Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Aan het interbellum is dus op verzengende wijze een eind gekomen. Ondanks dat Godspeed You! Black Emperor al weer twee puntgave platen achter de naam heeft staan voelt het nog altijd als een terugkeer. En een vrij geïnspireerde ook nog. De woeste, blazende, as en gal spugende donderwolk die het collectief achter zich aansleept is immer indrukwekkend en hangt voor de gelegenheid boven Groningen.
Maar eerst is er Tashi Dorji [bovenste foto], een gitarist uit Bhutan, of all places. Wat de man voor culturele bagage uit het kleine koninkrijk onder zijn rode mutsje draagt mag een interessante vraag zijn en blijven, de gitarist levert evenwel een bijzonder intrigerende set af. Dorji debuteerde dit jaar met Appa, een bescheiden plaat met een aantal opmerkelijke, atonale schetsen voor prepared gitaar. In dezelfde koppige lijn trekt Dorji twintig minuten van leer op de elektrische variant. Ergens tussen Jandek en Sonic Youth priegelt, wringt en duwt Dorji wonderlijke klanken uit het instrument. En dan is het ineens voorbij. Kleine buiging en terug de schaduw in.
Een aanhoudende, zoemende grondtoon, afgezet met ruis. De lichten dimmen. Een violiste krast laag op laag op laag. Met een monstrueuze traagheid sleept de zwarte machine van Godspeed You! Black Emperor [overige foto's] zich in gang. Uiteindelijk duwt acht man de stoomwals van 'Hope Drone' dwars door het publiek heen. Vier projectoren draaien eindeloze tapeloops van een verrotte wereld in verval. Angstige rijen van leegstaande nieuwbouw, beurscijfers, protesten, zwaailichten, kreupele elektriciteitsmasten. Er is weinig veranderd.
En dan klinkt daar ineens de eerste rinkelende noot van Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven. De massieve schaduw van het dubbelmonument werpt zich voorover tijdens een woeste, verpulverende uitvoering van 'Storm', een glorieuze twintig minuten lang. Wie een beetje wil huilen mag opmerken dat de oorspronkelijke nuance van de plaat live wat verloren gaat in de vloedgolf. Evenwel speelt de band enig gehuil stoïcijns aan flarden tijdens een intensieve, massieve, kolossale set van twee en een half uur. Geen groet, geen uitleg, slechts een verschroeiende, donderende bak postrock.
Een integrale uitvoering van Asunder, Sweet and Other Distress volgt. Ronkende akkoorden, schurende ruis, een inktzware drone met tot slot de furieuze sloopdrift van 'Piss Crowns Are Trebled'. De laatste set van drie nummers vormt een niet altijd even eenvoudig te genieten geheel. Buiten de excessieve speelduur van elk stuk zorgt de geringe complexiteit van de nummers op momenten van mindere intensiteit voor enige weekheid in de knieën.
Een onbekend nummer dat het vooral moet hebben van een een onbeperkte herhaling aan benauwde fragmenten gitaar, viool en dreunwerk, brengt de boel weer enigszins op gang. En eens de zieke locomotief weer spuugt deelt Godspeed You! Black Emperor, net tegen het verzadigingspunt aan, toch nog een woeste klap met de voorhamer uit. De zaal moet blijkbaar volledig afgefakkeld. Welaan, dat gaat vrij goed. Het gehanteerde slaghout heet 'East Hastings' en breekt gedecideerd de laatste weerstand.
Terwijl de laatste uitgekraste bak ruis uitraast nemen de bandleden één voor één met een kleine zwaai afstand van de zaal. Het enige contact dat Godspeed You! Black Emperor met de zaal deelt. Een laatste persoon zet een voor een de versterkers op stil, totdat een zacht neuriënde grondtoon resteert. En het grauwe gemompel van een kapotgeslagen publiek dat de weg naar de uitgang aftast.
http://www.kindamuzik.net/live/godspeed-you-black-emperor/godspeed-you-black-emperor-tashi-dorji/26318/
Meer Godspeed You! Black Emperor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/godspeed-you-black-emperor
Deel dit artikel: