Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een huwelijk gemaakt in de hemelen, zo kan de samenwerking tussen filmmaakster Claire Denis en Tindersticks wel omschreven worden. Les Salauds (De Klootzakken) markeert de zevende keer dat de band tekent voor een soundtrack voor een van zijn rolprenten. Voorgaand werk werd verzameld in de uitgebreide box Claire Denis Film Scores 1996-2009.
Denis bedient zich van een stijl die neo noir genoemd wordt en als het licht uit mag of er in scherp clair-obscur getekend moet worden, kun je Tindersticks daar altijd wel voor wakker maken. Rokerige sferen zwanger van de zelfkant van de liefde en daarmee het leven dwalen zwierig rond op veel van hun albums. Daarin brengt Les Salauds qua toonzetting weinig verandering.
Tindersticks laat met deze soundtrack net een andere kant horen. Deze ligt in een vrijwel totaal elektronische aanpak die - zonder de warme strijkers en koperblazers en vooral zo goed als ontdaan van de zwoele croon van Stuart Staples - ronduit sinister steriel aanvoelt. Door een nachtclub zwieren is er niet bij op Les Salauds dat paranoïde pulseert, trekt en duwt en klinkt als schaduwen die op muren van verlaten, tochtige steegjes verschijnen.
Les Salauds is dan ook minder geschikt voor kaarslichtromantiek. De muziek is meer voor een doelloos ritje door de countryside waar laaghangende mist over het weiland gedrapeerd is en je in de verte sporadisch koplampen van een andere nachtbraker ziet opdoemen. Een symfonie voor unheimliche eenzaamheid dus die - en daar raakt Tindersticks weer glansrijk aan een van zijn sterkste troeven - vreemd genoeg buitengewoon uitnodigend is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tindersticks/les-salauds/24568/
Meer Tindersticks op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tindersticks
Deel dit artikel: