny Karabach' van Alles Wieder Offen, 'Die Befindlichkeit des Landes' of 'Sabrina'. Keer op keer daalt tijdens deze songs een haast gewijde stilte over zaal, die maar bij het uitsterven van de allerlaatste noot openbreekt in donderend applaus.

Het experiment is het belangrijkste ingrediënt geweest in de loop van de voorbije dertig jaar Einstürzende Neubauten. En nog steeds weigert de band op zijn creatieve lauweren te rusten. In de loop van het concert worden buisinstallaties en staalconstructies op- en afgevoerd en worden vreemdsoortige tokkel-, streel-, slag- en raminstrumenten gesampled en verwerkt.

Tijdens dwingende en ronduit angstaanjagende versies van 'Melancholia' en 'Die Interimsliebenden', het in scheurende herrie badende 'Headcleaner' en 'Haus der Lüge' uit de band zich dan weer als een meedogenloze stormram. Het ritme van Rudolf Moser en de puls van bassist Alex Hacke geeft de rest van de band, met manusje-van-alles N.U. Unruh voorop, de vrijheid door het geram te freewheelen. En ook hier toont de band er na dertig jaar te stáán. Zelfs in de grootste schijnbare chaos blijft de machine draaien en is er ruimte voor subtiele nuances en zorgvuldig opgebouwde geluiden.

Maar de man die in dit macabere circus de aandacht naar zich toe trekt is Blixa Bargeld. In zwart maatpak bespeelt hij het publiek als een volleerd acteur en gebruikt en samplet hij zijn stem om er schizofrene personages mee te maken. Als een hogepriester dicht, lacht, zalft en slaat hij zoals hij al dertig jaar doet. Met subtiele bewegingen dirigeert hij schijnbaar de avond en neemt hij het publiek mee op zijn donkere reis. Dat kan enkel hopen dat hij daar nog eventjes mee doorgaat.

Foto uit het KindaMuzik archief door Cor Jabaaij

http://www.kindamuzik.net/live/einst-rzende-neubauten/einst-rzende-neubauten-5611/20932/
Meer Einstürzende Neubauten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/einst-rzende-neubauten