Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In doomkringen is Yob al een band van naam wanneer het trio in 2009 na een hiaat van vier jaar terugkeert met The Great Cessation, een meteoriet van epische proporties. Bandleider Mike Scheidt is al lang voordat het genre aan zijn opleving begint, verknocht geraakt aan doom. Wat een kwestie van goede timing lijkt, is in feite puur toeval.
Doorbreken zal hem dan ook een zorg zijn. Want net op het moment dat Yob letterlijk en figuurlijk voet aan de grond krijgt in Europa, besluit het trio terug te gaan naar de kern van doom. Scheidt is van mening dat niet de meest geproduceerde albums de tand des tijds het best doorstaan, maar juist de platen die uit je speakers scheuren. In tegenstelling tot zijn twee voorgangers klinkt Atma daarom vies, rauw en puur. Als een diamant die je niet moet willen polijsten.
Geef Scheidt eens ongelijk. Doom is sowieso niet bedoeld voor trendgevoelige types. Het uitgesponnen karakter en de neerslachtige teneur vereisen geduld en inlevingsvermogen. Zo neemt het titelnummer rustig twee minuten de tijd alvorens zijn slepende koningsriff uit het slijk te trekken. 'Before We Dreamed of Two', een moloch van zestien minuten, is geen nummer dat je toevallig oppikt als je door een Spotify-playlist shufflet. Het vereist studie om de volledige proporties van deze entiteit te kunnen bevatten.
Hetzelfde geldt voor het album als geheel. Atma is het norse type dat weinig aandacht besteedt aan uiterlijke zaken, maar wel een hart van goud bezit. Net als Sleep is Yob een band die zijn eigen regels bepaalt. Er zijn al genoeg bands die braaf voldoen aan de verwachtingen met kant-en-klare, vers verpakte niemendalletjes.
http://www.kindamuzik.net/recensie/yob/atma/22183/
Meer Yob op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yob
Deel dit artikel: