• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Yob / Pallbearer

Yob is ook buiten Roadburn magistraal.
03 september 2014, Tivoli De Helling

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 06 september 2014

Twee van de grootste namen in de metalunderground hebben een nieuwe plaat om mee te toeren en Tivoli De Helling heeft de Europese primeur. Het is tevens de eerste keer dat Yob in Nederland buiten Tilburg te zien is, nadat het de laatste jaren keer op keer imponeerde op Roadburn.

Ook Pallbearer [bovenste foto] was in Nederland tot nu toe alleen te bewonderen als onderdeel van Roadburn. Hoewel het debuut, Sorrow and Extinction, luidkeels bejubeld is, liet de band live een veel mindere indruk achter. Ook in De Helling begint de doomband uit Little Rock, Arkansas niet al te voortvarend. Het geluid staat veel te zwaar afgesteld, terwijl de heldere melodielijnen juist de kracht zijn van Pallbearer. Naarmate het concert vordert, trekt de mist gelukkig op en komt de muziek beter tot zijn recht. Toch valt er zowel op het punt van strak spelen als van podiumuitstraling nog een hoop te winnen voor Pallbearer. Het lijkt af en toe wel een indiebandje met dat rommelige spel en die uitstraling van 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'. Dat kan niet de bedoeling zijn.

De vraag of Yob [overige foto's] ook kan overtuigen buiten het gesloten universum dat Roadburn toch een beetje is, wordt in De Helling al snel beantwoord. Ja, ook op een doordeweekse dag in een middelgrote club klinkt Yob magistraal, intens en volstrekt origineel. Nergens voor nodig dat de eerste minuten het geluid nog even bijgesteld moet worden of de band nog even moet warmdraaien. Vanaf de aftrap is alles meteen perfect. 'Marrow' van de nieuwe plaat, Clearing the Path to Ascend, wordt voor de allereerste keer live gespeeld, maar krijgt een uitvoering die doet vermoeden dat het al jaren op de setlist staat.

Hoe belangrijk de ultrasolide ritmesectie voor dit alles ook is, Yob blijft toch de band van Mike Scheidt. Wie denkt dat alles in de gitaarmuziek wel zo'n beetje gedaan is, heeft buiten de man met de oudehippie-uitstraling gerekend. Keer op keer weet hij zowel in zijn zang als in zijn gitaarspel originele elementen in te brengen, zonder dat het geforceerd klinkt. Het valt daarbij vooral op dat hij vrij consequent alle zes de snaren van zijn gitaar gebruikt voor zijn riffs en niet uitgaat van de gebruikelijke power chords op de laagste drie. Verder weet Scheidt door gebruik van effecten en looppedalen niet alleen een kolossaal geluid neer te zetten, maar ook telkens nieuwe sferen en stemmingen op te roepen, die hij ook nog verwerkt tot afwisselende maar coherente tracks. En dan heeft Scheidt ook nog die andere eigenschap van de ware topmuzikant: intensiteit. Hij geeft zoveel dat hij het fysiek regelmatig duidelijk zwaar heeft.

Aan het einde van het magistrale concert bevestigt Scheidt zijn reputatie nog als nicest man in rock door meteen van het podium te springen en met iedereen in het publiek die daar interesse in heeft een praatje te maken. Na jaren van persoonlijke problemen - onder meer depressie - is Scheidt zichtbaar dankbaar voor een goedgevulde De Helling, terwijl hij en de rest van Yob op basis van muzikale prestaties toch echt veel grotere zalen verdienen.

http://www.kindamuzik.net/live/yob/yob-pallbearer/25266/
Meer Yob op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yob