Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mede door hun extatische liveshows zijn deze voormalige Butthole Surfersadepten knuffelbaar en respectabel geworden. Hun song 'Do You Realize?' is in thuisstaat Oklahoma zelfs tot 'Official Rock Song' uitgeroepen.
De gekte - zeg maar waanzin - die hun eerste platen overwoekerde, had sinds The Soft Bulletin (1999) plaatsgemaakt voor homogener klinkende gehelen. De experimenten met veertig cassettedecks waren verruild voor studiomagie. The Flaming Lips stonden nog steeds garant voor een behoorlijk scheef wereldbeeld, maar de schizofrene pieken en dalen waren gladgestreken. Ze wilden de luisteraar in de eerste plaats extatisch gelukkig maken.
Met het dubbelalbum Embryonic hebben ze ervoor gekozen om zichzelf nog eens te verliezen in de vrije loop van hun fantasie. Alles kan en niks moet, want er is geen concept en er is toch plaats genoeg op de twee platen. Het lijkt wel of de creatie van de film Christmas on Mars hen nieuw zelfvertrouwen gegeven heeft. Als ze met wat piepschuim, oud ijzer en veel fantasie een sciencefictionepos kunnen maken, moeten ze met hun muziek toch iets gelijkaardigs kunnen doen.
Niet dat Embryonic goedkoop klinkt of uitblinkt in vlegelachtige abstractie, maar ze is verrassender dan hun voorgaande - perfect in elkaar zittende - platen. Tussen de kortgesloten psych-pop van opener 'Convinced of the Hex' en de epische dreun van sluiter 'Watching the Planets', met Karen O van Yeah Yeah Yeahs, leven ze zich uit in alles wat spontaan in hen opborrelt.
Het rechtlijnige doch wankele 'Evil', Coyne's meest pure ontroermoment in tijden, staat naast de instrumental 'Aquarius Sabotage', die van hysterische noise evolueert naar een door strijkers omfloerst maanlandschip. Het apocalyptische 'See the Leaves' wordt gevolgd door 'If', een breekbaar moment van liefde voor de mensheid.
Wat MGMT bijdraagt aan 'Worm Mountain' is onduidelijk. Ze maken wat lawaai, maar dat kunnen The Flaming Lips zelf toch ook? Samenwerking twee met Karen O is leuker: in 'I Can Be a Frog' speelt ze een ridicuul vraag-en-antwoordspelletje met Coyne. Het is vertederend, maar heeft niet veel om het lijf. En dat vormt een deel van de grote charme die van Embryonic uitgaat; naast de monumentale klanken, verbijsterende experimenten en oorverblindende pracht uiteraard.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-flaming-lips/embryonic/19291/
Meer The Flaming Lips op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-flaming-lips
Deel dit artikel: