• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Einstürzende Neubauten

Opheffingsuitverkoop.
14 oktober 2010, Melkweg. Amsterdam

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 20 oktober 2010

Een tweetal avonden om de vingers bij af te likken voor de ware Einstürzende Neubautenfan, dat zou de viering van drie decennia bestaan van de Berlijnse groep moeten worden. Op donderdag vertoont de band rond Blixa Bargeld in de Oude Zaal een documentaire als opmaat naar het speciale concert. Vreemd, waar de Melkweg ook over een cinema beschikt. Nu keuvelt het wachtende publiek toch danig door de film heen. De aangekondigde expositie bestaat uit niet meer dan archieffilmpjes in een liefdeloos hok geprojecteerd en het videokunstwerk The Truth Machine waarvoor bassist Alexander Hacke de soundtrack maakte. Oude posters, niet-gebruikte hoesontwerpen, collages die platen sieren, antiek instrumentarium; ze schitteren in afwezigheid.

De concertavond begint met een bijzondere set van Einstürzende Neubauten. Een uur lang speelt het zestal alleen werk dat zelden tot nooit live uitgevoerd werd. Het mag het hoogtepunt van de verjaardagsfestiviteiten genoemd worden. Motorik-beats, staalplaatpercussie, een bezwerend a-capellastuk en een bijzonder gloedvol gebracht 'Seele Brennt' brengen de dynamische veelzijdigheid van de Neubauten glansgrijk voor het voetlicht.

Weinig verrassend kan de rest van de avond niet aan dit niveau tippen. Zeker niet waar Bargeld met zijn vocale acrobatiek na een spoken word exercitie van slechts één stukje tekst wat lullig met een looppedaal en sampler in de weer gaat. Beatboxen, maar dan anders. Dat doen anderen vele malen beter. Alexander Hacke's soloproject Hitman's Heel doet met flauwe noisy rockabilly helemaal de deur dicht. Waar de projecten van de andere leden, hoewel nadrukkelijk geafficheerd, zijn gebleven, hangt als een vraagteken boven het in drommen al voortijdig vertrekkende publiek.

De tweede avond is ingeruimd voor een uitgebreid concert en moet de revanche vormen voor de gemiste kansen een dag eerder. Die komt er niet. Daarvoor leunt de groep veel te veel op recent werk. Het concert blijft hangen in een wat gezapig midtempo, er is geen lichtshow te bespeuren en jammerlijk maakt Bargeld hetzelfde grapje over de afwezigheid van de straaljagermotor als tijdens de eerste show.

Natuurlijk, Einstürzende Neubauten is helemaal niet alleen de band van het staalharde trommelvliesslopende lawaai; er zit ook veel melodie en schoonheid in veel van hun werk. Men had mogen verwachten dat de groep wat ruimer bemeten had gewinkeld in haar uitpuilende catalogus en daarbij meer weerklank had gegeven aan haar motto: "Nur was nicht ist, ist möglich." Op veilig spelen, zonder veel fut of passie, tekent immers niet de legendarische status van de Neubauten. Waar dit tweetal dagen op slechts één uur na waarin wel een greep gedaan werd in oud werk, de boeken in gaat als tam en mat heeft deze viering veel weg van een laatste rondje langs de internationale velden; de opheffingsuitverkoop.

Foto door Michael Hemmingsson (cc)

http://www.kindamuzik.net/live/einst-rzende-neubauten/einst-rzende-neubauten-5699/20779/
Meer Einstürzende Neubauten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/einst-rzende-neubauten