• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Veils / The Fiery Furnaces

We komen voor The Veils en lopen weg met The Fiery Furnaces.
08 maart 2004, Ekko, Utrecht (NL)

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 11 maart 2004

Maandagavond in Utrecht. De Domstad is uitgelopen voor een dubbelconcert van The Veils en The Fiery Furnaces in Ekko. Zanger Finn Andrews biedt het publiek zijn excuses aan: The Veils zijn halverwege hun tournee en dus -om met voetballer Romario te spreken-, een beetje moe. Een New Yorkse act als The Fiery Furnaces is voor dergelijke problemen te cool.

Op het podium treft het publiek een jonge band met potentie aan. Het grootste deel van het publiek komt voor de eerste groep van de avond. De band laat beslist sterke songs horen en iedereen doet zijn best. Maar eigenlijk gebeurt er geen ene ruk. Er is geen chemie, geen spanning. The Veils speelt Arenarock. Deze moet waaien tot ver achterin het veld. Arenarock in Ekko. De blik van Andrews wil naar de bovenste ringen en botst tegen het lage plafond. De fijn gebouwde Engelse Nieuw-Zeelander beschikt over een karakteristiek stemgeluid. Vals als een kraai is hij op z'n best. Mooi zingen gaat hem slechter af. Zeker wanneer de zeldzaam kleurloze tweede stem van bassist Adam Kinsella hem bijvalt. In het kleine en intieme Ekko is al snel duidelijk dat deze fletse band, ondanks imitatiepogingen, nooit de status van een band als Coldplay zal bereiken. Naast de bij vlagen emotionele, gebroken stem van Andrews, is de lekker soepele, linkshandige jazzgreep van de drummer het enige vermeldenswaardige.
Dus ging er een uur voorbij en dat kwamen we prima door. No-one got hurt. Allemaal naar de bar.

Ruim een kwartier wachten later staan er vier vreemde vogels uit New York op het podium. Twee jongens met identieke coiffures, ware het niet dat bij de één het haar naar beneden hangt en bij de ander het haar omhoog staat. Ideale kandidaten voor de functie van bibliotheekassistent. Een rare drummer en een zangeres met een pony, die als een gordijn voor haar gezicht hangt, maken het viertal compleet. De twee biebassistenten zetten hun orgels aan en een uur van honkende en bonkende indiepop gaat van start. In vergelijking met de cd Gallowsbird's Park valt het Beefheart-gehalte in de ritmes van The Fiery Furnaces vanavond mee. Het gefreak van Matthew Friedberger op zijn orgel geeft een koel koorknapeneffect aan de popliedjes die vernuftig linksom swingen als jij net op je rechterbeen staat. Halverwege de set is het mooi geweest en verruilt Friedberger zijn orgel voor een elektrische gitaar, die hij doorlopend langs zijn effecten jaagt met behulp van een zeldzaam groot pedaal genaamd Morley. De meerderheid van de bezoekers is gebleven en begint losjes mee te wiegen op de door Eleanor Friedberger ijselijk straight gezongen teksten. Gesjeesde achterneefjes en -nichtjes van The Velvet Undergroud.
Een Engelse topact op het punt van doorbreken en een klein bandje uit Brooklyn. Een ongelijke strijd. Alleen die ene Engelse linkerhand was vanavond goed genoeg.

» Bezoek The Veils' website
» Bezoek The Fiery Furnaces' website

http://www.kindamuzik.net/rock/article.shtml?id=5369
Meer The Veils op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-veils