http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tindersticks | The Hungry Saw
Bezwerende stemgeluid van Stuart Staples voegt zich eindelijk weer bij zijn band.
CD, Beggars Banquet/V2
Tekst: Joep Smaling
Publicatiedatum: 20 april 2008
De fans kunnen opgelucht ademhalen. Tindersticks bestaat nog steeds. Na een stilte van vijf jaar en louter soloactiviteiten van frontman Stuart Staples dachten veel liefhebbers dat de opmerkelijke band uit Nottingham, Engeland voorgoed tot het verleden behoorde. Maar niets is minder waar.
Met The Hungry Saw, het zevende studioalbum, klinkt Tindersticks als vanouds. Het vertrek van drie muzikanten heeft de band weliswaar gehalveerd, maar aan de composities is dit - mede dankzij het aantrekken van een half leger aan gastmuzikanten - niet te merken.
Het karakteristieke stemgeluid van Staples klinkt nog exact hetzelfde als op de debuutplaat. Als er één stem in het universum is die je tot kalmte kan manen, is het de zijne wel: lage, donkere mompelzang die altijd wordt gevolgd door een iets hogere, vibrerende uithaal. Nog even toegewijd als voorheen maakt Staples je deelgenoot van zijn liefdesverdriet en overig hartzeer. Nooit gefrustreerd of schreeuwerig, altijd stijlvol en afgemeten.
Ook de orkestratie is nagenoeg onveranderd gebleven. Weemoedig pianospel wordt afgewisseld met triomfantelijk getrompetter en begeleid door strijkers en orgeltonen. Ook al zijn de nummers rijk aan instrumentarium, toch blijft het geluid van Tindersticks op dit nieuwe album meestal ingetogen, zeker vergeleken met de wat onrustige voorganger Waiting for the Moon. Goede voorbeelden daarvan zijn het kalme 'The Other Side of the World' en het bezwerende intermezzo 'The Organist Entertains'.
Dat de mannen van Tindersticks niets hebben veranderd aan hun geluid is voor een kwaliteitsband als die van hen goed nieuws. Het gevolg is echter ook dat The Hungry Saw niet zo spannend is. Bovendien evenaart het album de kwaliteit van het meesterlijke Curtains net niet. Die plaat was dusdanig melancholisch van aard dat er een enorm dwingende kracht van uitging. Lichtvoetige nummers als 'E-Type' en 'The Flicker of a Little Girl' geven het nieuwe album een vrijblijvendheid, die zeker een verademing is, maar die er ook de scherpe kantjes vanaf haalt.
Met The Hungry Saw levert het trio een oerdegelijke Tindersticksplaat. Georkestreerde melanchopop van hoog niveau. Weinig innovatief, maar o zo smakelijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tindersticks/the-hungry-saw/16873/
Meer Tindersticks op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tindersticks
Deel dit artikel: