• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

YOB: oosterse mystiek en kwantummechanica

Op Roadburn 2010 slaat YOB voor het eerst toe in Europa. Met twee werkelijk verpletterende shows grift het doomtrio zichzelf voor altijd in het geheugen van het aanwezige publiek. Deze maand keert YOB terug. Met een optreden op Incubate en Atma. De verwachtingen zijn van twee kanten hooggespannen.

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 05 september 2011

Normaal gesproken zijn optredens van YOB's kaliber alleen weggelegd voor fulltime tourmachines. Frontman Mike Scheidt kiest liever voor een uitgebalanceerd en gevarieerd leven. "Natuurlijk zorgt veel spelen voor een betere show. Maar constant op tour zijn is ontzettend veeleisend op alle fronten. Je bent constant in gevecht met weinig slaap, matig eten, dagelijkse verkramping en op een zeker punt dient zich een algehele burn-out aan. Ik ga er elke avond vol tegenaan op fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel gebied. Het is ongelooflijk moeilijk en uitputtend om dat veertig dagen achter elkaar te doen. Ik probeer van de band niet de enige artistieke expressie of bron van inkomsten te maken. Afstand nemen van de band stelt me in staat om te groeien en om die balans ook in mijn muziek te verwerken." Die houding stelt YOB in staat om volop van de band te genieten. Zo refereert Scheidt aan Roadburn als een magische tijd en een ervaring die zijn leven en dat van de band veranderde. Wanneer Roadburn de plannen voor een livealbum presenteert, hoeft de band daar dan ook geen seconde over na te denken.

Doom
De aandacht voor doom is de laatste jaren aardig gegroeid. Scheidt ziet het genre nog steeds als een zelfvoorzienend eiland. "Doom is muziek voor de fan en nooit bedoeld om een breed publiek aan te spreken. Een grotere minderheid heeft zich er recentelijk in verdiept en dat is goed. Het lijkt wel alsof meer jongere mensen van YOB en doom in het algemeen zijn gaan houden. Maar niemand uit mijn tijd heeft ooit doom gespeeld om een groot publiek te bereiken. Doom bestaat en groeit al meer dan twintig jaar, onafhankelijk van de steun van een groot publiek. Het is te gek dat meer mensen de diepgang, oprechtheid en authenticiteit van het genre ontdekken."

Achter op Europa
Incubate is oorspronkelijk geïnspireerd op het Amerikaanse SXSW festival. Met een verrassende programmering weet het Tilburgse festival elk jaar veel (inter)nationale aandacht op zich gevestigd. Mike Scheidt kent de opzet van het festival en vergelijkt. "Bij ons in Oregon hebben we NW Music Fest. Het hele centrum van Portland geeft ruimte aan een ongelooflijke diversiteit aan bands, van underground tot gigantische kolossen. Alle zalen in de stad doen mee, zodat elk genre dat in 2011 bij de mensheid bekend is aan bod komt. We spelen daar over een paar weken met Neurosis, Grails en Akimbo. Vorig jaar stonden we er met Sleep en Scott Kelly. Festivals in Amerika worden steeds diverser. We lopen nog steeds achter op Europa als het om de festivalbeleving gaat maar het wordt elk jaar beter."

Subsidie en sponsoring
Nu de Nederlandse overheid cultuurbezuinigingen hoog op de agenda heeft staan, is de kunstsector in rep en roer. In Amerika is commerciële sponsoring van kunst en muziek al lang de standaard. Volgens Scheidt zijn uiteindelijk de artiesten zelf verantwoordelijk. "Weet je wat ironisch is? De Amerikaanse overheid subsidieert ontzettend veel astronomisch dure en exclusieve projecten. Terwijl álle mensen, zelfs de meest conservatieve, van kunst en muziek genieten, hun leven ermee verrijken en zichzelf ermee verjongen. Toch wil de overheid er geen geld in steken. Kunst en muziek is een nationale schat. Het is van vitaal belang voor een gezond bestaan, zoals alle natuurlijke bronnen dat zijn. Commerciële sponsoring van kunst en muziek heeft altijd bestaan. De beste manier is om kunst omwille van de kunst zélf te sponsoren, waarbij de belangen of producten van de sponsor op de achtergrond meespelen. Kijk bijvoorbeeld naar het Scion Music Fest (Scion is een Japans automerk, RvE). Bands moeten zelf beslissen of ze steun willen van wat voor organisatie dan ook. Er zullen altijd artiesten zijn die juiste beslissingen maken om hun kunst onbeschadigd en gezond te houden. Gesponsord of niet."

Dichtheid en sfeer
Na twee dik geproduceerde albums keert YOB met Atma bewust terug naar een rauwer geluid. "Mijn favoriete albums zijn Holy Mountain (Sleep), Crippled Lucifer (Burning Witch), Come My Fanatics( Electric Wizard), The Art of Self-Defense (High on Fire), Forest of Equilibrium (Cathedral) en Through Silver in Blood (Neurosis). Geen van alle de meest geproduceerde platen van die bands en toch doorstaan ze de tand des tijds. Ze zijn levendig en scheuren echt uit je boxen. Dat is precies wat ik voor Atma wilde. Een hoge dichtheid en sfeer."

"Mijn songschrijven is altijd ondergedompeld geweest in een bepaalde sfeer waar ik me bij thuisvoel. Het is een combinatie van oosterse mystiek en kwantummechanica op een zeer eenvoudige manier. YOB is mijn vehikel om deze zaken te verkennen. De riffs alleen zijn niet genoeg. Het gaat om sfeer en concepten die groter zijn dan de muziek. Dat geeft muziek de kracht om over alle grenzen heen te gaan, of die nou echt of fictief zijn."

Voor een trio weet YOB een ongekend massieve geluidsmuur op te trekken. Hoewel Scheidt het belang van goede apparatuur erkent, zijn het de liedjes en podiumprestaties die het verschil maken. "Ik zag Warhorse ooit een verwoestende show geven met Crate versterkers. Ik háát Crate versterkers. Maar Warhorse speelt er een club mee aan gort. Hun spel en muziek staan ver boven de apparatuur die ze gebruiken. YOB heeft veel tijd en geld besteed aan apparatuur om tot het beste geluid te komen. Maar als het daar alleen om zou draaien, zouden de rijkste bands ook de grootste zijn. Hart en ziel, zweet en bloed, dat is wat een band echt maakt."

(Foto's: Jonathan McPhail)

http://www.kindamuzik.net/interview/yob/yob-oosterse-mystiek-en-kwantummechanica/22033/
Meer Yob op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yob