Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een warme, oranje zon. Een vriendelijke zomerbries in het haar. Een genoeglijke mist op de ogen en een zucht die behaaglijk in het lichaam circuleert. Word je al oud? Oud genoeg om diep weg te zakken in de lauwe fauteuil van Stuff Like That There, het zoveelste album van veteranenschip Yo La Tengo.
De kilometerteller mag dan aan een zoveelste ronde beginnen, nog altijd houdt Yo La Tengo de sleet op bewonderenswaardige wijze op afstand. Niet door hetzelfde nummer ad nauseam te herhalen en evenmin door op wanhopige wijze het wiel iedere keer opnieuw uit te vinden. Op Stuff Like That There kuiert de band een parallel pad af, om aan het eind van de dag tevoorschijn te komen met negen covers en wat opnieuw ingespeeld werk van eigen hand. Vooruit, een beetje gemakzuchtig is het wel, maar ondanks de ogenschijnlijk ongerichte nonchalance blijft het resultaat bijzonder genietbaar.
Met een onschuld die naar het kinderlijke neigt neemt het kwartet 'Friday I'm In Love' van The Cure onder handen. Herinneringen aan een tas vol overbodig huiswerk, gênante krabbels in de agenda, oogcontact in de hal en een hart dat even overslaat. De jaren aan de andere kant van de balans worden zwaar en tegelijk blijft alle cynisme buiten de deur. Dit keer geen furieuze jams van tien minuten plus, witheet gitaargeweld en ronkende synthesizers. In plaats daarvan: de gemoedelijke voordracht van man en vrouw, een met beleid bespeelde gitaar en een fluisterplaat die gemoedelijk voorbijtrekt. Alt. country in het park. Vrienden in het weekend. Een losse flodder hier, een klein grapje daar. Alle pretenties als stof in de wind.
http://www.kindamuzik.net/recensie/yo-la-tengo/stuff-like-that-there/26278/
Meer Yo La Tengo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yo-la-tengo
Deel dit artikel: