http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Zita Swoon | A Song About a Girls

Stef Kamiel Carlens tekent voor ultiem magnum opus
CD, Chikaree/Bang!

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 21 oktober 2004

Stef Kamil Carlens mag dan een van de meest begenadigde songschrijvers zijn die onze natie het laatste decennium in de armen sloot, het twee jaar oude Life = a Sexy Sanctuary bleef al die tijd opvallend vaak afwezig in onze cd-lader. Het kan natuurlijk ook aan ons gelegen hebben, maar wij vonden het debuut van Zita Swoon, I Paint Pictures on a Wedding Dress, stukken beter. Hét artistieke patrimonium van Carlens blijft tot nader order echter nog steeds Everyday I Wear a Greasy Black Feather on My Hat, het onvermurwbare debuut van Moondog Jr. uit '95.

En laat het nu net díe plaat zijn waar het gloednieuwe A Song About a Girls het meest aan refereert. Een goed omen? Jazeker, want het, haast pijnlijk intieme, dozijn (luister)songs dat Stef Kamil Carlens hier voor het kritische muziekjournaille gooit, doorklieft merg en been en dat op een wonderbaarlijk mooie manier.

Het zag er nochtans lange tijd minder rooskleurig uit voor de veelzijdige frontman. Halverwege de opnames zeiden gitarist Bjorn Eriksson en (contra)bassist Thomas De Smet Zita Swoon definitief vaarwel om hun elders geluk te gaan beproeven (respectievelijk Maxon Blewitt en het over de grenzen florerende Think Of One).

Gelukkig was Carlens tegen die tijd klassemuzikanten als violist Jeroen Baert (Bal Des Boiteux) en (latin)percussionist Kobe Proesmans (o.a. El Tattoo Del Tigre) op het spoor gekomen en het valt meteen op hoeveel bewegingsvrijheid dit duo wordt gegund door Carlens. Waar Baert de overwegend akoestische songs (luister maar eens naar het metersdiep in tristesse gedrenkte 'Sad Water') voorziet van de nodige warmte en melancholie, legt Proesmans - samen met ouwe getrouwe Aarich Jespers - de meest onverwachte als subtiele accenten door het toevoegen van een assortiment exotisch percussiegerei (bombo, maracas, marimba's conga's, guiro's en koebellen).

Indringend zijn ook de donkere teksten van Carlens die, handelend over het universele liefdesthema, balanceren tussen twijfel en hoop. Hij bedient zich daarbij vier keer van het Frans en komt er, op z'n zachtst gezegd, nog mee weg ook. Chapeau!

En toch heeft Stef Kamil Carlens (en laten we natuurlijk ook diens onafscheidelijke rechterhand Tom Pintens niet vergeten) het ons bijzonder lastig gemaakt, want het erg coherente A Song about a Girls is van een dermate hoog niveau dat de hoogtepunten slechts met mondjesmaat van elkaar te onderscheiden zijn.

Desondanks zette het enkele weken strikt gevolgde Zita Swoon-dieet volgende zoden aan de dijk: de razend knappe single 'Thinking about You All the Time', het meerstemmige (verder op de plaat ook nog contributies van Neeka, Elke Boon en Radio Candip) 'Hey You Whatshadoing' en het fabelachtige 'Sad Water'.

Pieken doet Carlens vervolgens ook in het verterende en met Axelle Red gezongen 'De Quoi A Besoin l'Amour?', dat zich vastnestelt in overvalste chanson-traditie. En zo kunnen we nog wel ettelijke minuten doorgaan (de grammaticale spielerei in 'Individu Animal' of het Waitsiaanse karakter van 'Remember to Withhold', bijvoorbeeld), maar u hebt allicht nog een berg afwas die dringend in de vaatwas moet?

Vergeet alle lovende woorden over de artistieke mijlpalen uit de inleiding, want het ultieme magnum opus van Stef Kamil Carlens (en bij uitbreiding Zita Swoon) heet vanaf heden A Song About a Girls. En zeggen dat wij niet eens een tegenexpertise nodig hebben om dat zwart op wit te bewijzen!