Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het heeft er alle schijn van dat je de band probeert uit de pers te houden. Er is bijvoorbeeld weinig bekend over de bandleden. Kun je iets vertellen over de reden hierachter?
"Het klopt dat we niet zoveel interviews doen, maar we lopen er ook niet per se voor weg - er is maar zoveel (of zo weinig) te vertellen over de mondaine toestand van het spelen in een rockband. Bovendien, na twaalf keer hetzelfde verhaal afgedraaid te hebben, wordt de hele toestand zo zinloos - als een opgenomen herhaling van jezelf die per draaibeurt minder oprecht wordt. Hoe vaker je in herhaling valt, des te meer de tape verslijt. Het is vooral frustrerend om interviews met magazines te doen - voortdurend dezelfde oninteressante vragen - om vervolgens je woorden volledig uit hun context gescheurd te zien worden, of volstrekt niet begrepen. Woorden die vervolgens in een bepaalde lay-out gedrukt worden, uiteraard met veel te weinig ruimte om ook maar iets zinnigs over te kunnen brengen. Radio-interviews zijn beter – Efrim (Menuck, gitarist - RS) zei: 'Muziekjournalistiek is een saai en lui varkenshol.' Natuurlijk zijn er mensen die over muziek schrijven op een boeiende manier, maar de meeste niet. We hebben wel een aantal goeie ervaringen met interviews - een aantal mensen in een ruimte, gewoon bespreken wat er bovenkomt; een normaal gesprek, zonder journalistieke muurtjes - dat is ideaal."
De bandnaam is afkomstig van een Japanse motorbende. Had je een specifieke reden om deze naam te kiezen?
"De naam komt uit een documentaire uit de jaren zeventig over een Japanse motorbende - een groep luie tieners, rondhangend op straathoeken. Stoer kijken en veel sigaretten. Godspeed You Black Emperor! is bovendien een behoorlijk fijne naam voor een rockband."
Je muziek wordt vaak vergeleken met het geluid van Ennio Morricone. Zijn jullie intentioneel bezig met het oproepen van een panorama, of zijn jullie geïnspireerd door bepaalde films?
"Ik heb de vergelijking met Morricone nooit echt begrepen, behalve dan als referentie naar een aantal matig uitgevoerde lijntjes op slidegitaar op het eerste album. Meer kan ik er niet van maken. Het lijkt erop dat Morricone nogal op een voetstuk is geschreven, recentelijk - in stukken over een zogenaamd nieuwe beweging van mensen die instrumentale muziek maken - instrumentale muziek is er altijd al geweest. Een soundtrack is natuurlijk een goed voorbeeld en Morricone is zonder twijfel een van de bekendste componisten van dit soort muziek - Morricone voor de soundtracks, The Beatles voor rockmuziek. Het is niet zo dat ik geen achting heb voor zijn muziek. Dat is trouwens wat we bedoelen als we zeggen 'muziekjournalisten zijn lui.' Iemand bespreekt je album door een aantal referenties te maken aan bepaalde zaken die bekend zijn bij de lezer, andere journalisten nemen deze referenties over en de hele handel loopt uit de hand."
"Er is weinig in de wereld dat me kan boeien - aanrommelen met geluid-volume-textuur-melodie, dat maakt me actief en ik weet zeker dat dit me de meeste ochtenden uit bed haalt. Texturele golven aan geluid zonder knullige pogingen van een of andere vocalist om daar wat slecht geschreven literaire context omheen te bakken; deze golven hebben de neiging om beelden in je hoofd te maken - je eigen beelden. Muziek explodeert in miljoenen verschillende scenario's, vooral landschappen. Landschappen bouwen in je schedel met golven aan geluid en textuur op hoog volume met wat uitgekraste galm en lichte dronkenschap is vaak wel vermakelijk. We hebben trouwens nog nooit een stuk gecomponeerd voor een specifieke serie beelden. We hebben het proces omgekeerd: eerst de soundtrack, en dan de filmbeelden - het geeft oneindig meer voldoening. We hopen ooit eens filmmuziek te schrijven, maar er is nog niemand met iets interessants langsgekomen - het is altijd bullshit, zoals Oliver Stone die graag wat emotionele Godspeedstrijkers wilde voor zijn film over American football. Het cruciale moment in de film: de coach neemt een moeilijke beslissing, de quarterback heeft net de bal gegooid en alles is in slow motion - shots van gespannen en vertrokken gezichten, een close-up van de ronddraaiende football - en dán wordt het blik Godspeed opengetrokken. Zo dus."
