Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het maakt The Flaming Lips allemaal geen moer uit. Justin Timberlake stond pas nog bij Top Of The Pops bij ze op het podium een basgitaar te bespelen. Hij was ze backstage tegengekomen en vertelde dat hij een grote fan was. Enorm trots dat de Justin Timberlake naar hun muziek luisterde nodigden ze hem uit om een dolfijnenpak aan te trekken en gezellig mee te doen.
The Flaming Lips neigen naar een fatalistisch soort optimisme op het prachtige Yoshimi Battles The Pink Robots. Eenieder die dat niet door heeft en het speelse karakter te serieus neemt, heeft waarschijnlijk een hekel aan de plaat. Maar voor de mensen die Yoshimi… in hun harten sluiten, komt deze Fight Test EP met nog meer verrassingen. Wat dacht je van een cover van Kylie Minogue? Zie je hel lekkere kontje van de kleine Australische nog vrolijk swingen op de muziek van ‘Can’t Get You Out Of My Mind’? ”La la la”? Vergeet het maar. Die ”la la la” is er wel maar dan een hele trage treurige versie. De hallucinerende paddestoelenversie van The Lips is een klein beetje anders. Een vertraagde versie die een stuk beter bij de trieste tekst past dat wel, maar je krijgt dat beeld niet weg, het blijft op je netvlies branden. Dat lekkere kontje vrolijk schuddend op je televisie. Maar die muziek, dromerige sprookjesmuziek als altijd, geweldig.
De titeltrack is ook het openingsnummer. Een van de hoogtepunten op Yoshimi….. De EP herbergt ook de bijbehorende, enigzins saaie videoclip en de trailer van de langverwachte Flaming Lips film, Christmars on Mars. Dan ‘The Golden Age’, een nummer wat voor de Lips bekend terrein is als backing band van Beck op zijn laatste tour. Het nummer van Beck leent zich goed voor een Lips versie, misschien wel beter dan het origineel wat, zoals heel het Sea Change album, een beetje te saai en eentonig is. De speelsheid die de Lips eigen is geeft een frisse draai aan het nummer.
Radiohead, qua houding misschien wel de tegenpool van The Flaming Lips. Met hun ultra cynisme tegenover het opportunisme van de Lips. Hun versie van ‘Knives Out’, begint eveneens lekker met die zware piano, verschilt niet veel van het Radiohead origineel, iets meer optimisme in de vocalen weer. Je kunt zeggen dat The Flaming Lips Radiohead eerder naderen dan er compleet hun eigen versie van te maken. Kan waarschijnlijk ook niet want een Radiohead versie is meestal de perfecte versie. Toegevoegd worden wat psychedelische gitaarmuren. De vijfde track wordt me teveel. ‘Do You Realize’ wederom een hoogetpunt op Yoshimi… wordt hier bruut verkracht met een doffe dancebeat. Gemixt door een of andere vage producer. Het is geen dancenummer, de beat is te dof en de teksten worden een beetje slaapverwekkend. Te kaal, de gitaren worden gemist. Leuke poging en natuurlijk totaal niet serieus.
Interessant word het dan weer bij de twee nieuwe nummers. ‘The Strange Design Of Conscience’ begint met een lekker groovy keyboarddeuntje. Drumcomputer. Dromerige teksten, Wayne Coyne stijl. Een nummer dat aansluit bij het Yoshimi…. gevoel. ‘Thank You Jack White (for the fiber-optic jesus that you gave me)’ is een eerbetoon aan Jack White, de White Stripes voorman. The Flaming Lips waarderen het presentje dat ze van hem kregen bij een show in Detroit enorm. Niet niks natuurlijk zo’n fiber-optic jesus. De tekst is hilarisch en het nummer wordt gespeeld in een country-achtige stijl. Een heelijk extraatje voor de fans, deze EP. Zeker de moeite waard voor degenen, en dat zijn er meer dan je denkt, die de groteske speelsheid van The Flaming Lips waarderen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-flaming-lips/fight-test/3176/
Meer The Flaming Lips op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-flaming-lips
Deel dit artikel: