• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Zita Swoon

Tijdens de uitverkochte tweedaagse in de Brusselse AB overtreft de band zichzelf.
30 maart 2007, AB, Brussel

Tekst: Johan Van Roy

Publicatiedatum: 01 april 2007

Dat Zita Swoon een hechte band is en dat ze live magisch uit de hoek kunnen komen wisten we al. Tijdens de uitverkochte tweedaagse in de Brusselse AB overtreft de band zichzelf. De set is perfect opgebouwd, gracieus gespeeld en met tonnen speelplezier gebracht. We halen een welgemeende "wow" uit de kast.

Elke Zita Swoon-show is een nomadentocht. Hun songs zitten in koffers en worden op de bühne uitgepakt. Het is werk in uitvoering , waardoor de nummers fris en avontuurlijk blijven klinken. Zelfs het materiaal van de nieuwe cd 'Big City' lijkt al een metamorfose te zijn ondergaan. Op plaat hebben ze enkele luisterbeurten nodig maar live worden ze met zoveel overtuiging en enthousiasme gespeeld, alsof ze sinds de begindagen in de setlist huizen.

'I Feel Alive in the City', een Zita Swoon-klassieker in wording, skankt als een zomerbries. Een Hammond met goesting, een pulserende ritmesectie en Stef Kamils doorleefde zang op het juiste moment ingekleurd door de zusjes Eva en Kapinga Gijsels. Dat hun hemelse close harmony nog prominenter aanwezig is in die nieuwe songs betreuren we geenszins.

'Humble' is een triootje tussen Grace Jones, Arno en Gainsbourg. Disco, soul en chanson passeren de revue maar ook reggae ('Je Range') en stevige blues rock ('I am Thinking about You All the Time'). Op het eclecticisme van Zita Swoon staat geen maat, ze brouwen er zelf een eigen genre mee. 'L'Opaque Paradis' ontaardt in een patchanka feestje. Met dit soort nummers en de steun van Miossec (die de Franse teksten bijschaafde) moet de groep het in Frankrijk kunnen waarmaken.

Carlens heeft een liefde-haat-verhouding met steden. In 'Big City' klinkt het weemoedig. We krijgen de soundtrack voorgeschoteld van de verwondering van een jongen die met zijn vader naar de grote stad trekt. Tijdens 'Everything is Not the Same' gooit Kapinga zich in de spots, we moeten aan de jonge Tina Turner denken. Carlens begint te dansen als een sjamaan. Van ver in zijn roze kostuum lijkt hij ook wel op een flamingo die een paringsdans doet met het publiek.

Dat publiek gaat uit de bol tijdens 'Disco!' en 'Stamina'. Ook extase tijdens de duiveluitdrijving van Jintro & the Great Luna met een hoofdrol voor Cubaan en nieuwe aanwinst Amel Garcia op percussie.

Het allermooiste zit in de staart. In 'Our Daily Reminders' met Tom Pintens op de piano walst Tom Waits met Jacques Brel in het salon. Het meisje dat mag afsluiten heet 'Lilah', uit Morphine's slaapliedje 'The Night'.

We kunnen op beide oren slapen, ook zonder de subsidies van de Vlaamse Gemeenschap redt Zita Swoon het wel. Ze blijven de ambassadeurs bij uitstek van de Belgische wereldmuziek en zijn live telkens opnieuw te ontdekken. Faut le faire.

Foto's uit het KindaMuzik archief, door Tim Broddin en Anton Coene

http://www.kindamuzik.net/live/zita-swoon/zita-swoon-2319/15227/
Meer Zita Swoon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zita-swoon