Er is weinig tekst op Lift Your Skinny Fists, buiten een fragment uit Incomplete Movie about Jail. Heb je (of iemand anders uit de band) nooit de drang om meer te zingen?
"Wat bedoel je met 'méér'? Voor zover ik weet heeft niemand in de band ooit geprobeerd om te zingen. Ik denk dat je doelt op de gespróken monoloog aan het begin van de plaat. Die is inderdaad uit Incomplete Movie about Jail, een film waar Efrim een poosje aan heeft gewerkt en vervolgens heeft moeten verlaten vanwege de grafgang van de monstrueuze Godspeedrockdroommachine - een manier van leven die hij waarschijnlijk snel zal moeten opgeven om verder aan zijn film te kunnen werken. Ik denk niet dat iemand van de band ooit zal zingen met de geluiden van Godspeed, maar we hebben het erover gehad om een stuk te maken voor een zanger. Als Scott Walker zou opdagen bij hotel2tango zouden we hem waarschijnlijk niet naar huis sturen."
Mensen spreken vaak met zoveel lof over jullie concerten - soms wordt er geschreven dat de liveshows zelfs beter zijn dan de platen. Waar gaat je voorkeur naar uit?
"Het zijn inderdaad duidelijk twee gescheiden zaken - en aan beide zijn er kanten die ik haat of waar ik juist van geniet. In de studio kun je echt gefocust zijn en de geluiden vormen zoals je ze in gedachten hebt. Je kunt dingen doen die live nooit zouden werken - de geluiden uit de klankkast van je gitaar met een microfoon in je mond. Live spelen is vaak een stroeve bedoening - fucking sloppy, dronken en luid en schoon en je kunt jezelf er volledig in verliezen. Een bijna buitenaardse intensiteit met iedere noot die klinkt - en je neemt vaak wat meer risico's, wat leuk is. Ik weet het niet."
Hoe is het om te toeren? Vervelende of vreemde situaties onderweg?
"Iemand noemde het een rollende, alcoholische en depressieve nachtmerrie. Stop dertien paranoïde, angstige kluizenaars zes weken in een metalen bus met veel alcohol en er gebeuren vanzelf vreemde dingen. Er zijn natuurlijk mooie momenten waar ik naar uitkijk - goeie Italiaanse koffie, het rustgevende geronk van de bus en de aanhoudende landschappen langs het raam, in de achteruitkijkspiegel, door de Alpen rijden, in goed georganiseerde kraakpanden spelen, inspirerende mensen ontmoeten. Toeren kan goed zijn, absoluut. Afgelopen jaar zaten we de laatste zes maanden van de tour zonder geld, wat iets te veel van het goede was voor een aantal van ons. De constante herhaling en het spelen van dezelfde muziek iedere avond kan geestdodend zijn. Op den duur kun je zelfs een hekel krijgen aan de muziek die je maakt, wat, op de lange termijn, gevaarlijk is voor het voortbestaan van de band."
Waar mik je op in de studio - een natuurlijk geluid?
"Je kunt je wat dit betreft niet op deze manier uitdrukken (wat is een natuurlijk geluid?) - het hele proces van geluidsopnamen maken met een microfoon en tape is bovendien compleet kunstmatig. Ik hou er bijvoorbeeld van om veel kamermicrofoons te gebruiken om het geluid in de ruimte te vangen en we nemen onze stukken op als we samen spelen. Hopelijk vertaalt deze energie zich op plaat - de spanning en energie van mensen die samen muziek maken in een kamer - de opname van een echte gebeurtenis - een tijd en een plaats die je je kunt inbeelden, inclusief de foutjes en losse steken. Je kunt een stoel horen kraken, iemand die kucht of de nerveuze ademhaling van de violist."
Lees het originele interview hier.
http://www.kindamuzik.net/interview/godspeed-you-black-emperor/godspeed-you-black-emperor-1999/26343/
Meer Godspeed You! Black Emperor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/godspeed-you-black-emperor
Deel dit artikel: