http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Veils | Time Stays, We Go

Donshaartjes afgeschud, scherpe randjes behouden.
CD, Pitch Beast/Rough Trade

Tekst: Sander Schoemaker

Publicatiedatum: 30 maart 2013

Het geluid van The Veils onder leiding van Finn Andrews is wel eens omschreven als een minder volwassen Nick Cave. Op het nieuwe album van The Veils Time Stays, We Go lijkt die belofte vervuld. Andrews heeft zijn snerpende zang gehouden, maar de donsveertjes van angsty poezië van zich afgeschud. Het resultaat is een evenwichtige, volwassen rockplaat met een paar juweeltjes van nummers.

De eerste gedachte bij het beluisteren van Time Stays, We Go is: wat hebben ze met de toetsenist gedaan? De pianoriedeltjes die nummers als 'Sit Down by the Fire' en 'Calliope!' zo aanstekelijk maakten zijn naar de achtergrond geraakt. In plaats daarvan zijn strakke gitaren en een stevige bas de boventoon gaan voeren. Helemaal niet slecht, overigens. Al vanaf het eerste nummer is de nieuwe plaat even meeslepend en overweldigend als de vorige albums. Het is wel duidelijk een nieuw geluid, dat het ook helemaal niet slecht in een stadion zou doen. De eerste nummers van Time Stays, We Go zijn vooral erg toegankelijk.

De cd wordt pas echt spannend bij het derde nummer, dat met strakke groove en zwoele teksten zo in een film van David Lynch zou passen. Hier horen we inderdaad die invloeden van Nick Cave, Tom Waits en Leonard Cohen terug. Nog een paar jaartjes flink roken en drinken, en Finn Andrews mag aan dat lijstje worden toegevoegd. Want zijn stem blijft toch snerpend en jong klinken, ook al klinkt het album niet meer zo pathetisch als Sun Gangs. Op het nummer 'Dancing with the Tornado' is het scherpe randje te horen. Niet verongelijkt, maar uitdagend en vooral opzwepend.

Pas in de laatste drie nummers is het oude geluid van The Veils terug te horen in het prachtige 'Another Night on Earth' dat met bitterzoete tekst en blijmoedige melodie de rest van de dag in je hoofd kan blijven zitten.