http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Gathering | Home

Nog steeds lekker in hun eigen wereldje...
CD, Psychonaut/Sanctuary

Tekst: Rik Annema

Publicatiedatum: 27 april 2006

De luistersessie voor de nieuwe plaat van The Gathering eind februari gaf al een goed beeld van Home. De band klinkt op dit nieuwe, door Attie Bauw geproduceerde werk rustig en bezwerend. Een pad dat werd ingeslagen op het eveneens door Bauw geproduceerde How To Measure a Planet. Het is dus geen wonder dat de gelijkenissen met juist die plaat duidelijk hoorbaar zijn. De gitaren zijn alleen nog meer naar de achtergrond gedreven en de band lijkt zich volledig te richten op het creëren van een melancholieke en donkere sfeer, waarin zang en een gigantische batterij effecten de dienst uitmaken.

Dit resulteert in een aantal prima nummers, waarvan het eerste nummer ('Shortest Day') een duidelijke uitschieter is. Niet voor niets de opener dus. Een lekker mid-tempo nummer, met een strakke ritmische zanglijn. "We're in a rat race" zingt Anneke van Giersbergen met een bittere ondertoon. De band maakt op deze plaat een duidelijk statement over de versnelling en vervlakking in onze consumptiemaatschappij.

Een vervlakking die The Gathering in haar muziek duidelijk wil vermijden. In plaats van te kiezen voor het grote geld, heeft de band besloten om Home zelf te financieren en uit te brengen (in licentie aan Sanctuary). Dat terwijl deze sympathieke rockers natuurlijk ook een ouderwets plaatje kunnen maken, daarmee een lucratieve deal scoren, om zo toch nog even mee liften op de enorme gothicmetalexplosie. Een genre dat ze notabene zelf uitvonden en waar bands als Within Temptation, Lacuna Coil en vele anderen nu karrenvrachten geld mee binnenslepen.

We kunnen echter blij zijn dat The Gathering gewoon zichzelf gebleven is en haar eigen muzikale pad is blijven volgen. De band klinkt namelijk oprecht en vele malen minder formulematig dan eerdergenoemde bands. Ze klinken zelfs zeer geinspireerd. De nieuwe plaat is vooral als totaal zeer geslaagd. De nummers lijken stuk voor stuk prima met elkaar verenigbaar.

En dat is misschien ook een beetje het manco van Home. De eenvormigheid ligt op loer. Het hele album wordt doorgebracht in de mid-tempo's, waardoor weinig liedjes er direct uitspringen. Echte singlekandidaten zijn er dan ook niet, maar dat zal The Gathering worst wezen. Knappe plaat.