• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Zita Swoon werkt in periodes

Wie dacht Zita Swoon inmiddels wel te kennen, heeft het toch mis. Met de theatervoorstelling Dancing with the Sound Hobbyist laat de band rond Stef Kamil Carlens opnieuw een andere kant van zichzelf zien. Breekbare composities, onconventionele instrumenten en een danser brengen weer een nieuwe dimensie aan in het rijke universum van de Belgische band. "Het móét wel goed zijn, je moet de mensen boeien om ze stil te houden."

Tekst: Martijn Kuijpers

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 09 maart 2009

Een paar uur voor de voorstelling in de Bourlaschouwburg in Antwerpen, de thuisstad van de band, legt Stef Kamil Carlens uit hoe het nieuwe concept ontstaan is. "We schrijven al jaren songs die iets experimenteler, iets kleiner en fragieler zijn. Die spelen we niet in een gewone zaal, waar het publiek rumoeriger is. Het instrumentarium is ook iets anders dan bij gewone optredens, we gebruiken een akoestische piano en nog allerlei bizarre instrumentjes. Die instrumenten gebruiken we vaak ook in de studio, maar zijn toch te fragiel om een groot podium te overleven. We vonden dat het eens tijd werd voor een tournee waarbij we die meer experimentele dingen ook kunnen spelen."

Dancing with the Sound Hobbyist is echter geen hoogdravend, kunstig theaterstuk geworden. "Het is wel gewoon een concert. Een concert met dans. Er zitten een paar snijdende, jazzy dingen in, maar ook heel droomachtige stukken en funky songs. Omdat onze percussionist uit Cuba komt en de zangeressen uit Afrika, hoor je heel wat referenties terug in de muziek. Normaal schrijf ik de muziek en werken we die samen uit, maar nu heeft iedereen meegeschreven. Het was de bedoeling om zowel bestaande als nieuwe muziek te spelen, maar uiteindelijk zijn het allemaal nieuwe dingen geworden."

Formats
In een eerder interview met KindaMuzik zei Carlens minder behoefte te hebben om te experimenteren. "Die behoefte is wel teruggekomen", lacht hij. "Maar ik denk dat het nu iets anders is dan vroeger, dat ik het een beetje meer gescheiden houd. Als ik er voor kies om met de format van de popsong bezig te zijn, dat ik me ook echt houd aan die format. Vroeger moest alles tegelijk, dat is normaal als je jong bent. Nu wil ik meer en meer in periodes werken. Ook als we de muziek live gaan brengen, moet het in het juiste kader staan. Ik wil niet langer kaders forceren in iets anders, want dat lukt toch niet." Het huidige project is daarbij zeker niet de laatste uitdaging voor de band. "Ik ga dit jaar nog naar Burkina Faso, op zoek naar dansers en muzikanten. En los daarvan wil ik nog een hoop projecten starten die niet live uitgevoerd worden, maar alleen op cd verschijnen. Ik heb echt gigantisch veel projecten op stapel staan."

Er zit dus nog heel wat in het vat voor de Belgen, die zich voorlopig concentreren op hun grotendeels Nederlandse theatertour. Veel verschil met België maakt dat niet voor Carlens, maar ánders is het wel. "Het grootste verschil voor ons is dat we in België heel aanvaard zijn, in Nederland is dat wat minder. Het publiek zal daardoor net iets kritischer zijn." Hoe ze daar mee omgaan? "Gewoon, heel goe ons best doen", lacht Carlens. "Maar ik geloof dat elk publiek openstaat voor elke soort muziek, als het maar goed en met soul gespeeld wordt."

Of het Nederlandse publiek over het algemeen minder in is voor alternatieve muziek, betwijfelt hij. "De Nederlandse radiozenders zijn misschien iets conservatiever, maar de VPRO bijvoorbeeld gaat weer veel verder dan Belgische zenders. Ik vind het wel vreemd dat fantastische artiesten in Nederland niet genoeg op handen worden gedragen door pers en publiek. Neem Bettie Serveert, Spinvis en De Kift, dat zijn grote artiesten, hè. Daar mogen ze best meer achter staan en in blijven geloven."

Groene jongen
Maar voordat Zita Swoon naar Nederland trekt, mogen ze dus eerst nog in hun eigen stad aan de slag. Over de Bourlaschouwburg is Carlens alvast lyrisch. "Fantastisch dat we de mogelijkheid hebben om in dit prachtige theater te spelen. Het is een droomzaal, een ongelooflijk gebouw, vergelijkbaar met de Stadsschouwburg in Amsterdam. Ik kwam hier als kind al met mijn vader, toen het nog jeugdtheater was." Zenuwachtig wordt hij er niet van. "We kunnen het hè", klinkt het nuchter. En over nuchter gesproken: hij is vandaag met de bakfiets naar het theater gekomen. "Ik ben sowieso een groene jongen, veel met ecologie bezig. In de zomer probeer ik in Vlaanderen zoveel mogelijk met de fiets naar optredens te gaan, een keer heb ik zelfs 120 kilometer gefietst. De rest van de band vindt me totaal geschift."

De fiets is 's avonds onderwerp van een van de leukste liedjes uit de voorstelling, waarin Carlens zich 'fietsend' een weg baant over het podium. De toevoeging van danser Simon Mayer blijkt heel organisch te werken, een versterking van de soms grillige maar vaak ook heerlijk wegluisterende liedjes. Ook zangeressen Eva en Kapinga Gysel ontpoppen zich tot volwaardige danseressen, die met hetzelfde gemak als percussionisten fungeren. Na een avond van kleine liedjes, veel ritmiek maar ook stevige, versterkte songs is er een terechte staande ovatie van een volle Bourla. De vele formules van Zita Swoon zijn nog lang niet uitgewerkt.

http://www.kindamuzik.net/interview/zita-swoon/zita-swoon-werkt-in-periodes/18076/
Meer Zita Swoon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zita-swoon