• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

OVT: Godspeed You! Black Emperor

Met maar vijf releases, zo'n vijf jaar van concerterend bestaan en een uitroepteken dat op verschillende plaatsen in de bandnaam is opgedoken, geldt deze Canadese band als één van de vaandeldragers van de postrock. In 2003 verdween de groep van de radar, maar nu zijn ze terug in Europa voor een heuse tournee. Op 15 en 19 januari staan ze voor uitverkochte zalen in Brussel en Amsterdam.

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 12 januari 2011

Wie zijn ze?
In 1994 komen Mike Moya, Mauro Pezzente en Efrim Menuck bij elkaar. Ze spelen een paar keer als trio en besluiten een album op te nemen. Dat wordt op cassette uitgebracht als het tegenwoordig totaal onvindbare All Lights Fucked on the Hairy Amp Drooling. De oplage bestaat immers uit slechts drieëndertig exemplaren.

De drie hebben zich dan vernoemd naar de zwart-wit documentaire God Speed You! Black Emperor van de Japanse regisseur Mitsuo Yanagimachi. Het is een komen en gaan van lokale muzikanten uit Montréal en het duurt tot de release van het eigenlijke debuutalbum F#A#∞ voordat de band op een line-up van negen muzikanten en een filmoperateur voor de projecties uitkomt. Bandleden duiken bovendien op in Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band, Fly Pan Am, HRSTA en Set Fires to Flames.

Wat deden ze?
"We are trapped in the belly of this horrible machine, and the machine is bleeding to death." Met deze woorden opent het debuutalbum van Godspeed You! Black Emperor en dan weet je het wel: dit is geen vrolijke Fransjesmuziek. Integendeel zelfs: deze Canadezen trekken grootse en meeslepende klankwerelden op; denk maar niet dat zij liedjes schrijven. Hun lange composities werken knap met de eb en vloed van af- en aanrollende golven aan dynamiek om veelal te eindigen in daverende crescendo's. Dit doet Godspeed You! Black Emperor niet op de Mogwaimanier door zoveel mogelijk pedalen in te trappen en de versterkers naar bloedend-oorniveau open te draaien. Zij stapelen liever laag op laag aan melodielijnen en instrumenten, waarin naast gitaren, bas en drums ook strijkers, toetsen, marimba's en blazers te ontwaren zijn. Zingen is aan Godspeed You! Black Emperor niet besteed, maar de groep maakt wel gebruik van stemsamples die het muzikale narratief van enige nadere duiding voorzien.

Wat maakte ze zo goed?
Godspeed You! Black Emperor schrijft symfonieën voor de nieuwe tijd, een deel avant-klassiek en een deel rock-‘n-roll. Daarmee tekent de groep de blauwdruk waarop menige postrockband in zijn kielzog zal terugvallen. Treurnis, woede, schoonheid, afbraak en opbouw en uiteindelijk, ergens, toch een sprank hoop, een licht in de duisternis. In de bij vlagen apocalyptische sonische cinema van Godspeed You! Black Emperor passeert het allemaal de revue. Duisternis overigens, die aan de ene kant beklemmend voelt, maar de luisteraar aan de andere kant ook afschermt van een boze buitenwereld. Beangstigend dus, en bevrijdend tegelijk.

Het is de afwisseling tussen zachtheid en bruut geweld, tussen donkere stegen en het oogverblindende zonlicht net op de hoek, tussen gracieus en bezeten van boze krachten, tussen gefluisterde stemmen en mokerslagen aan noise die Godspeed You! Black Emperors platen en concerten tot enerverende achtbaanritten maakt. Ritten die de toehoorder heen en weer slingeren in draaikolken van emoties en (politieke) boodschappen. Elke malloot kan een nummer zacht beginnen en in een storm aan lawaai laten eindigen, maar geen band weet postrock zo intens te bezwangeren van indringende inhoud als Godspeed You! Black Emperor. Vrolijk stemmend is hun muziek wellicht niet, louterend zeer zeker wel.

Wat gebeurde er toen?
Politiek is nooit ver weg bij Goodspeed You! Black Emperor, zie daarvoor de expliciete verwijzingen in het artwork van Yanqui U.X.O. of de samples die je bijvoorbeeld terugvindt in 'BBF3' op Slow Riot for New Zero Kanada. Anarchisten? De band laat zich niet onder één noemer vangen, ook niet die van terrorist. In 2003 worden ze daarvoor aangezien, aangehouden, onderzocht en uiteindelijk vrijgelaten. Een scène die het zelfs schopt tot Michael Moore's Dude, Where's My Country?. Voor Godspeed You! Black Emperor mag dat als één van de momenten bij uitstek gelden qua mainstream 'exposure'. De band laat zijn muziek namelijk nauwelijks gebruiken in films -laat staan voor reclamedoeleinden- en geeft ook weinig interviews.

Na de tournee volgend op Yanqui U.X.O. wordt het oorverdovend stil rond Godspeed You! Black Emperor. Deze laatste plaat tot op heden verdeelt de critici in ieder geval hevig. Zo haalt Allmusic het album binnen als het beste werk van de band en komt Pitchfork in niet mis te verstane afkeurende bewoordingen niet verder dan een magere 5.6.

De geruchtenmachine bericht meermalen dat de groep uit elkaar gegaan is, maar zelf houden de leden het op een pauze met open einde, om andere muzikale wegen te kunnen bewandelen. Voor het All Tomorrows Parties festival in 2010 komt Godspeed You! Black Emperor weer bijeen en staan ze met volle bezetting wederom in de spotlights. Vooralsnog lijkt er geen sprake te zijn van een aanstaand nieuw album, maar het festivaloptreden blijft niet het enige nu Godspeed You! Black Emperor per 2011 weer op tournee is.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/godspeed-you-black-emperor/ovt-godspeed-you-black-emperor/21130/
Meer Godspeed You! Black Emperor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/godspeed-you-black-emperor