• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The War on Drugs | Wagonwheel Blues

Combineren van oude invloeden resulteert in schitterend debuut.
CD, Secretly Canadian/Konkurrent

Tekst: Niek Hofstetter

Publicatiedatum: 17 september 2008

Je kunt er nauwelijks omheen: deze band heeft een aparte naam. Eentje die tevens vatbaar is voor verschillende interpretaties. Toch doet de sound van The War on Drugs nauwelijks vermoeden dat het bij dit vijftal uit Philadelphia gaat om drugs of de problemen die ze veroorzaken. Je kunt nagenoeg geen conservatieve overtuigingen uit de muziek halen, laat staan dat je hoort dat het geheelonthouders zijn.

In plaats daarvan sijpelt er een progressieve mening over verdovende middelen door. De sound van de band is behoorlijk uitgesmeerd en traditioneel, met wortels in de jaren zestig en zeventig. Het is vooral heel erg Dylan. Maar dat niet alleen: haal de scherpe randjes van Sonic Youth, denk aan My Bloody Valentine en Yo La Tengo en je hebt ongeveer het geluid van The War on Drugs.

Het sterke van de band is dat de jongens hun invloeden gebruiken, combineren en vanuit daar iets moois, iets nieuws weten te maken. Dat deden ze al op de vooruitgesnelde ep Barrel of Batteries, waarop ook het prijsnummer 'Arms Like Boulders' te horen was. De band weet door middel van uitgesponnen en noisy gitaarwerk zo'n twist aan het bekende te geven dat het niet uitgekauwd klinkt. Daardoor blijft Wagonwheel Blues van het begin tot aan het eind boeien.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-war-on-drugs/wagonwheel-blues/17482/
Meer The War on Drugs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-war-on-drugs